ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 18/10 ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 10π.μ.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 18/10
ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ  10π.μ.

Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις τόσο σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, όσο και στο χώρο της εκπαίδευσης κάθε άλλο παρά ελπιδοφόρες φαίνονται για την κοινωνία, αλλά και για τη νεολαία συγκεκριμένα. Το πακέτο μέτρων των 11,5 δις που ετοιμάζεται να ψηφίσει η νέα συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, ακολουθώντας πιστά τις εντολές της ΕΕ, της τρόικα και του ΔΝΤ, έρχεται να ολοκληρώσει την επίθεση και τον κατακερματισμό των εργασιακών  δικαιωμάτων, των αλλεπάλληλων ιδιωτικοποιήσεων, την πλήρη εκχώρηση των δημοσίων αγαθών στο κεφάλαιο (παιδεία, υγεία, πρόνοια)  οδηγώντας τη γενιά μας σε ένα μέλλον που επιτάσσει  με τις χειρότερες προϋποθέσεις ένα ατέρμονο παιχνίδι επιβίωσης.

Το μαύρο μέτωπο της συγκυβέρνησης έρχεται να επιβάλλει αυτό το νέο κύμα επίθεσης, χρησιμοποιώντας την πολιτική υποταγής στο φόβο και την καταστολή.  Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η επίθεση των ΜΑΤ στους εργαζομένους των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, ή το αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής, η απαγόρευση συνάθροισης στο κέντρο της Αθήνας από τη ΓΑΔΑ την ημέρα επίσκεψης μιας εκ των εκπροσώπων θέσπισης αυτής της αντιλαϊκής  επίθεσης  της  ΕΕ και του κεφαλαίου, της καγκελαρίου Μέρκελ.  Πρόκειται ξεκάθαρα για απόφαση που ζωντανεύει μνήμες της Χούντας και φανερώνει τη στρατηγική κατάργησης  πτυχών  της δικής τους αστικής δημοκρατίας. Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και η λογική της θεωρίας των άκρων που προβάλλεται σε μεγάλο βαθμό από την αστική ιδεολογία. Αλλά τελικά ας αναλογιστούμε ποια είναι τελικά τα άκρα της αστικής πολιτικής;  Η εξίσωση του αγωνιζόμενου λαού που διαδηλώνει για το δίκιο του, με το ακροδεξιό, φασιστικό δεκανίκι της κυβερνητικής πολιτικής που προωθεί μια εμφυλιακή κατάσταση ανάμεσα στους εργαζόμενους διασπώντας την ίδια την τάξη και αποπροσανατολίζοντας τους  απέναντι στον υπαρκτή απειλή του κεφαλαίου, αποτελεί μια αυταπάτη που είναι αναγκαίο να καταρριφθεί.

Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν μεμονωμένες πτυχές στα πλαίσια της εγχώριας πραγματικότητας, αλλά είναι αναγκαίο να αντιμετωπιστούν συνολικά στο πλαίσιο της βαθύτερης, ιστορικά, δομικής κρίσης του καπιταλισμού σε παγκόσμιο φάσμα, αλλά και σε μέγιστο βαθμό εντός της ευρωζώνης. Στις συνθήκες αυτές, η απάντηση βρίσκεται σε μια επαναστατική στρατηγική που θα βάζει σαν πρόσταγμα τον παλλαϊκό ξεσηκωμό που τελικά θα καταλήξει στο να ανοίξει ο δρόμος για να πάρει ο εργαζόμενος λαός την εξουσία στα χέρια του, στα δικά του όργανα άσκησης πολιτικής. Όργανα που πρέπει να αναπτύσσονται από τώρα και να συσπειρώνουν ένα μαζικό κίνημα των εργαζομένων, της νεολαίας και του λαού, πολιτικά στρατευμένα σε ένα ισχυρό ανεξάρτητο κέντρο αγώνα.

