Πλαίσιο Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων Βόλου (στηρίζουν χωροΑταξία ΕΑΑΚ και ΠΑΣΠ) 48
πκσ 25
λευκά/άκυρα 13
Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008
Πρόταση-πλαίσιο για τη Γ.Σ. 13.11.08
ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΧΩΡ. ΜΗΧ. ΣΤΙΣ 13.11.08 ΕΝ ΟΨΕΙ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
«ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΡΓΑΣΙΑ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου έρχεται σε μια συγκυρία που χρωματίζεται έντονα από τη παγκόσμια οικονομική κρίση. «Η κρίση του αιώνα», όπως ονομάστηκε από τον ΟΗΕ, έχει ως επίκεντρο την καρδιά του «ανεπτυγμένου» καπιταλιστικού κόσμου (ΗΠΑ,ΕΕ κλπ) και είναι αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της βάρβαρης για τον άνθρωπο και το περιβάλλον ανάπτυξης. Μιας ανάπτυξης που, με σημαίες της την «ελεύθερη αγορά» και την απόλυτη καπιταλιστική εκμετάλλευση, πήγε χέρι-χέρι με μια βάρβαρη εκστρατεία ισοπέδωσης εργασιακών, μορφωτικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Η ίδια εκστρατεία εντείνεται τώρα, καθώς η κρίση τραντάζει συθέμελα το καπιταλιστικό σύστημα. Ολόκληρο το πολιτικό αστικό σύστημα συστρατεύεται για να βγάλει το κεφάλαιο όσο πιο αλώβητο γίνεται από την κρίση, ρίχνοντας τα βάρη της στους εργαζόμενους. Μετά τα 700 δις πιο απλόχερα δόθηκαν στις τράπεζες με το σχέδιο Πόλσον στις ΗΠΑ, η ΕΕ χάρισε 300 δις στα επιχειρηματικά συμφέροντα και από κοντά η ελληνική κυβέρνηση παραχώρησε 28 δις. Σε μία εποχή άγριας λιτότητας όπου κατά τα άλλα δεν υπάρχουν λεφτά για μισθούς, συντάξεις, παιδεία και υγεία. Στο όνομα της «θωράκισης» της οικονομίας οι κυβερνήσεις και η ΕΕ διαψεύδουν όσους ευαγγελίζονται ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» ή ένα πιο «φιλολαϊκό μοντέλο διαχείρισης», εξαπολύοντας μια νέα επιδρομή: με ένταση της εκμετάλλευσης, με ασφυκτική λιτότητα, με κόψιμο των κοινωνικών κονδυλίων, με ακόμη πιο αντιδημοκρατικά μέτρα, με όξυνση των πολεμικών ανταγωνισμών και συγκρούσεων. Στο ίδιο πλαίσιο η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη σύμπλευση του ΠΑΣΟΚ, που ταυτίζεται με την ουσία της πολιτικής της, οξύνει τις αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις». Όσο διαμορφώνεται η αστική στρατηγική απάντησης στην κρίση, τόσο πιο εμφανή γίνεται η νέα φάση επιθετικότερης προώθησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.
ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ!
Η όξυνση της πάλης για συνολική αναμέτρηση και ανατροπή της διαρκώς κλιμακούμενης αντεργατικής πολιτικής των κυβερνήσεων, της ΕΕ και του κεφαλαίου είναι αναγκαία και δυνατή σήμερα! Για τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων και της νεολαίας με κατακτήσεις που θα επιβάλλονται από ένα πολιτικό εργατικό κίνημα. Μπορεί φέτος το Πολυτεχνείο να είναι το ίδιο; Εμείς λέμε να μην είναι και υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό, υπάρχουν πολλοί λόγοι για να ακουστεί δυνατά το «ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», το σύγχρονο «ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Η κατάληψη της Νομικής μετατράπηκε σε εξέγερση ολόκληρου του λαού στο Πολυτεχνείο. Σήμερα το πανεκπαιδευτικό μέτωπο μπορεί να γίνει αφορμή για τη συγκρότηση ενός μετώπου νεολαίας-εργαζομένων για την ανατροπή της εκπαιδευτικής και ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, για την ήττα και ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής!
φωνάζουμε ΠΑΙΔΕΙΑ κόντρα στη πολιτική:
Της απαξίωσης των πτυχίων, της αποσύνδεσης πτυχίων – επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων και της συνολικής αλλαγής στον χαρακτήρα των προπτυχιακών σπουδών. Μέσα από την αναθεώρηση του άρθρου 16, την άμεση αναγνώριση των ΚΕΣ – ΚΕΚ – ΙΕΚ ενισχύεται η πολιτική του κατακερματισμού των πτυχίων, των πιστωτικών μονάδων, της δια βίου συσσώρευσης πιστοποιητικών. Με την τελευταία απόφαση της Συνόδου του Λονδίνου, οι εργαζόμενοι τυποποιούνται ανάλογα τις Πιστωτικές Μονάδες σε 8 κατηγορίες και πλαίσια προσόντων.
Της εισαγωγής ανταποδοτικής και επιχειρηματικής λειτουργίας. Η πολιτική αυτή σήμερα προωθείται μέσω των επιχειρησιακών σχεδίων και των μάνατζερ, μέσω των μη-κρατικών πανεπιστημίων, μέσω του νομοσχεδίου για την έρευνα και τελικά θέλουν να φέρουν ένα σκληρό ανταποδοτικό πλαίσιο λειτουργίας και διαχείρισης οικονομικών πόρων για το πανεπιστήμιο.
Της εντατικοποίησης των φοιτητών και της πειθάρχησης του φοιτητικού κινήματος, της αντιδραστικοποίησης του πλαισίου λειτουργίας των σχολών. Το σύνολο των μέτρων της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης σκοπεύουν στη διαμόρφωση φοιτητών χωρίς συλλογικές αναπαραστάσεις, στη βάση των απάνθρωπων ρυθμών σπουδών όπως φαίνεται και μέσα από την προσπάθεια για ουσιαστική κατάργηση του ασύλου και ίδρυσης πειθαρχικών – πανεπιστημιακών δικαστηρίων για «απείθαρχους» φοιτητές.
