10.00 πλατεία ελευθερίας γιατι η 1η μαη ειναι απεργια!

θεματικό περίπτερο : η συλλογική δράση ενάντια στον ατομικό δρόμο

Απέναντι στο άκρο της κοινωνικής κατάθλιψης διαλέγουμε στρατόπεδο, μύθοι και αλήθειες για το μηχανικό στην εποχή της κρίσης (προφεστιβαλικές εκδηλώσεις ΕΑΑΚ Βόλου)

Κάθε Πέμπτη 9:30μμ η ΕΑΑΚ Βόλου κρατάει τη Λέσχη εργαζομένων και νεολαίας , μεταμορφώσεως 19

Το πολυνομοσχέδιο είναι εδώ και σου χτυπά την πόρτα // Επαγγελματικά δικαιώματα μηχανικού;

Το πολυνομοσχέδιο είναι εδώ και σου χτυπά την πόρτα // Επαγγελματικά δικαιώματα μηχανικού;

Μνημόνιο vol.4;

Το Σαββαοκύριακο που μας πέρασε δεν ήταν σαν όλα τα άλλα. Εκεί που νόμιζες ότι τα είδες όλα, να που ήρθε η Βουλή να σου αποδείξει ότι η υπόθεση έχει και άλλο ζουμί. Ότι μάλλον δεν σε έχουν γονατίσει αρκετά εσένα, τους γονείς σου και όλοι την υπόλοιπη πληττόμενη κοινωνία στο όνομα του χρέους, σε πρώτο στάδιο,  και με ελπίδα την ανάπτυξη που είναι στο δρόμο, τον τελευταίο καιρό.

Αυτό που έγινε είναι ότι ψηφίστηκε το πολυνομοσχέδιο, για να είμαστε καθαροί ψηφίστηκε το 4^ο μνημόνιο. Πώς φτάσαμε, όμως, μέχρις εδώ. Ας δούμε σε τι συγκυρία βρισκόμαστε, την ώρα που τα λέμε όλα αυτά, και πριν περιγράψουμε τι κοπτοραπτικές έγιναν στη Βουλή αυτές τις μέρες προκειμένου να έρθουμε ένα βήμα πιο κοντά στην ανάπτυξη.

Ελλάδα, 2014: Μία περίοδος όπου όπως είναι φανερό πλέον η κυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να οικοδομήσει οποιαδήποτε συμμαχία και διαλαλεί ένα success story στη βάση του οποίου εντοπίζεται το «πρωτογενές πλεόνασμα». Μία περίοδος που ο φασισμός παρελαύνει σε όλη την Ευρώπη: από τη Χρυσή Αυγή της Ελλάδας, μέχρι τη Λεπέν της Γαλλίας και τα ναζιστικά κυβερνητικά μορφώματα της Ουκρανίας. Μία περίοδος όπου η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τα αγωνιζόμενα κομμάτια με σκληρή καταστολή, με απαγόρευση πορειών, ξύλο και χημικά στις πορείες(ΟΛΜΕ, καθαρίστριες. Αξίζει, εδώ,  να θυμηθούμε την απαγόρευση της πορείας την Δευτέρα στην Αθήνα αν θέλουμε να ολοκληρώσουμε την εικόνα του αυταρχικού κατήφορου που έχει πάρει η κυβέρνηση, η οποία ανίκανη προβάλει ένα θετικό όραμα στον ορίζοντα της κρίσης παίζει τα ρέστα της στη κατατρομοκράτηση του λαού στην ωμή καταστολή και συκοφάντηση κάθε κινητοποίησης. (όχι ότι περιμέναμε κάτι καλύτερο).