Απ’ αυτή τη σκοπιά, η απεργία της 18ης Οκτωβρίου αποτελεί ένα από τα στάδια κλιμάκωσης του αγώνα με απώτερο σκοπό ένα γενικότερο ξεσηκωμό σε όλη την κοινωνία, που θα σφραγίσει καταρχάς το δεκαήμερο μέχρι την 28η Οκτωβρίου. Μια απεργιακή λαίλαπα, με καταλήψεις,  αποκλεισμούς, διαδηλώσεις και συνελεύσεις.  Το λαό, μαζί με τη νεολαία, να μετατρέπουν τις παρελάσεις σε πορείες απελευθέρωσης από το ζυγό κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ, με βασικό πρόσταγμα την απαγκίστρωση και τη ρήξη με την ξεπουλημένη γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, καθώς η  λογική αυτή, με απώτερο σκοπό την εκτόνωση του λαϊκού κινήματος και την ενσωμάτωση του αντιμετωπίζει στατικά και γραμμικά τις εκρηκτικές κοινωνικές εξελίξεις, την αγωνία του κόσμου και μια κοινωνία που απειλείται να σαπίσει, αντί να ωριμάσει.

Στο πλάι των εργαζομένων καλείται να σταθεί το φοιτητικό κίνημα, το οποίο πέραν των εσωτερικών ζητημάτων των σχολών που έχει να αντιμετωπίσει, είναι αναγκαίο να συνδέσει τον αγώνα του με την κοινωνία ενάντια στις πολιτικές λιτότητας των μνημονίων και της ΕΕ. Στις  18 Οκτώβρη ας δοθεί ένα ηχηρό μήνυμα εναντίωσης και ανατροπής στην πολιτική της φτώχειας και της εξαθλίωσης του ευρωμονόδρομου  που καλούμαστε να ζήσουμε σήμερα ως φοιτητές, αλλά σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό ως μελλοντικοί εργαζόμενοι ενός αβέβαιου αύριο. Θα βαδίσουμε το δρόμο του αγώνα μέχρι το τέλος, θα τους ανατρέψουμε! Καμία αντιδραστική και φασιστική απειλή δε θα σταθεί εμπόδιο. Όλοι στους δρόμους να απαιτήσουμε τα δικαιώματά μας και να διεκδικήσουμε το μέλλον που μας ανήκει!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
 ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 10 π.μ.

ΕΑΑΚ ΒΟΛΟΥ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣΣ

νΠΡΟΤΑΣΗ ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΦΣ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ| ΤΡΙΤΗ 16/10/2012

Η σημερινή πολιτική συγκυρία τοποθετείται εν μέσω μίας από τις μεγαλύτερες οικονομικές κρίσεις στην ιστορία του καπιταλισμού. Η παρούσα παγκόσμια οικονομική κρίση αποτελεί δομική κρίση του καπιταλισμού, είναι κρίση του κεφαλαίου, της πολιτικής του, κρίση ηθική και πολιτισμική, στο πλαίσιο του κυρίαρχου συστήματος. Με αφορμή τα δημόσια χρέη που το ίδιο το αστικό σύστημα δημιούργησε, οι κυβερνήσεις παγκόσμια εφαρμόζουν μνημόνια, βίαιες πολιτικές λιτότητας και δημόσιων περικοπών, με σκοπό τη δημιουργία των πιο κερδοφόρων κρατικών μηχανών αποπληρωμής χρεών και στήριξης του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, ισχυροποιώντας την παρέμβασή του στις ζωές των λαών. Την πολιτική αυτή επιβάλλει με κάθε τρόπο και η ΕΕ, ως συνεπές καπιταλιστικό μόρφωμα, σε αγαστή συνεργασία με το κεφάλαιο, συρρικνώνοντας ολοένα και περισσότερο τη δύναμη και τα κεκτημένα της εργατικής τάξης και κυρίως της νεολαίας και κάνοντάς τα θυσίες για τη διάσωση του ευρώ.