Είναι αυτή η πολιτική που ως στόχο έχει τη διαμόρφωση ενός μοντέλου εργαζομένου ο οποίος θα λειτουργεί με τις πλέον ελαστικές σχέσεις εργασίας, θα είναι απασχολήσιμος, θα πληρώνει ο ίδιος την ασφάλισή του και τελικά θα είναι συνολικά πιο παραγωγικός για τις ανάγκες τους. Ένας εργαζόμενος χωρίς διαπραγματευτική ισχύ και με απουσία συλλογικών αναπαραστάσεων οι οποίες θα μπορούσαν να του δείξουν το δρόμο της αγωνιστικής υπεράσπισης των αναγκών του.
φωνάζουμε ΕΡΓΑΣΙΑ, επειδή στην ίδια κατεύθυνση, η κυβέρνηση προχωρά με το αντεργατικό ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που ολοκληρώνεται με τη νέα επίθεση στα βαρέα και ανθυγιεινά.
Η ανάγκη του κεφαλαίου να «ξεχειλώσει» το 8ωρο,να κάνει λοκομοτίβα για όλους τους εργαζόμενους τη γενιά των 700ευρώ,να διαλύσει το ασφαλιστικό, να φέρνει τον πιο αντιλαϊκό προϋπολογισμό και να θεωρεί ουτοπικό τον απεργό που ζητά να ζει αξιοπρεπώς από έναν και μόνο μισθό μας δίνει το έναυσμα για να διεκδικήσουμε μια άλλη εργασία, να κατακτήσουμε τελικά το ψωμί μας και όχι να το ζητιανέψουμε. Όταν μας παρουσιάζουνε την ευέλικτη και ανασφάλιστη εργασία σαν πραγματικότητα απαντάμε ότι η μόνιμη και σταθερή δουλεία για όλους δεν είναι όνειρο αλλά ΑΝΑΓΚΗ. Όταν τα 12/10-ώρα είναι ο ρεαλισμός του ανταγωνισμού και η νέα Ευρωσυνθήκη μιλάει για 65 ώρες δουλειάς την εβδομάδα, απαντάμε ότι το αίτημα για «ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ» δεν είναι ουτοπία αλλά ο ρεαλισμός των αναγκών μας.
φωνάζουμε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, επειδή οι ελληνικές κυβερνήσεις σαν κομμάτι της ΕΕ είναι ταγμένες στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», το νέο δόγμα διατήρησης της ειρήνης τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της κάθε χώρας. Δεν διστάζουν να καταργούν βασικές ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα στο βωμό της «κοινωνικής συναίνεσης», της ειρήνης μεταξύ απεργών και κυβέρνησης γιατί «η εθνική οικονομία δεν αντέχει το αίτημα των 1400 ευρώ» (αλλά αντέχει 28 δις για τις τράπεζες), της ειρήνης μεταξύ φοιτητών και υπουργείου γιατί η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση είναι θεμέλιο της νέας αγοράς εργασίας. Ψηφίζοντας και υλοποιώντας τον τρομονόμο θεωρούν τον καθένα από μας φυλακιστέο μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Συνεχίζουν να στήνουν το πλέγμα παρακολούθησης γύρω μας και χρησιμοποιούν τα ΜΑΤ για να χτυπούν απεργούς και να διαλύουν τις φοιτητικές πορείες, με την «πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης» να σημαίνει ότι τα πεζοδρόμια πρέπει να είναι γεμάτα κάμερες, με τις πορείες των δασκάλων να ψεκάζονται για σιγουριά και για «τη δικιά μας ασφάλεια». Υπάρχει λόγος να φωνάξουμε γιατί καθώς τα ιμπεριαλιστικά κέντρα(ΗΠΑ,ΕΕ,κ.α) κάνουν νέους σχεδιασμούς στο Ιράκ, το ελληνικό κεφαλαίο προστατεύοντας τα δικά του συμφέροντα αναγκάζει τους εντολοδόχους του(δηλαδή την κυβέρνηση) να στηρίξει όχι μόνο πολιτικά αλλά και στρατιωτικά την γενοκτονία στη Μέση Ανατολή (διατηρώντας 2000 στρατιώτες σε Αφγανιστάν και Βαλκάνια, στηρίζοντας την κατοχή των ΗΠΑ στο Ιράκ κοκ).
Ούτε σιωπής, ούτε υποταγής, είμαστε η γενιά της ανατροπής
Για μας το νόημα του Πολυτεχνείου δε χάθηκε, αντίθετα η μνήμη και το πραγματικό νόημα του Πολυτεχνείου ζουν στους αγώνες του σήμερα, στις αναζητήσεις και τις διεκδικήσεις μας για μια καλύτερη ζωή συνολικά οπού ο ελεύθερος χρόνος θα είναι όντως ο πραγματικός πλούτος του ανθρώπου και το δικαίωμα στη τέχνη στον αθλητισμό στον έρωτα στην προσωπική ολοκλήρωση θα είναι αναφαίρετα. Οι πρόσφατοι αγώνες μας έδειξαν ότι τα κινήματα μπορούν να νικούν, ότι όταν είμαστε ανυποχώρητοι και επικίνδυνοι για τους οποιουσδήποτε κυβερνούντες τότε μόνο νίκες μπορούν να έρθουν. Οι αγώνες των φοιτητών που τσάκισαν και τσακίζουν τον τσαμπουκά της κυβέρνησης, οι αγώνες των δασκάλων και των καθηγητών που διεκδικούν αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και οι αγώνες των μαθητών που απαιτούν ένα άλλο σχολείο είναι ο οδηγός μας για τις μέρες που ΄ναι να έρθουν.
Η επίθεση κοινή, οι διεκδικήσεις κοινές, ο αγώνας κοινός....