Ας γυρίσουμε τώρα στα νέα σχέδια της κυβέρνησης, αυτά του Σαββατοκύριακου. Συγκεκριμένα, το πολυνομοσχέδιο αφορά την νέα συμφωνία κυβέρνησης-τρόικας εγκαινιάζει μέσω της οποίας εγκαινιάζεται μία νέα καταστροφική λαίλαπα ενάντια στα λαϊκά και εργατικά δικαιώματα. Σημείο αναφοράς αυτού του νέου σχεδίου αποτελεί η καλά οργανωμένη απάτη του λεγόμενου «πρωτογενούς πλεονάσματος». Με πολύ απλά λόγια, αυτή η απάτη μεταφράζεται στην άγρια περιστολή κοινωνικών δαπανών, εκατοντάδες χιλιάδες απλήρωτους εργαζόμενους στο δημόσιο, φορολογική λεηλασία στα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Το πλεόνασμα, ουσιαστικά, συμφωνήθηκε να διατεθεί, όπως ορίζει η Τρόικα για την αποπληρωμή τόκων και χρεολυσίων.

Τι περιλαμβάνει, δηλαδή, η συμφωνία;

·         νέες μειώσεις μισθών και παράλληλα πλήρη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων (κατάργηση τριετιών και ωριμάνσεων). 

·         μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργοδότες, με τα ασφαλιστικά ταμεία στα όρια της χρεωκοπίας και νέες περικοπές για τις συντάξεις πείνας. 

·         νομιμοποίηση του λοκ-άουτ και ασφυκτικό περιορισμό στα όρια της κατάργησης του δικαιώματος της απεργίας (νέο άρθρο με απόφαση για απεργία από την απόλυτη πλειοψηφία των εργαζομένων σε μια επιχείρηση).

·         Πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.

·         Καταστροφή των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων κάτω από τις επιταγές των ευρωπαϊκών πολυεθνικών γάλακτος.

·         Μέτρα για την απελευθέρωση της τιμής των φαρμάκων, διάθεσή τους στα σουπερμάρκετ και τα βενζινάδικα, μεγάλες αυξήσεις των τιμών μέσα από την μονοπώληση της αγοράς αυτές

·         μεθοδεύσεις για ρύθμιση του χρέους με αλλεπάλληλες ιδιωτικοποιήσεις και ασφυκτική επιτροπεία για τα επόμενα 50 χρόνια, με την υπογραφή ενός νέου μεσοπρόθεσμου

·         Ρυθμίσεις για τον κλάδο των μηχανικών, τσάκισμα κάθε επαγγελματικού δικαιώματος

τι έγινε με τα δικαιώματα;

Βασικά και συνοπτικά, με πλήρη γνώση και πολλές δόσεις νεοφιλελευθερισμού, στη βουλή τις προηγούμενες μέρες μέσα σε 4 άρθρα που προστέθηκαν τελευταία στιγμή τσακίστηκαν τα επαγγελματικά δικαιώματα του μηχανικού. Ουσιαστικά, το πολυνομοσχέδιο αποτελεί μία τομή που νομιμοποιεί από την πίσω πόρτα όλα τα κολέγια και τις ιδιωτικές σχολές. Με τον τρόπο αυτό -κατά παραγγελία του ΣΕΒ και σε εφαρμογή οδηγιών της ΕΕ διαλύουν το επάγγελμα του μηχανικού μέσα σε 4 μόλις άρθρα.

Αυτό που ψηφίστηκε, αν μελετήσει, κανείς τα 4 άρθρα μετά τις τροπολογίες που υπέστησαν αφορά την αποσύνδεση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από τους ακαδημαϊκούς τίτλους σπουδών. Συγκεκριμένα, στο βωμό της αγοράς και του ελεύθερου ανταγωνισμού (ναι, ναι αυτή που θα λύσει όλα μας τα προβλήματα και τελικά θα εξαλείψει και τις ανισότητες, ναι αυτή) η πρόσβαση στο επάγγελμα του μηχανικού, προφανώς, και δεν πρέπει να προσκρούει πάνω σε εμπόδια του τύπου γνώσεις, επιστημονικό υπόβαθρο, πτυχίο κ.οκ. Βέβαια, το κερασάκι στην τούρτα αποτελεί η τροπολογία σύμφωνα με την οποία διαγράφησαν από το άρθρο οι φράσεις «των Πολυτεχνείων και των Πολυτεχνικών σχολών» και «του Πανεπιστημιακού Τομέα», ως προαπαιτούμενο αυτών που ασκούν ελεύθερα το επάγγελμα του διπλωματούχου μηχανικού. Μία τέτοια τροποποίηση, με άλλα λόγια εξισώνει τα διπλώματα των μηχανικών πολυτεχνείου με τα αντίστοιχα των ΤΕΙ, χωρίς όμως την αντίστοιχη εξίσωση γνωστικών αντικειμένων, τους τίτλους αναγνώρισης σπουδών Κολεγίων, 3ετών πτυχίων bachelor του εξωτερικού.