Έχουν περάσει λίγοι μόλις μήνες από την «εκλογή» της τρικομματικής συγκυβέρνησης των αστικών κομμάτων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, των πραγματικών συνεχιστών της κοινωνικά απονομιμοποιημένης μνημονιακής πολιτικής που χάραξαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και συγκεβερνήσεις, ακολουθώντας πιστά τις επιταγές των ΕΕ-ΔΝΤ. Ήδη από τους πρώτους μήνες, εν μέσω καλοκαιριού ξεπούλησε μία σειρά κρατικών επιχειρήσεων (Δωδώνη, Αγροτική Τράπεζα) αποδεικνύοντας πως τα προεκλογικά λόγια πέρι «αναδιαπραγμάτευσης», «απαγκίστρωσης» κλπ του μνημονίου ήταν ψεύτικα και αποπροσανατολιστικά. Τώρα, με αφορμή την εκταμίευση της επόμενης δόσης από τους δανειστές, και έπειτα από τις οδηγίες του Eurogroup και την επιδοκιμασία της κοινωνικής σφαγής από τη Μέρκελ, η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει το σφαγιαστικό πακέτο περικοπών 13,5 δισ, στοχεύοντας κατά βάση την παιδεία, την υγειονομική περίθαλψη, τις συντάξεις και διαλύοντας με αυτό τον τρόπο κάθε σπιθαμή κοινωνικού κράτους που απέμεινε από το παρελθόν. Τα μέτρα αυτά είναι καταστροφικά για την κοινωνία, στην οποία αναμένεται να εκτιναχθεί η φτώχεια και ανεργία, αλλά και τα φαινόμενα του φασισμού, ενώ παράλληλα οδηγεί το κράτος συνεπώς στην επίσημη πλέον χρεωκοπία του.

Σε αυτή τη συγκυρία, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ,φαίνεται για ακόμα μία φορά πως δεν μπορεί, ούτε θέλει να συμβάλλει σε έναν νικηφόρο αγώνα των εργαζομένων. Μετά από πολλούς μήνες ανυπαρξίας, προκηρύσσει μονοήμερες απεργίες- «τουφεκιές» στις 26/10, αλλά και στις 18/10 φτιάχνοντας ένα πρόγραμμα εκτόνωσης του εργατικού κινήματος, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια και στην ήττα του. Από την άλλη, η επίσημη αριστερά φαίνεται να μπορεί να εκφράσει την οργή της πληττόμενης κοινωνίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνδικαλιστικές παρατάξεις του, ανταποκρινόμενοι στο ρόλο της αντιπολίτευσης, «πασοκοποιούνται» διαρκώς, δηλώνοντας νομιμοφροσύνη στην αστική πολιτική, εγκλωβισμένο σε θεσμικές λύσεις για τη διαχείριση της κρίσης. Οι συναντήσεις του με τον Πρόεδρο του Ισραήλ, οι διαρκείς προσπάθειες για συνομιλίες με την Τρόικα και οι μυστικές συναντήσεις με το ΣΕΒ, η «συμπαράσταση» στις πορείες των μπάτσων μαζί με τη ΧΑ, οι συνδιαλλαγές της Αυτόνομης Παρέμβασης με την ΠΑΣΚΕ είναι δηλώσεις ενσωμάτωσής του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα και αφερεγγυότητάς του απέναντι στην κοινωνία. Το ΚΚΕ από την άλλη, κάνει προσπάθειες για την αντιστροφή του κλίματος, έτσι όπως βγήκε από την εκλογική διαδικασία, αλλά φαίνεται να βρίσκεται ακόμα εγκλωβισμένο και κομματικά περιχαρακωμένο, προσποιούμενο πως δε βλέπει οποιεσδήποτε πρωτοβουλίες αγώνα των εργαζομένων, τις οποίες δεν ελέγχει.