Οι αλλαγές που προωθούνται σε εκπαίδευση και εργασία είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους και χρίζουν κοινής απάντησης από τον κοινό αγώνα της νεολαίας και των εργαζομένων. Το επόμενο διάστημα αποτελεί στοίχημα για το φοιτητικό κίνημα να μπορέσει να ανατρέψει τις επιλογές της κυβέρνησης. Είναι σαφές πως το ζήτημα της αναγνώρισης των ΚΕΣ, των αντιεκπαιδευτικών και αντεργατικών μεταρρυθμίσεων συνολικά, αφορά όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Η γενιά των 700 ευρώ απέδειξε ότι μπορεί μέσα από μαζικές διαδικασίες και μαχητικές κινητοποιήσεις να προτάξει τα συμφέροντά της και να διεκδικήσει καλύτερους όρους φοίτησης, εργασίας, συνολικά καλύτερους όρους ζωής. Τώρα είναι η ώρα να αποδείξουμε ότι είναι ζήτημα όλου του λαού και να εναντιωθούμε απέναντι στα αντιδραστικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση. Μέσα από τις μορφές συντονισμού και οργάνωσης του κινήματος που ανέδειξαν οι πρόσφατοι αγώνες, θα κινηθούμε στην κατεύθυνση συγκρότησης μετώπου παιδείας- εργασίας με όλα τα πληττόμενα κομμάτια της εκπαίδευσης και της εργασίας, για την απόκρουση και την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ, της ΕΕ σε εκπαίδευση, εργασία, δημοκρατικά δικαιώματα. Τίθενται οι όροι εκείνοι που δημιουργούν το προνομιακό πεδίο σύνδεσης των εργαζομένων με τους φοιτητές και την νεολαία προτάσσοντας ως μοναδική λύση την από κοινού διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Πρέπει με ενιαίο τρόπο εμείς ως αυριανοί εργαζόμενοι με την νεολαία της εργασιακής περιπλάνησης και ανασφάλειας, μαζί με τα πληττόμενα κομμάτια της εργασίας να βγούμε στο προσκήνιο απαιτώντας όλα αυτά που μας κλέβουν. Οι αγώνες που δόθηκαν το προηγούμενο διάστημα από δασκάλους, καθηγητές, μαθητές και τα αιτήματά τους έθεσαν κοινούς και διευρυμένους στόχους με το φοιτητικό κίνημα, δεν κατάφεραν όμως να βρεθούν και χρονικά. Αυτοί οι αγώνες πρέπει να αποτελέσουν ένα κοινό και μαζικό ποτάμι ρήξης και ανατροπής της πολιτικής τους.
Σήμερα , οι ευκαιρίες που ανοίγονται στο κίνημα την εποχή της οικονομικής κρίσης καθώς και η άνοδος των αγώνων τα τελευταία χρόνια μας δείχνουν ότι ο δρόμος του Πολυτεχνείου είναι αυτός που οδηγεί στη νίκη. Η νεολαία και οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν από τίποτε άλλο παρά από τους αγώνες που οι ίδιοι θα κάνουν.
Δε θέλουμε να αρκεστούμε σε μια κατάθεση στεφανιών μαζί με γραβατομένους επισήμους. Θέλουμε να βλέπουμε τη συνέχεια των νεολαιίστικων και εργατικών αγώνων που περνά από την ΕΑΜική Επανάσταση, τα κινήματα της δεκαετίας του '60 (Λαμπράκης, Πέτρουλας κτλ.) και το Πολυτεχνείο, φτάνοντας στα μικρά Πολυτεχνεία του σήμερα, των αγώνων του '90-'91 ενάντια στους νόμους Κοντογιαννόπουλου, όπου βάφτηκαν με το αίμα του καθηγητή Ν.Τεμπονέρα, των μαζικών εργατικών αγώνων ενάντια στο ασφαλιστικό, του μεγαλειώδους αντιπολεμικού κινήματος.
Νοέμβρης 1973: Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία
"Το πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα..."
«αυτοί οι αγώνες συνεχίζονται, δεν εξαγοράζονται, δεν δικαιώθηκαν»
Νοέμβρης 2008:Κρίση – Ολοκλήρωση Ασφαλιστικής Μεταρρύθμισης και Συνέχιση ιδιωτικοποιήσεων- Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση- Δημοκρατικά Δικαιώματα
Η επίθεση κοινή, οι διεκδικήσεις κοινές, ο αγώνας κοινός.... 35 χρόνια μετά, κι ο καθένας από 'μας μπορεί να δει στην καθημερινότητά του τις μικρές ή μεγάλες “ χούντες” που τον περιστοιχίζουν από το σχολείο μέχρι το πανεπιστήμιο( ή τις κάθε είδους επιλογές σπουδών, Κ.ΕΣ.,Ι.ΕΚ.,κ.τ.λ..) κι από τον εργασιακό χώρο μέχρι τη σύνταξη, πόσο μάλλον, σ'ένα περιβάλλον “ καμένο” από το “ χέρι” του κέρδους. 35 χρόνια μετά, κι ο καθένας μας αντιλαμβάνεται ότι η επίθεση που δέχεται ο άνθρωπος σήμερα μόνο κατώτερη δε μπορεί να χαρακτηριστεί. Ασφαλιστικό, εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, δημοκρατικά δικαιώματα, καταστρατήγηση του περιβάλλοντος δημιουργούν το πλέγμα της ολόπλευρης επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι κι η νεολαία από κυβέρνηση και αντιπολίτευση στα πρότυπα της Ε.Ε..35 χρόνια μετά, τα αιτήματα για μόνιμη και σταθερή δουλειά, αξιοπρεπείς μισθούς, για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, επαγγελματικά κι εργασιακά δικαιώματα στο πτυχίο, για να μην καταργηθεί το άσυλο, όχι κάμερες στους χώρους δουλειάς, όχι περιορισμό των διαδηλώσεων, ελεύθερους χώρους για όλους είναι κοινά. 35 χρόνια μετά ο αγώνας ΠΡΕΠΕΙ να είναι ΚΟΙΝΟΣ
Πρέπει να είναι αγώνας των εργαζομένων με αιχμή το ασφαλιστικό, των φοιτητών με αιχμή την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, αλλά πάνω απ'όλα πρέπει να είναι αγώνας που συνολικά οι πολιτικές των Ν.Δ.,ΠΑ.ΣΟ.Κ.,Ε.Ε. να μπαίνουν στο στόχαστρο.Ο νέος γύρος του φοιτητικού κινήματος πρέπει να βρει “ αγκαλιά” νεολαία και εργαζόμενους και ναδηλώνει ξεκάθαρα και βροντερά πως θα είναι κι ο ΤΕΛΙΚΟΣ.
ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ- ΕΡΓΑΣΙΑΣ- ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΕΧΝΕΙΑ
Απαιτούμε:
Να αποσυρθεί τώρα ο νέος ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ της εντατικοποίησης
Να αποσυρθεί η οδηγία 36/05 και το προεδρικό διάταγμα για την αναγνώριση των ΚΕΣ
Να καταργηθούν τα ΚΕΣ-ΚΕΚ-ΙΕΚ
Καμία αναθεώρηση του άρθρου 16 και του Συντάγματος συνολικά
Άμεση κατάργηση των νόμων για ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ
Να μην εφαρμοστούν οι αποφάσεις Μπολόνια, Πράγα, Βερολίνο, Λονδίνο. Να γίνει η Ελλάδα ο σπασμένος κρίκος του Κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Παλεύουμε για:
Ενιαίο 12χρονο σχολείο, χωρίς διαχωρισμούς σε Ενιαίο Λύκειο–ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ.