Και γιατί αυτό είναι «κακό»:

Γιατί αυτές οι αλλαγές στα επαγγελματικά δικαιώματα δεν ήρθαν επειδή ένιωσαν ότι πρέπει όλοι να έχουμε τα ίδια δικαιώματα σε ένα πλαίσιο εξάλειψης του ανταγωνισμού και σε ένα πνεύμα εξίσωσης όλων στον κλάδο του μηχανικού για «το κοινό καλό». Ακριβώς το αντίθετο. Η ψήφιση αυτών των χυδαίων διατάξεων για τον κλάδο αποτελούν την πλήρη ισοπέδωση και υποβάθμιση των ιδρυμάτων και της παραγόμενης γνώσης. Ανοίγεται το επάγγελμα στον ελεύθερο ανταγωνισμό και στις αγοραίες ορέξεις. Αυτή η κίνηση, μέσα σε όλα τα υπόλοιπα, αποτελεί ένα πρώτο βήμα για τη μείωση των ετών από πέντε σε τέσσερα, βασική επιδίωξη των αστικών κυβερνητικών επιτελείων, εδώ και καιρό.

Η απάντηση: Το συλλογικό πάνω από το ατομικό συμφέρον

Η λύση δεν είναι να αφήσουμε τον ανταγωνισμό και το μίσος μας προς κάθε άλλο μηχανικό, απόφοιτο ΤΕΙ ή κάθε άλλης σχολής να κυριαρχήσει για το ποιος θα επιβιώσει στην αρένα της ελεύθερης αγορά, όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε. Έτσι, όπως διαμορφώνονται οι συνθήκες με τον κατακερματισμό της γνώσης και της εργασίας δεν είναι λύση το να απαγορεύσουμε σε κανέναν να αναλαμβάνει ό,τι  δικαιούται. Η απάντηση στο πολυνομοσχέδιο, σε κάθε άρθρο αυτού, καθώς σε 4 υποτιμάται ο μηχανικός, αλλά στο σύνολο αυτού υποτιμάται η ίδια η ζωή μας και καταργούνται άλλα ζωτικά μας δικαιώματα πρέπει και θα είναι μαζική και προερχόμενη από συλλογικές διαδικασίες μέσα σε ζωντανούς συλλόγους ή σωματεία. Ή συνολικά θα αποδεχθούμε την υποτίμηση των ζωών μας και θα οδηγηθούμε σε ένα μέλλον ανεργίας και ελαστικής εργασίας με μπόνους την τρομοκρατία από το αφεντικό μας ή θα ανατρέψουμε το παρόν και μέλλον, που μας ετοιμάζουν και θα χτίσουμε ένα άλλο μέλλον, στα μέτρα των αναγκών μας. Σκοπός δεν είναι απλά η ανατροπή αυτού του σάπιο συστήματος αλλά το χτίσιμο ενός νέου κόσμου. Άλλωστε, τι πόλεις θα σχεδιάσουμε, εάν δεν μπορούμε να οικοδομήσουμε ένα νέο κόσμο όπου δε θα κυριαρχεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ένα νέο κόσμο στη βάση των αναγκών μας και όχι στη βάση των κερδών τους.