Οι επίμονες διαδηλώσεις, κατά την άφιξη της Μέρκελ στην Ελλάδα, παρά την χουντικής προελεύσεως απαγόρευση συναθροίσεων και το όργιο καταστολής στους δρόμους που επέβαλε η αστυνομία στην Αθήνα, οι μαζικές κινητοποιήσεις της γενικής απεργίας στις 26/9, η κατάληψη του Υπ. Αμύνης από τους απλήρωτους εργάτες των ναυπ. Σκαραμαγκά, ο αγώνας των εργαζομένων της ΒΙΟ.ΜΕΤ και οι διαρκείς αντιφασιστικές διαδηλώσεις αποτελούν ελπιδοφόρα βήματα του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος στις δύσκολες εποχές, που έρχεται να αντιπαλέψει τα νέα μέτρα, την πολιτική του μνημονίου, το σφαγείο του ευρώ και της συγκυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.

ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΒΑΘΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟΝ.ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ.ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ

Η αστάθεια της πολιτικοοικονομικής κατάστασης σε περιόδους κρίσης, σε συνδυασμό με την τεράστια δυσκολία του κεφαλαίου να εγγυηθεί ομαλότητα, δημιουργούν το έδαφος για την εμφάνιση και την έξαρση των φασιστικών ιδεολογικών μορφωμάτων. Προκειμένου το αστικό κράτος να επιτύχει τις επιδιώξεις του όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα και με τη βοήθεια των αστικών ΜΜΕ, εμφανίζει και προωθεί την επικίνδυνη «θεωρία των δύο άκρων», θέτοντας από τη μία το ακροδεξιό άκρο, το οποίο επί χρόνια καλλιεργούσε με ρατσιστικές διακηρύξεις και τώρα βρίσκει να το εκφράσει με το προσωπείο της χρυσής αυγής, ενώ από την άλλη κατασκευάζει ένα ακροαριστερό άκρο, όπου συμπεριλαμβάνει κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο και στοχεύεται διπλά από την κρατική και την παρακρατική καταστολή.

 Ο φασισμός που εκφράζεται επίσημα από τη νεοναζιστική συμμορία της «Χρυσής Αυγής», έρχεται να αυτοπαρουσιαστεί ως αντισυστημική δύναμη με αντιμνημονιακό χαρακτήρα, που έρχεται για να σώσει κάθε Έλληνα από την επέλαση των «λαθρομεταναστών» και άλλων «εχθρών» του έθνους.. Στην ουσία, όμως, πέραν του ότι, αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από τα πραγματικά αίτια της κρίσης που τν πλήττει, θέτοντας το λαθρομετανάστη ως το βασικό, εκφράζει την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη πρόταση, υποστηρίζοντας τις αποκρατικοποιήσεις, ενθαρρύνοντας τις ξένες (!) επενδύσεις με φοροαπαλλαγές, καταγγέλλοντας απεργίες και τρομοκρατώντας αγώνες εργαζομένων, σε αγαστή συνεργασία με την αστυνομία. Η ΕΛΑΣ και οι υπόλοιπες «νόμιμες» κατασταλτικές δυνάμεις δε διστάζουν να εναντιωθούν σε κάθε αντιστεκόμενο τμήμα της κοινωνίας, σε κάθε απεργία και κινητοποίηση και σπεύδουν να τονώσουν ή να συγκαλύψουν τις δράσεις των νεοναζιστών.

Ποια πρέπει να είναι όμως η απάντηση σε αυτή την συνολική επίθεση του αστικού κράτους και του καλλιεργημένου φόβου;

 Η απάντηση στο φασισμό και την καταστολή δεν πρόκειται να δοθεί στο πλαίσιο της αστικής ιδεολογίας, αλλά με μια συνολική αντίσταση που ξεκινά από τις γειτονιές, τους εργασιακούς χώρους, το πανεπιστήμιο, το σχολείο, την καθημερινότητα. Ο φασισμός και ο φόβος μπορούν να τσακιστούν μέσα από μια ολοκληρωμένη απάντηση, ενάντια στ κεφάλαιο και τις πολιτικές του συστήματος. Μόνο όταν αφανιστούν οι ρίζες και τα απτά οικονομικά του αίτια αυτός θα πάψει να ακμάζει.

ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Στο παραπάνω πλαίσιο, η εκπαίδευση βρίσκεται στο στόχαστρο της επίθεσης και ακόμα μία θυσία των κοινωνικών αναγκών για τη διάσωση του ευρώ. Η κυβέρνηση, αφού φρόντισε να το υποβαθμίσει και να το απαξιώσει έρχεται να δώσει το τελειωτικό χτύπημα με το νόμο Διαμαντοπουλου (4009) και με την τροποποίηση (4076) του που ουσιαστικά δεν αλλάζει τίποτα στο βασικό περιεχόμενο και τις στοχεύσεις της πολιτικής που ακολουθείται.

Η αντιμετώπιση της κρίσης στο πεδίο της εκπαίδευσης είναι ανάγκη και ευκαιρία για το κεφάλαιο.

Ανάγκη, επιβεβλημένη από το μνημόνιο, καθώς περικόπτει «άχρηστα» έξοδα, όπως η χρηματοδότηση του πανεπιστημίου από το κράτος, τα δωρεάν συγγράμματα που καταργούνται, η δωρεάν σίτιση και στέγαση των φοιτητών. Το κράτος θα πρέπει να εξοικονομήσει πόρους για την κερδοσκοπική αποπληρωμή των δανείων, τη στήριξη του ευρώ και των τραπεζών.

Ευκαιρία να αυξήσει τα περιθώρια κερδοφορίας του από το πανεπιστήμιο, επιβάλλοντας ένα πανεπιστήμιο που δεν θα προωθεί τη γνώση και την έρευνα, αλλά θα αποτελεί στρατηγικό σύμμαχο στις βάρβαρες επιλογές του κεφαλαίου. Ο νόμος 4076 αποτελεί ευκαιρία για το κεφάλαιο, καθώς του δίνεται η δυνατότητα να προσαρμόσει πλήρως τον αυριανό εργαζόμενο, στις ανάγκες τις αγοράς.

Η εποχή της οικονομικής κρίσης έχει ανάγκη από εξειδικευμένους εργαζομένους χωρίς επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, εργαζομένους με γνώσεις που θα έχουν ημερομηνία λήξης, γι αυτό έχει ανάγκη από ιδρύματα τα οποία θα υπηρετούν αυτό τον σκοπό. Παρά τις αλλαγές που ψηφίστηκαν, διατηρείται αναλλοίωτος ο πυρήνας των θεσμικών αλλαγών του νόμου 4009/11, στην κατεύθυνση της υλοποίησης ενός επιχειρηματικού πανεπιστημίου που θα διαμορφώνει ένα νέο πεδίο κερδοφορίας  για το κεφάλαιο. Μιλάμε λοιπόν για πανεπιστήμια που θα λειτουργούν σαν επιχειρήσεις ιδρύοντας Ν.Π. ιδιωτικού δικαίου. Τα ιδρύματα θα διοικούνται από 15μελές Συμβούλιο Διοίκησης με πλήρη οικονομικό και ακαδημαϊκό έλεγχο, που θα συγκροτείται με 8 μέλη που θα είναι καθηγητές, ενώ τα υπόλοιπα 7 θα είναι «κοινωνικοί» φορείς (επιχειρηματίες, εκπρόσωποι εταιριών, επιφανή στελέχη των «αγορών» κ.ά.). Αυτό θα εμπορεύεται τη γνώση και την έρευνα και θα διαχειρίζεται τους πόρους. Παράλληλα με τη υποχρηματοδότηση, τα πανεπιστήμια θα αξιολογούνται με βάση τη προσέλκυση πόρων από την αγορά όπου οι ιδιώτες θα έχουν το δικαίωμα να χρηματοδοτούν μαθήματα και να καθορίζουν αυτοί την παρεχόμενη γνώση, ενώ ταυτόχρονα θα βγάζουν κέρδος εκμεταλλευόμενοι την άμισθη εργασία προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών κ.α. με αποτέλεσμα ένα πανεπιστήμιο που χάνει το μαζικό χαρακτήρα του καθώς εντείνονται σε αυτό οι ταξικοί φραγμοί (διαγραφές φοιτητών, μετακύληση του κόστους φοίτησης στους φοιτητές, δίδακτρα).