Κατάργηση της βάσης του 10. Ελεύθερη πρόσβαση χωρίς οικονομικούς και ταξικούς φραγμούς, σε ένα ενιαίο και δημόσιο φορέα σπουδών, που δεν θα διαχωρίζεται σε ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΚΕΣ-ΚΕΚ-ΙΕΚ. Κανένας διαχωρισμός σε ΑΕΙ-ΤΕΙ και σε μηχανικό-υπομηχανικό.
Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο χωρίς ειδικεύσεις και κατατμήσεις, με ισχυρά κατοχυρωμένα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά, χωρίς καμιά διαδικασία πιστοποιήσεων μετά απ’ αυτό. Όλα τα δικαιώματα στο πτυχίο. Ενιαίες και αδιάσπαστες προπτυχιακές σπουδές σε κάθε σχολή. Όχι στους 2 κύκλους προπτυχιακών σπουδών του συστήματος της Μπολόνια. Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών.
Ενιαία Δημόσια και δωρεάν Πανεπιστημιακή εκπαίδευση για όλους και σε όλες τις βαθμίδες. Όχι στους οικονομικούς – εξεταστικούς – ταξικούς φραγμούς για την πρόσβαση στην εκπαίδευση. Όχι στη βάση του ¨10¨ για εισαγωγή στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δωρεάν σπουδές για όλους, Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, συγκοινωνίες κλπ.
Όχι στην επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ.
ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, μια μόνιμη και σταθερή με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και αύξηση των αποδοχών – όχι στη μερική απασχόληση και στις ελαστικές σχέσεις εργασίας. 1400 ευρώ κατώτατο μισθό για όλους τους εργαζομένους
Κανένας πολίτης, Έλληνας ή μετανάστης, νέος ή ηλικιωμένος χωρίς ασφαλιστική κάλυψη ή σύνταξη. Άμεση αντιμετώπιση της ανασφάλιστης και μαύρης εργασίας. Πλήρης και αυτοδίκαια δημόσια και δωρεάν ασφαλιστική και υγειονομική κάλυψη για κάθε νέο πτυχιούχο και για κάθε άνεργο μέχρι να βρουν δουλειά. Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και μισθό για κάθε μορφή επιμόρφωσης, για την πρακτική των ΑΕΙ, ΤΕΙ και ΙΕΚ
Διμερής Ασφάλιση όλων των εργαζομένων και ανέργων. Αυτοδίκαιη ασφάλιση όλων των πτυχιούχων.
Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, συγκοινωνίες για όλους. Αύξηση των δαπανών για όλες τις κοινωνικές ανάγκες.
Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Διεύρυνσή του σε εργασιακούς και άλλους χώρους
Όχι στην ιμπεριαλιστική κατοχή Ιράκ, από ΟΗΕ -ΗΠΑ-ΕΕ.
Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα. Να κλείσει η βάση της Σούδας.
Όλη η εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:
Διοργανώνουμε εμείς ως φοιτητικοί σύλλογοι τον «εορτασμό» του Πολυτεχνείου. Πορεία των φοιτητικών συλλόγων στις 16.00 την Δευτέρα από Θόλο προς Πλ. Ελευθερίας. 16.30 – 18.00 χαιρετισμοί, ομιλίες, τοποθετήσεις από όλα τα πλητόμμενα κοινωνικά κομμάτια της νεολαίας και της εργασίας.
Πανεκπαιδευτικό-πανεργατικό-παλλαϊκό συλλαλητήριο μαζί με τους άλλους φοιτητικούς συλλόγους, τους μαθητές και τους εργαζομένους την Δευτέρα 17 Νοεμβρίου, 18.00, Πλατεία Ελευθερίας. Συντονιστικό – εκδήλωση για το πανεκπαιδευτικό μέτωπο στην κατεύθυνση του μετώπου παιδείας εργασίας μετά την πορεία στον Θόλο.
Κατάληψη της σχολής το Σάββατο 15, Κυριακή 16 και την Δευτέρα 17 Νοεμβρίου. Δημιουργία ανεξάρτητου κέντρου αγώνα στο Θόλο.
Κατάληψη της πρυτανείας την Τετάρτη 19 Νοεμβρίου και κατάληψη της σχολής την ίδια μέρα
Λειτουργία ενός ενιαίου και ανοιχτού Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων όπου οι ανοιχτές Συντονιστικές Επιτροπές φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων θα πρέπει να συντονίζονται στη βάση της λογικής της Γενικής Συνέλευσης. Το συντονιστικό να προτείνει, να συνδιαμορφώνει και να αποφασίζει στη βάση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων και των Συντονιστικών Επιτροπών.
Δημιουργία ανοιχτής συντονιστικής επιτροπής κατάληψης. Η συντονιστική επιτροπή να έχει όλη την ευθύνη των εκδηλώσεων. Να μην έχει μόνο το ρόλο της εφαρμογής της απόφασης αλλά μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες να είναι χώρος πραγματικής πολιτικής ζύμωσης και αντιπαράθεσης. Αποτέλεσμα αυτού μπορεί να είναι η κοινή δράση, ο περαιτέρω σχεδιασμός, ακόμα και μία πρόταση σε επόμενη Γ. Σ . και σε ένα Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων. Σε καμία περίπτωση δεν θα αντιτίθεται στην απόφαση της Γ.Σ. του Συλλόγου. Πρώτη συνάντηση,Α3,αμέσως μετά τη Γ. Σ
Συμμετοχή του Συλλόγου στο κοινό συντονιστικό μαθητών-φοιτητών και εργαζομένων για κοινό πλαίσιο δράσης. Πρώτη σύγκλιση την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου, 21.00, στο Θόλο.
Συμμετοχή του Συλλόγου στις εκδηλώσεις που θα αποφασιστούν στο παραπάνω συντονιστικό και κάλυψη των εξόδων από το ταμείο του συλλόγου σε ισόποσα μερίδια από τον σύλλογο και τους άλλους φοιτητικούς συλλόγους και τα σωματεία που θα συμμετέχουν στις εκδηλώσεις.