Διεκδικούμε: Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν για όλους// Κανένας διαχωρισμός σε ΑΕΙ-ΤΕΙ και σε μηχανικό-υπομηχανικό // Ενιαία πτυχία χωρίς ειδικεύσεις και κατατμήσεις που θα κατοχυρώνουν εργασιακά δικαιώματα// Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο // Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά χωρίς καμιά διαδικασία πιστοποιήσεων μετά απ’ αυτό // Ισχυρά επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα //  Όλα τα δικαιώματα στο πτυχίο // Ενιαίες και αδιάσπαστες προπτυχιακές σπουδές σε κάθε σχολή // Όχι στους 2 κύκλους προπτυχιακών σπουδών του συστήματος της Μπολόνια

χωροΑταξία- εαακ 

Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για διαγραφές;

Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για διαγραφές;

Σε όλα αυτά τα χρόνια που επιχειρούνται εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις η αλήθεια είναι ότι πάντα ένα αίτημα των αστικών κυβερνήσεων έμπαινε και εξακολουθεί να μπαίνει ακόμα στο επίκεντρο: οι διαγραφές φοιτητών. Σήμερα αυτή η στόχευση έρχεται στο προσκήνιο, ξανά, και μάλιστα πιο επιτακτικά από ποτέ. Όμως, σε ποιο φόντο γίνεται αυτή η προσπάθεια;

Γίνεται στην Ελλάδα του 2014. Μία περίοδο όπου όπως είναι φανερό πλέον η κυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να οικοδομήσει οποιαδήποτε συμμαχία και περιμένει να της χτυπήσει την πόρτα η φημολογούμενη ανάπτυξη. Μία περίοδο ο φασισμός παρελαύνει σε όλη την Ευρώπη: από τη Χρυσή Αυγή της Ελλάδας, μέχρι τη Λεπέν της Γαλλίας και τα ναζιστικά κυβερνητικά μορφώματα της Ουκρανίας. Μία περίοδο όπου η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τα αγωνιζόμενα κομμάτια με σκληρή καταστολή, με απαγόρευση πορειών, ξύλο και χημικά στις πορείες(ΟΛΜΕ, καθαρίστριες.

Σε αυτή, λοιπόν, την περίοδο ζούμε και σε αυτήν την περίοδο τα πανεπιστήμια μέχρι τον Αύγουστο θα προχωρήσουν σε 180.000 διαγραφές φοιτητών, η φοιτητική μέριμνα περνάει στα χέρια εργολαβιών ενώ τα προγράμματα σπουδών στα περισσότερα τμήματα αλλάζουν ή άλλαξαν προς το συμφέρον της αγοράς και σε προσπάθεια προσαρμογής στην πολιτική οικονομικής λιτότητας που μας επιβάλλουν, (θυμήσου λίγο και το δικό μας πρόγραμμα σπουδών και πώς άλλαξε.

….και γιατί, δηλαδή, πριν από τις διαγραφές ήταν καλά;

Όχι τίποτα δεν ήταν καλά όταν φοιτητές πετιούνται έξω από τις εστίες, όταν ιδιωτικοποιείται η σίτιση, όταν πληρώνουμε για βιβλία και σημειώσεις. Σε μία κατάσταση όπου το δημόσιο πανεπιστήμιο υποβαθμίζεται και απαξιώνεται μέσα από συνεχείς αναδιαρθρώσεις και την επιβολή ταξικών φραγμών σε κάθε έκφανσή του, με σκοπό το «ξαναπούλημά» του σε ιδιώτες, τότε δεν μπορούμε να πούμε ότι τα πράγματα στην παιδεία πάνε καλά.