Για να σφραγιστεί αυτή η μεταρρύθμιση αυταρχικοποιείται η ίδια η λειτουργία των ιδρυμάτων. Στο νέο πανεπιστήμιο-επιχείρηση δε χωράνε δημοκρατικές διαδικασίες. Για το σκοπό αυτό, επιδιώκεται και η κατάργηση του ασύλου. Το άσυλο δεν είναι μόνο ένα άσυλο ιδεών, όπως πολύ έντεχνα αναφέρεται στο νέο νομοσχέδιο. Το πανεπιστημιακό άσυλο είναι από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του φοιτητικού και λαϊκού κινήματος, μέσα από αγώνες που δόθηκαν με αίμα. Ανέκαθεν αποτελούσε χώρο αντίστασης όπου πολιτικές και κινηματικές διεργασίες διαμόρφωναν το έδαφος για τη διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων, την ανάδειξη σημαντικών αποφάσεων και την ελεύθερη δράση και κινητοποίηση των φοιτητών.

Παρά τη νίκη του φοιτητικού κινήματος τον προηγούμενο χρόνο για μπλοκάρισμα του νόμου Διαμαντοπούλου, μέσα από γενικές συνελεύσεις και διαδικασίες από τα κάτω, πανεπιστήμια σε όλη τη χώρα όπως το Α.Π.Θ, της Κρήτης, και του Αιγαίου κήρυξαν αναστολή λειτουργίας λόγω αδυναμίας πληρωμών των καθηγητών, του πανεπιστημιακού προσωπικού αλλά και συντήρησης των τμημάτων. Παράλληλα το υπουργείο κήρυξε την εκλογή των διοικητικών συμβουλίων όπου για το Π.Θ ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών ορίστηκε η 23^η Οκτώβρη και επαναληπτικές οι 25^η και οι 31^η. Σύσσωμη η πανεπιστημιακή κοινότητα  μαζί με τους φοιτητές πρέπει να συντονίσει τις δράσεις της με σκοπό την απόσυρση και κατάργηση του νόμου και τη διεκδίκηση ενός πανεπιστημίου  βασισμένο στις κοινωνικές ανάγκες και απελευθερωμένο από ταξικούς φραγμούς και διακρίσεις.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΟΧΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΕΦΙΚΤΟ

Απέναντι σε όλα αυτά υπάρχει και ο ανατρεπτικός δρόμος του αγώνα διαρκείας, των καταλήψεων και τν απεργιών, της προοπτικής μίας άλλης κοινωνίας που εμφανίζεται σε αυτές τις στιγμές. Εμείς θέλουμε ένα πανεπιστήμιο ου να παράγει γνώση για τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας. Που θα λειτουργεί κάτω από φοιτητικό και κοινωνικό έλεγχο. Καλούμε την υπόλοιπη νεολαία και τους εργαζόμενους σε μαχητικούς αγώνες διαρκείας για να διεκδικήσουμε το δικαίωμά μας σε δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Παλεύουμε για την ανατροπή του νέου νόμου έκτρωμα για την εκπαίδευση.