Συμμετοχή του Συλλόγου στη συναυλία που διοργανώνουν από κοινού μαθητές, φοιτητικοί σύλλογοι και άλλοι εκπαιδευτικοί φορείς την Δευτέρα 17 Νοεμβρίου,21.00, στο Θόλο.
Νέα Γενική Συνέλευση την Δευτέρα 17 Νοέμβρη με επαναληπτική την Πέμπτη, 20 Νοέμβρη, 13.30, ΑΜΦ
«ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΡΓΑΣΙΑ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου έρχεται σε μια συγκυρία που χρωματίζεται έντονα από τη παγκόσμια οικονομική κρίση. «Η κρίση του αιώνα», όπως ονομάστηκε από τον ΟΗΕ, έχει ως επίκεντρο την καρδιά του «ανεπτυγμένου» καπιταλιστικού κόσμου (ΗΠΑ,ΕΕ κλπ) και είναι αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της βάρβαρης για τον άνθρωπο και το περιβάλλον ανάπτυξης. Μιας ανάπτυξης που, με σημαίες της την «ελεύθερη αγορά» και την απόλυτη καπιταλιστική εκμετάλλευση, πήγε χέρι-χέρι με μια βάρβαρη εκστρατεία ισοπέδωσης εργασιακών, μορφωτικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Η ίδια εκστρατεία εντείνεται τώρα, καθώς η κρίση τραντάζει συθέμελα το καπιταλιστικό σύστημα. Ολόκληρο το πολιτικό αστικό σύστημα συστρατεύεται για να βγάλει το κεφάλαιο όσο πιο αλώβητο γίνεται από την κρίση, ρίχνοντας τα βάρη της στους εργαζόμενους. Μετά τα 700 δις πιο απλόχερα δόθηκαν στις τράπεζες με το σχέδιο Πόλσον στις ΗΠΑ, η ΕΕ χάρισε 300 δις στα επιχειρηματικά συμφέροντα και από κοντά η ελληνική κυβέρνηση παραχώρησε 28 δις. Σε μία εποχή άγριας λιτότητας όπου κατά τα άλλα δεν υπάρχουν λεφτά για μισθούς, συντάξεις, παιδεία και υγεία. Στο όνομα της «θωράκισης» της οικονομίας οι κυβερνήσεις και η ΕΕ διαψεύδουν όσους ευαγγελίζονται ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» ή ένα πιο «φιλολαϊκό μοντέλο διαχείρισης», εξαπολύοντας μια νέα επιδρομή: με ένταση της εκμετάλλευσης, με ασφυκτική λιτότητα, με κόψιμο των κοινωνικών κονδυλίων, με ακόμη πιο αντιδημοκρατικά μέτρα, με όξυνση των πολεμικών ανταγωνισμών και συγκρούσεων. Στο ίδιο πλαίσιο η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη σύμπλευση του ΠΑΣΟΚ, που ταυτίζεται με την ουσία της πολιτικής της, οξύνει τις αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις». Όσο διαμορφώνεται η αστική στρατηγική απάντησης στην κρίση, τόσο πιο εμφανή γίνεται η νέα φάση επιθετικότερης προώθησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.
ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ!
Η όξυνση της πάλης για συνολική αναμέτρηση και ανατροπή της διαρκώς κλιμακούμενης αντεργατικής πολιτικής των κυβερνήσεων, της ΕΕ και του κεφαλαίου είναι αναγκαία και δυνατή σήμερα! Για τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων και της νεολαίας με κατακτήσεις που θα επιβάλλονται από ένα πολιτικό εργατικό κίνημα. Μπορεί φέτος το Πολυτεχνείο να είναι το ίδιο; Εμείς λέμε να μην είναι και υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό, υπάρχουν πολλοί λόγοι για να ακουστεί δυνατά το «ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», το σύγχρονο «ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Η κατάληψη της Νομικής μετατράπηκε σε εξέγερση ολόκληρου του λαού στο Πολυτεχνείο. Σήμερα το πανεκπαιδευτικό μέτωπο μπορεί να γίνει αφορμή για τη συγκρότηση ενός μετώπου νεολαίας-εργαζομένων για την ανατροπή της εκπαιδευτικής και ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, για την ήττα και ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής!
φωνάζουμε ΠΑΙΔΕΙΑ κόντρα στη πολιτική:
Της απαξίωσης των πτυχίων, της αποσύνδεσης πτυχίων – επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων και της συνολικής αλλαγής στον χαρακτήρα των προπτυχιακών σπουδών. Μέσα από την αναθεώρηση του άρθρου 16, την άμεση αναγνώριση των ΚΕΣ – ΚΕΚ – ΙΕΚ ενισχύεται η πολιτική του κατακερματισμού των πτυχίων, των πιστωτικών μονάδων, της δια βίου συσσώρευσης πιστοποιητικών. Με την τελευταία απόφαση της Συνόδου του Λονδίνου, οι εργαζόμενοι τυποποιούνται ανάλογα τις Πιστωτικές Μονάδες σε 8 κατηγορίες και πλαίσια προσόντων.
Της εισαγωγής ανταποδοτικής και επιχειρηματικής λειτουργίας. Η πολιτική αυτή σήμερα προωθείται μέσω των επιχειρησιακών σχεδίων και των μάνατζερ, μέσω των μη-κρατικών πανεπιστημίων, μέσω του νομοσχεδίου για την έρευνα και τελικά θέλουν να φέρουν ένα σκληρό ανταποδοτικό πλαίσιο λειτουργίας και διαχείρισης οικονομικών πόρων για το πανεπιστήμιο.
Της εντατικοποίησης των φοιτητών και της πειθάρχησης του φοιτητικού κινήματος, της αντιδραστικοποίησης του πλαισίου λειτουργίας των σχολών. Το σύνολο των μέτρων της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης σκοπεύουν στη διαμόρφωση φοιτητών χωρίς συλλογικές αναπαραστάσεις, στη βάση των απάνθρωπων ρυθμών σπουδών όπως φαίνεται και μέσα από την προσπάθεια για ουσιαστική κατάργηση του ασύλου και ίδρυσης πειθαρχικών – πανεπιστημιακών δικαστηρίων για «απείθαρχους» φοιτητές.