Οι διαγραφές, ουσιαστικά, δεν ήρθαν από το πουθενά αλλά αποτελούν συνέχεια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης των πανεπιστημίων από την κυβέρνηση με εμφανείς τις εντολές της ΕΕ. Οι διαγραφές είναι απαραίτητο βήμα του πανεπιστημίου που πάνε να φτιάξουν, ένα πανεπιστήμιο της αγοράς, με συνεχώς εντεινόμενη επιχειρηματική λειτουργία και αυξανόμενη εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών. Όποιος δεν συμμορφώνεται στο πρόγραμμα σπουδών, στις υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, στις φαστ τρακ εξεταστικές, θα διαγράφεται! Όποιος σηκώνει κεφάλι και αγωνίζεται για τις ανάγκες του, θα καταστέλλεται με την απειλή της διαγραφής. Είναι ξεκάθαρο, όμως,  ότι μέσω των διαγραφών, προσπαθούν να καταστείλουν το φοιτητικό κίνημα το οποίο έχει βγει με μαχητικούς και ανατρεπτικούς αγώνες διαρκείας, σε κάθε φάση της επίθεσης, για να χαλάσει τα σχέδιά τους. Γι’ αυτό θέλουν να το αφοπλίσουν! Αλλά έχουν και ένα μακροπρόθεσμο στόχο, θέλουν να εξασφαλίσουν ότι όταν θα δουλεύουμε θα φοβόμαστε να διεκδικήσουμε τα στοιχειώδη δικαιώματα μας. Οι κυβερνήσεις των αντεργατικών πολιτικών ξέρουν ότι μόνο με το φόβο θα κρατήσουν τους εργαζόμενους από το να εξεγερθούν, για αυτό και μας «εκπαιδεύουν» από νωρίς στην τρομοκρατία.

…μα δεν είναι κόστος και πρόβλημα οι «αιώνιοι» φοιτητές;

Το υπουργείο μαζί με τα καθεστωτικά ΜΜΕ μιλάνε συνεχώς για το «βάρος» των αιώνιων φοιτητών στη λειτουργία των ελληνικών πανεπιστημίων και της οικονομίας. Το επιχείρημα, δηλαδή, που προβάλλεται για να προωθηθούν οι διαγραφές αφορά το χρηματικό κόστος των «αιώνιων» φοιτητών. Μα καλά, όμως, για ποιο κόστος μας μιλάνε όταν, όπως θα έχεις διαπιστώσει και μόνος σου, οι διαρκείς περικοπές έχουν στερήσει κάθε δικαίωμα και παροχή από τον πρωτοετή φοιτητή, πόσο μάλλον από τους φοιτητές πάνω από το έκτο έτος. Λένε τα πιο χυδαία ψέματα όταν μιλάνε για κόστος, αποκρύπτουν ότι οι φοιτητές αυτοί δεν δικαιούνται ούτε καν πάσο, δεν κοστίζουν ούτε μισό ευρώ στο πανεπιστήμιο.

Εκτός από το οικονομικό συχνά ακούγεται στη βουλή, σε κύκλους συζητήσεων σε πάνελ καναλιών πώς είναι αναγκαίο εργαλείο οι διαγραφές προκειμένου να «ξεβρωμίσει» ο τόπος από «τεμπέληδες» που δεν ενδιαφέρονται για τη σχολή τους και μόνο κακή εικόνα δίνουν «προς τα έξω» για την αξιοπιστία των ελληνικών πανεπιστημίων… Ναι, ναι στο ίδιο πανεπιστήμιο είμαστε, ακόμα, μη μπερδεύεσαι, σε αυτό που στην προσπάθεια τους να το φέρουν στα μέτρα της αγοράς, το υποβαθμίζουν και του αφαιρούν κάθε χαρακτηριστικό της δημόσιας και δωρεάν παιδείας.

…για εμάς το πρόβλημα και το «κόστος» υπάρχει:

όταν η πλειοψηφία των φοιτητών εργάζεται και οι σπουδές μας διαρκώς εντατικοποιούνται. Πρόβλημα υπάρχει όταν αυξάνονται τα μαθήματα σε όλες τις σχολές με υποχρεωτικές παρουσίες και με το παραμικρό χάνεις το δικαίωμα να εξεταστείς. Πρόβλημα υπάρχει όταν είναι μαρτύριο για οικογένειες από την επαρχία να στείλουν τα παιδιά τους στην Αθήνα , ή οπουδήποτε αλλού. Πρόβλημα υπάρχει όταν ποινικοποιείται ο ελεύθερος χρόνος και θεωρείται «τεμπελιά» να έχουμε ασχολίες πέρα από το διάβασμα. Αυτή είναι η κατάσταση που δείχνει ότι το πραγματικό πρόβλημα για την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ είναι ότι δεν παρατάμε τις σχολές μας, ότι δεν παίρνουμε πτυχίο στα 3 ή στα δύο χρόνια, ότι δεν πηγαίνουμε ακόμα πιο πολλοί στα ιδιωτικά ΙΕΚ. Αποδεικνύεται ότι ο αγώνας ενάντια στις διαγραφές δεν αφορά απλά τους συναδέλφους μας από μεγαλύτερα έτη αλλά είναι υπόθεση όλων όσων δυσκολεύονται να σπουδάσουν, είναι θέμα της πλειοψηφίας μέσα στις σχολές που έχει ανάγκη δωρεάν σπουδές για όλους.

…και εμείς τι κάνουμε;

Η κατάσταση που διαμορφώνεται στις σχολές ανοίγει για το φοιτητικό κίνημα δύο δρόμους: ή θα αποδεχθούμε την εντατικοποίηση των σπουδών μας, θα δεχθούμε να τρέχουμε από μάθημα σε μάθημα σε ένα πανεπιστήμιο εξεταστικό κάτεργο, με συγγράμματα που θα πληρώνουμε απ’ την τσέπη μας και την ίδια στιγμή θα κοιτάμε καχύποπτα το διπλανό μας μήπως είναι «αιώνιος». Ή θα επιβάλλουμε την ανάγκη μας, να μπορούμε να σπουδάσουμε με ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, χωρίς να δίνουμε ούτε 1 ευρώ! Ή θα αποδεχθούμε το πανεπιστήμιο να λειτουργεί με τα κριτήρια της αγοράς, με δίδακτρα, διάσπαση πτυχίων, διαγραφές ή θα ορθώσουμε τείχος αντίστασης στις προωθούμενες από την ΕΕ και τις ελληνικές κυβερνήσεις πολιτικές! Ή συνολικά θα αποδεχθούμε την υποτίμηση των ζωών μας και θα οδηγηθούμε σε ένα μέλλον ανεργίας και ελαστικής εργασίας με μπόνους την τρομοκρατία από το αφεντικό μας ή θα ανατρέψουμε το παρόν και μέλλον, που μας ετοιμάζουν και θα χτίσουμε ένα άλλο μέλλον, στα μέτρα των αναγκών μας

Χρειάζεται άμεσα ο φοιτητικός σύλλογος να βγεί ξανά στο προσκήνιο με βασικό όπλο τις γενικές συνελεύσεις του, και αυτή είναι η πρόταση της ΕΑΑΚ. 

Δεν έχουμε αυταπάτες και συνεπώς δεν περιμένουμε καμία άλλη λύση πέρα από αυτή που διεκδικεί το κοινωνικά αναγκαίο, και όχι το καπιταλιστικά εφικτό.

Δεν υποτασσόμαστε στην κυρίαρχη πολιτική γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε με 300 ευρώ και υπό συνεχή τρομοκρατία και καταστολή.

Να φτιάξουμε τώρα πυρήνες αντίστασης παντού οι οποίοι θα συντονίζονται με στόχο τον παλλαϊκό ξεσηκωμό.

Είναι ανάγκη του σήμερα να συγκροτηθούν άλλες μορφές οργάνωσης, άλλες δομές λαϊκής πολιτικής παράλληλες αλλά συγκρουόμενες με τις κυρίαρχες που στόχο θα έχουν να επιβάλλουν τις σύγχρονες ανάγκες της πληττόμενης πλειοψηφίας.

                                                                       χωροΑταξία- εαακ

http://xwroataxia-eaak.blogspot.gr/

*το «εμείς- εμάς» ήταν αδύνατο να μην χρησιμοποιηθεί, αφού αντιλαμβανόμαστε ότι μόνο συλλογική μπορεί να είναι η απάντησή κάθε πληττόμενου κομματιού της κοινωνίας σε κάθε «χτύπημα» της κυβέρνησης- ΕΕ- ΔΝΤ