Ενάντια στην πιο βάρβαρη επίθεση από κεφάλαιο-ΕΕ-ΔΝΤ που δέχονται οι εργαζόμενοι και νεολαία, το φοιτητικό κίνημα πρέπει να απαντήσει δε χρωστάμε στις τράπεζες-δεν πουλάμε το πανεπιστήμιο-δεν πληρώνουμε τις σπουδές μας. Δε γινόμαστε και άλλη θυσία για το ευρώ των καπιταλιστών. Αυτό το χρέος δεν είναι δικό μας, είναι χιλιοπληρωμένο και δεν ξαναπληρώνουμε όσο η πολιτική των μνημονίων ολοένα και κερδοσκοπικά θα το μεγαλώνει. Το πολιτικό εργατικό κίνημα, μέσα από τα όργανά του, θα το διαγράψει προς όφελος των εργαζομένων και της νεολαίας. Όχι άλλα κερδοσκοπικά δάνεια! Τα χρήματά τόσο τα δικά μας, όσο και των υπόλοιπων ευρωπαίων πάνε στις τράπεζες. Τα χρήματά μας να πρέπει να πάνε σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές. Βέβαια, αυτά δεν αρκούν από μόνα τους. Θα πρέπει να υπάρξει εθνικοποίηση τραπεζών και στρατηγικών τομέων της παραγωγής με εργατικό έλεγχο για την κοινωνική αναδιάρθρωση της οικονομίας, η απαγόρευση απολύσεων σε μία εποχή, όπου η ανεργία φτάνει τα 30%, αλλά και να προτάξουμε ως αναγκαίες τις αυξήσεις στους μισθούς και τη μόνιμη και σταθερή εργασία κόντρα στο σημερινό εργασιακό μεσαίωνα. Η αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ και το ευρώ είναι αναγκαία, καθώς μέσα από την Ε εξασφαλίζονται τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και οξύνεται η επίθεση στα δικαιώματα του λαού και των εργαζομένων.

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 16/10- ΣΗΚΩΝΟΥΜΕ ΠΑΝΤΙΕΡΑ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ

Το νεολαιίστικο κίνημα πρέπει να ενωθεί στη βάση των υλικών της συμφερόντων της εργασιακής προοπτικής με το εργατικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα. Σήμερα είναι αναγκαίο ένα εργατικό κίνημα, που θα στηρίζεται σε αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες από τα κάτω (σωματεία, επιτροπές αγώνα, συνελεύσεις γειτονιών κ.α.) και στον οριζόντιο συντονισμό αυτόν, που θα συγκρούεται με τον πυρήνα της επίθεσης του κεφαλαίου, δε θα μένει στο στείρο οικονομικό αγώνα, αλλά θα κάνει το συνολικό πολιτικό αγώνα για την ανατροπή της επίθεσης.

Το φοιτητικό κίνημα καταδικάζει τις προσπάθειες ενσωμάτωση του από πλευράς της κυβέρνησης, η οποία προσπαθεί να το κάνει ένα εκφυλισμένο γραφειοκρατικό όργανο, που θα εξασφαλίζει τη συναίνεση στις αντιεκπαιδευτικές τις μεταρρυθμίσεις, είτε όταν αυτό επιχειρείται μέσα από τη δημιουργία εθνικών συμβουλίων, είτε μέσω της ανασυγκρότησης της ΕΦΕΕ. Μέσα από τους συλλογικούς νικηφόρους αγώνες, το κίνημα επιλέγει όργανα, που θα μπορούν να ενοποιούν και να συντονίζουν σε πανελλαδικό επίπεδο τους φοιτητικούς συλλόγους, με ισότιμους όρους, σε μόνιμη βάση. Ένα τέτοιο όργανο είναι το συντονιστικό γενικών συνελεύσεων με αιρετούς και ανακλητούς από κάθε γενική συνέλευση, οι οποίοι θα μεταφέρουν τις αποφάσεις των γενικών τους συνελεύσεων.