Είναι αυτή η πολιτική που ως στόχο έχει τη διαμόρφωση ενός μοντέλου εργαζομένου ο οποίος θα λειτουργεί με τις πλέον ελαστικές σχέσεις εργασίας, θα είναι απασχολήσιμος, θα πληρώνει ο ίδιος την ασφάλισή του και τελικά θα είναι συνολικά πιο παραγωγικός για τις ανάγκες τους. Ένας εργαζόμενος χωρίς διαπραγματευτική ισχύ και με απουσία συλλογικών αναπαραστάσεων οι οποίες θα μπορούσαν να του δείξουν το δρόμο της αγωνιστικής υπεράσπισης των αναγκών του.
φωνάζουμε ΕΡΓΑΣΙΑ, επειδή στην ίδια κατεύθυνση, η κυβέρνηση προχωρά με το αντεργατικό ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που ολοκληρώνεται με τη νέα επίθεση στα βαρέα και ανθυγιεινά.
Η ανάγκη του κεφαλαίου να «ξεχειλώσει» το 8ωρο,να κάνει λοκομοτίβα για όλους τους εργαζόμενους τη γενιά των 700ευρώ,να διαλύσει το ασφαλιστικό, να φέρνει τον πιο αντιλαϊκό προϋπολογισμό και να θεωρεί ουτοπικό τον απεργό που ζητά να ζει αξιοπρεπώς από έναν και μόνο μισθό μας δίνει το έναυσμα για να διεκδικήσουμε μια άλλη εργασία, να κατακτήσουμε τελικά το ψωμί μας και όχι να το ζητιανέψουμε. Όταν μας παρουσιάζουνε την ευέλικτη και ανασφάλιστη εργασία σαν πραγματικότητα απαντάμε ότι η μόνιμη και σταθερή δουλεία για όλους δεν είναι όνειρο αλλά ΑΝΑΓΚΗ. Όταν τα 12/10-ώρα είναι ο ρεαλισμός του ανταγωνισμού και η νέα Ευρωσυνθήκη μιλάει για 65 ώρες δουλειάς την εβδομάδα, απαντάμε ότι το αίτημα για «ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ» δεν είναι ουτοπία αλλά ο ρεαλισμός των αναγκών μας.
φωνάζουμε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, επειδή οι ελληνικές κυβερνήσεις σαν κομμάτι της ΕΕ είναι ταγμένες στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», το νέο δόγμα διατήρησης της ειρήνης τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της κάθε χώρας. Δεν διστάζουν να καταργούν βασικές ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα στο βωμό της «κοινωνικής συναίνεσης», της ειρήνης μεταξύ απεργών και κυβέρνησης γιατί «η εθνική οικονομία δεν αντέχει το αίτημα των 1400 ευρώ» (αλλά αντέχει 28 δις για τις τράπεζες), της ειρήνης μεταξύ φοιτητών και υπουργείου γιατί η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση είναι θεμέλιο της νέας αγοράς εργασίας. Ψηφίζοντας και υλοποιώντας τον τρομονόμο θεωρούν τον καθένα από μας φυλακιστέο μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Συνεχίζουν να στήνουν το πλέγμα παρακολούθησης γύρω μας και χρησιμοποιούν τα ΜΑΤ για να χτυπούν απεργούς και να διαλύουν τις φοιτητικές πορείες, με την «πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης» να σημαίνει ότι τα πεζοδρόμια πρέπει να είναι γεμάτα κάμερες, με τις πορείες των δασκάλων να ψεκάζονται για σιγουριά και για «τη δικιά μας ασφάλεια». Υπάρχει λόγος να φωνάξουμε γιατί καθώς τα ιμπεριαλιστικά κέντρα(ΗΠΑ,ΕΕ,κ.α) κάνουν νέους σχεδιασμούς στο Ιράκ, το ελληνικό κεφαλαίο προστατεύοντας τα δικά του συμφέροντα αναγκάζει τους εντολοδόχους του(δηλαδή την κυβέρνηση) να στηρίξει όχι μόνο πολιτικά αλλά και στρατιωτικά την γενοκτονία στη Μέση Ανατολή (διατηρώντας 2000 στρατιώτες σε Αφγανιστάν και Βαλκάνια, στηρίζοντας την κατοχή των ΗΠΑ στο Ιράκ κοκ).
Ούτε σιωπής, ούτε υποταγής, είμαστε η γενιά της ανατροπής
Για μας το νόημα του Πολυτεχνείου δε χάθηκε, αντίθετα η μνήμη και το πραγματικό νόημα του Πολυτεχνείου ζουν στους αγώνες του σήμερα, στις αναζητήσεις και τις διεκδικήσεις μας για μια καλύτερη ζωή συνολικά οπού ο ελεύθερος χρόνος θα είναι όντως ο πραγματικός πλούτος του ανθρώπου και το δικαίωμα στη τέχνη στον αθλητισμό στον έρωτα στην προσωπική ολοκλήρωση θα είναι αναφαίρετα. Οι πρόσφατοι αγώνες μας έδειξαν ότι τα κινήματα μπορούν να νικούν, ότι όταν είμαστε ανυποχώρητοι και επικίνδυνοι για τους οποιουσδήποτε κυβερνούντες τότε μόνο νίκες μπορούν να έρθουν. Οι αγώνες των φοιτητών που τσάκισαν και τσακίζουν τον τσαμπουκά της κυβέρνησης, οι αγώνες των δασκάλων και των καθηγητών που διεκδικούν αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και οι αγώνες των μαθητών που απαιτούν ένα άλλο σχολείο είναι ο οδηγός μας για τις μέρες που ΄ναι να έρθουν.
Η επίθεση κοινή, οι διεκδικήσεις κοινές, ο αγώνας κοινός....