Με αυτές τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες η νεολαία θα δείξει πως δε θα γίνει η πρώτη γενιά, που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη, δε θα γίνει η γενιά που μία ζωή θα βρίσκεται στα δεσμά του χρέους που της φόρτωσαν, θα είναι η γενιά που θα τρίξει συθέμελα την πολιτική αυτή του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Για να διαμορφωθεί ένα μέτωπο αγώνα με κέντρο τον κόσμο της εργασίας με στόχο την αντιστροφή άνευ γυρισμού της ιστορίας υπέρ του εργαζόμενου λαού, με την επιβολή των διεκδικήσεών μας, την ακύρωση των μέτρων και μνημονίων ως την τελική νίκη, για την κοινωνική χειραφέτηση, πέρα από τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού. Για να πάρουμε πίσω τον πλούτο που μας ανήκει! Για να αποφασίζουμε εμείς για τις ζωές μας. Αυτού δεν μπορούν χωρίς εμάς… Εμείς μπορούμε χωρίς αυτούς.

Η’ ΕΜΕΙΣ Η’ ΕΜΕΙΣ

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

·         Ανατροπή του Νόμου 4076 και του συνόλου της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης,

·         Κάτω η τρικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ’ΠΑΣΟΚ΄ΔΗΜΑΡ, ανατροπή του μνημονίου και όλων των σκληρών μέτρων

·         Απεμπλοκή ης χώρας από επιτήρηση ΕΕ και ΔΝΤ. Έξοδος από ΕΕ, ρήξη με ΟΝΕ και έξοδος από ευρώ.

·         ΔΕ ΧΡΩΣΤΑΜΕ-ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ-ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜ. Παύση πληρωμών. Διαγραφή χρέους.

·         Εθνικοποίηση τραπεζών, χωρίς αποζημίωση, κάτω από κοινωνικό και εργατικό έλεγχο, εθνικοποίηση στρατηγικών παραγωγικών τομέων και μονάδων με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο.

·         Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Λεφτά στην παιδεία, υγεία, την ασφάλιση, όχι στις τράπεζες και τους επιχειρηματίες.

·         Απαγόρευση απολύσεων. Καμία σκέψη για άρση της μονιμότητας στο δημόσιο.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ

·         Ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, δημόσια και δωρεάν για όλους. Μία σχολή, ανά επιστημονικό αντικείμενο. Ένα ενιαίο πτυχίο, ανά επιστημονικό αντικείμενο, με όλα τα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό. Μοναδική προϋπόθεση για εύρεση δουλειάς.

·         Δωρεάν σίτιση-στέγαση-συγγράμματα-συγκοινωνίες για όλους. Δωρεάν υλικοτεχνική υποδομή για τις ανάγκες όλων των μαθημάτων. Κατάργηση κύκλων και περιορισμών στη δήλωση των μαθημάτων (ν+3) και στις σπουδές.

·         Εκπαίδευση και έρευνα για τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και όχι της κερδοφορίας. Έλεγχος από τις γενικές συνελεύσεις φοιτητών, καθηγητών και εργαζομένων.

·         Μονιμοποίηση όλων των καθηγητών και εργαζομένων στην καθαριότητα, συντήρηση, φύλαξη στο πανεπιστήμιο.

·         Λιγότερη δουλεία-Δουλειά για όλους. Κανένας άνεργος. Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους.

·         Όλη η εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ

·         Συμμετοχή στη σημερινή παν-πανεπιστημιακή συνέλευση υπέρ της ματαίωσης της εκλογής των συμβουλίων διοίκησης στο ΑΜΦ Αρχιτεκτονικής στις  20:00 μμ

·         Κατάληψη της σχολής στις 18/10/12 και συμμετοχή στην γενική απεργία  , όλοι στην ανεξάρτητη ταξική  συγκέντρωση στην πλατεία ελευθερίας στις 10:00 πμ

·         Κατάληψη τις μέρες: 23, 24, 25/10 της σχολής και του κτιρίου της Γεωπονίας, όπου θα διεξάγονται οι εκλογές των συμβουλίων διοίκησης

·         Στις 24/10/2012 καλούμε σε συντονιστική επιτροπή κατάληψης

ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑ ΕΑΑΚ