Οι αλλαγές που προωθούνται σε εκπαίδευση και εργασία είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους και χρίζουν κοινής απάντησης από τον κοινό αγώνα της νεολαίας και των εργαζομένων. Το επόμενο διάστημα αποτελεί στοίχημα για το φοιτητικό κίνημα να μπορέσει να ανατρέψει τις επιλογές της κυβέρνησης. Είναι σαφές πως το ζήτημα της αναγνώρισης των ΚΕΣ, των αντιεκπαιδευτικών και αντεργατικών μεταρρυθμίσεων συνολικά, αφορά όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Η γενιά των 700 ευρώ απέδειξε ότι μπορεί μέσα από μαζικές διαδικασίες και μαχητικές κινητοποιήσεις να προτάξει τα συμφέροντά της και να διεκδικήσει καλύτερους όρους φοίτησης, εργασίας, συνολικά καλύτερους όρους ζωής. Τώρα είναι η ώρα να αποδείξουμε ότι είναι ζήτημα όλου του λαού και να εναντιωθούμε απέναντι στα αντιδραστικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση. Μέσα από τις μορφές συντονισμού και οργάνωσης του κινήματος που ανέδειξαν οι πρόσφατοι αγώνες, θα κινηθούμε στην κατεύθυνση συγκρότησης μετώπου παιδείας- εργασίας με όλα τα πληττόμενα κομμάτια της εκπαίδευσης και της εργασίας, για την απόκρουση και την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ, της ΕΕ σε εκπαίδευση, εργασία, δημοκρατικά δικαιώματα. Τίθενται οι όροι εκείνοι που δημιουργούν το προνομιακό πεδίο σύνδεσης των εργαζομένων με τους φοιτητές και την νεολαία προτάσσοντας ως μοναδική λύση την από κοινού διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Πρέπει με ενιαίο τρόπο εμείς ως αυριανοί εργαζόμενοι με την νεολαία της εργασιακής περιπλάνησης και ανασφάλειας, μαζί με τα πληττόμενα κομμάτια της εργασίας να βγούμε στο προσκήνιο απαιτώντας όλα αυτά που μας κλέβουν. Οι αγώνες που δόθηκαν το προηγούμενο διάστημα από δασκάλους, καθηγητές, μαθητές και τα αιτήματά τους έθεσαν κοινούς και διευρυμένους στόχους με το φοιτητικό κίνημα, δεν κατάφεραν όμως να βρεθούν και χρονικά. Αυτοί οι αγώνες πρέπει να αποτελέσουν ένα κοινό και μαζικό ποτάμι ρήξης και ανατροπής της πολιτικής τους.
Σήμερα , οι ευκαιρίες που ανοίγονται στο κίνημα την εποχή της οικονομικής κρίσης καθώς και η άνοδος των αγώνων τα τελευταία χρόνια μας δείχνουν ότι ο δρόμος του Πολυτεχνείου είναι αυτός που οδηγεί στη νίκη. Η νεολαία και οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν από τίποτε άλλο παρά από τους αγώνες που οι ίδιοι θα κάνουν.
Δε θέλουμε να αρκεστούμε σε μια κατάθεση στεφανιών μαζί με γραβατομένους επισήμους. Θέλουμε να βλέπουμε τη συνέχεια των νεολαιίστικων και εργατικών αγώνων που περνά από την ΕΑΜική Επανάσταση, τα κινήματα της δεκαετίας του '60 (Λαμπράκης, Πέτρουλας κτλ.) και το Πολυτεχνείο, φτάνοντας στα μικρά Πολυτεχνεία του σήμερα, των αγώνων του '90-'91 ενάντια στους νόμους Κοντογιαννόπουλου, όπου βάφτηκαν με το αίμα του καθηγητή Ν.Τεμπονέρα, των μαζικών εργατικών αγώνων ενάντια στο ασφαλιστικό, του μεγαλειώδους αντιπολεμικού κινήματος.
Νοέμβρης 1973: Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία
"Το πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα..."
«αυτοί οι αγώνες συνεχίζονται, δεν εξαγοράζονται, δεν δικαιώθηκαν»
Νοέμβρης 2008:Κρίση – Ολοκλήρωση Ασφαλιστικής Μεταρρύθμισης και Συνέχιση ιδιωτικοποιήσεων- Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση- Δημοκρατικά Δικαιώματα
Η επίθεση κοινή, οι διεκδικήσεις κοινές, ο αγώνας κοινός.... 35 χρόνια μετά, κι ο καθένας από 'μας μπορεί να δει στην καθημερινότητά του τις μικρές ή μεγάλες “ χούντες” που τον περιστοιχίζουν από το σχολείο μέχρι το πανεπιστήμιο( ή τις κάθε είδους επιλογές σπουδών, Κ.ΕΣ.,Ι.ΕΚ.,κ.τ.λ..) κι από τον εργασιακό χώρο μέχρι τη σύνταξη, πόσο μάλλον, σ'ένα περιβάλλον “ καμένο” από το “ χέρι” του κέρδους. 35 χρόνια μετά, κι ο καθένας μας αντιλαμβάνεται ότι η επίθεση που δέχεται ο άνθρωπος σήμερα μόνο κατώτερη δε μπορεί να χαρακτηριστεί. Ασφαλιστικό, εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, δημοκρατικά δικαιώματα, καταστρατήγηση του περιβάλλοντος δημιουργούν το πλέγμα της ολόπλευρης επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι κι η νεολαία από κυβέρνηση και αντιπολίτευση στα πρότυπα της Ε.Ε..35 χρόνια μετά, τα αιτήματα για μόνιμη και σταθερή δουλειά, αξιοπρεπείς μισθούς, για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, επαγγελματικά κι εργασιακά δικαιώματα στο πτυχίο, για να μην καταργηθεί το άσυλο, όχι κάμερες στους χώρους δουλειάς, όχι περιορισμό των διαδηλώσεων, ελεύθερους χώρους για όλους είναι κοινά. 35 χρόνια μετά ο αγώνας ΠΡΕΠΕΙ να είναι ΚΟΙΝΟΣ
Πρέπει να είναι αγώνας των εργαζομένων με αιχμή το ασφαλιστικό, των φοιτητών με αιχμή την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, αλλά πάνω απ'όλα πρέπει να είναι αγώνας που συνολικά οι πολιτικές των Ν.Δ.,ΠΑ.ΣΟ.Κ.,Ε.Ε. να μπαίνουν στο στόχαστρο.Ο νέος γύρος του φοιτητικού κινήματος πρέπει να βρει “ αγκαλιά” νεολαία και εργαζόμενους και ναδηλώνει ξεκάθαρα και βροντερά πως θα είναι κι ο ΤΕΛΙΚΟΣ.
ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ- ΕΡΓΑΣΙΑΣ- ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΕΧΝΕΙΑ
Απαιτούμε:
Να αποσυρθεί τώρα ο νέος ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ της εντατικοποίησης
Να αποσυρθεί η οδηγία 36/05 και το προεδρικό διάταγμα για την αναγνώριση των ΚΕΣ
Να καταργηθούν τα ΚΕΣ-ΚΕΚ-ΙΕΚ
Καμία αναθεώρηση του άρθρου 16 και του Συντάγματος συνολικά
Άμεση κατάργηση των νόμων για ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ
Να μην εφαρμοστούν οι αποφάσεις Μπολόνια, Πράγα, Βερολίνο, Λονδίνο. Να γίνει η Ελλάδα ο σπασμένος κρίκος του Κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Παλεύουμε για:
Ενιαίο 12χρονο σχολείο, χωρίς διαχωρισμούς σε Ενιαίο Λύκειο–ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ.
Κατάργηση της βάσης του 10. Ελεύθερη πρόσβαση χωρίς οικονομικούς και ταξικούς φραγμούς, σε ένα ενιαίο και δημόσιο φορέα σπουδών, που δεν θα διαχωρίζεται σε ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΚΕΣ-ΚΕΚ-ΙΕΚ. Κανένας διαχωρισμός σε ΑΕΙ-ΤΕΙ και σε μηχανικό-υπομηχανικό.
Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο χωρίς ειδικεύσεις και κατατμήσεις, με ισχυρά κατοχυρωμένα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά, χωρίς καμιά διαδικασία πιστοποιήσεων μετά απ’ αυτό. Όλα τα δικαιώματα στο πτυχίο. Ενιαίες και αδιάσπαστες προπτυχιακές σπουδές σε κάθε σχολή. Όχι στους 2 κύκλους προπτυχιακών σπουδών του συστήματος της Μπολόνια. Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών.
Ενιαία Δημόσια και δωρεάν Πανεπιστημιακή εκπαίδευση για όλους και σε όλες τις βαθμίδες. Όχι στους οικονομικούς – εξεταστικούς – ταξικούς φραγμούς για την πρόσβαση στην εκπαίδευση. Όχι στη βάση του ¨10¨ για εισαγωγή στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δωρεάν σπουδές για όλους, Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, συγκοινωνίες κλπ.
Όχι στην επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ.
ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, μια μόνιμη και σταθερή με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και αύξηση των αποδοχών – όχι στη μερική απασχόληση και στις ελαστικές σχέσεις εργασίας. 1400 ευρώ κατώτατο μισθό για όλους τους εργαζομένους
Κανένας πολίτης, Έλληνας ή μετανάστης, νέος ή ηλικιωμένος χωρίς ασφαλιστική κάλυψη ή σύνταξη. Άμεση αντιμετώπιση της ανασφάλιστης και μαύρης εργασίας. Πλήρης και αυτοδίκαια δημόσια και δωρεάν ασφαλιστική και υγειονομική κάλυψη για κάθε νέο πτυχιούχο και για κάθε άνεργο μέχρι να βρουν δουλειά. Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και μισθό για κάθε μορφή επιμόρφωσης, για την πρακτική των ΑΕΙ, ΤΕΙ και ΙΕΚ
Διμερής Ασφάλιση όλων των εργαζομένων και ανέργων. Αυτοδίκαιη ασφάλιση όλων των πτυχιούχων.
Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, συγκοινωνίες για όλους. Αύξηση των δαπανών για όλες τις κοινωνικές ανάγκες.
Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Διεύρυνσή του σε εργασιακούς και άλλους χώρους
Όχι στην ιμπεριαλιστική κατοχή Ιράκ, από ΟΗΕ -ΗΠΑ-ΕΕ.
Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα. Να κλείσει η βάση της Σούδας.
Όλη η εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:
Διοργανώνουμε εμείς ως φοιτητικοί σύλλογοι τον «εορτασμό» του Πολυτεχνείου. Πορεία των φοιτητικών συλλόγων στις 16.00 την Δευτέρα από Θόλο προς Πλ. Ελευθερίας. 16.30 – 18.00 χαιρετισμοί, ομιλίες, τοποθετήσεις από όλα τα πλητόμμενα κοινωνικά κομμάτια της νεολαίας και της εργασίας.
Πανεκπαιδευτικό-πανεργατικό-παλλαϊκό συλλαλητήριο μαζί με τους άλλους φοιτητικούς συλλόγους, τους μαθητές και τους εργαζομένους την Δευτέρα 17 Νοεμβρίου, 18.00, Πλατεία Ελευθερίας. Συντονιστικό – εκδήλωση για το πανεκπαιδευτικό μέτωπο στην κατεύθυνση του μετώπου παιδείας εργασίας μετά την πορεία στον Θόλο.
Κατάληψη της σχολής το Σάββατο 15, Κυριακή 16 και την Δευτέρα 17 Νοεμβρίου. Δημιουργία ανεξάρτητου κέντρου αγώνα στο Θόλο.
Κατάληψη της πρυτανείας την Τετάρτη 19 Νοεμβρίου και κατάληψη της σχολής την ίδια μέρα
Λειτουργία ενός ενιαίου και ανοιχτού Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων όπου οι ανοιχτές Συντονιστικές Επιτροπές φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων θα πρέπει να συντονίζονται στη βάση της λογικής της Γενικής Συνέλευσης. Το συντονιστικό να προτείνει, να συνδιαμορφώνει και να αποφασίζει στη βάση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων και των Συντονιστικών Επιτροπών.
Δημιουργία ανοιχτής συντονιστικής επιτροπής κατάληψης. Η συντονιστική επιτροπή να έχει όλη την ευθύνη των εκδηλώσεων. Να μην έχει μόνο το ρόλο της εφαρμογής της απόφασης αλλά μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες να είναι χώρος πραγματικής πολιτικής ζύμωσης και αντιπαράθεσης. Αποτέλεσμα αυτού μπορεί να είναι η κοινή δράση, ο περαιτέρω σχεδιασμός, ακόμα και μία πρόταση σε επόμενη Γ. Σ . και σε ένα Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων. Σε καμία περίπτωση δεν θα αντιτίθεται στην απόφαση της Γ.Σ. του Συλλόγου. Πρώτη συνάντηση,Α3,αμέσως μετά τη Γ. Σ
Συμμετοχή του Συλλόγου στο κοινό συντονιστικό μαθητών-φοιτητών και εργαζομένων για κοινό πλαίσιο δράσης. Πρώτη σύγκλιση την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου, 21.00, στο Θόλο.
Συμμετοχή του Συλλόγου στις εκδηλώσεις που θα αποφασιστούν στο παραπάνω συντονιστικό και κάλυψη των εξόδων από το ταμείο του συλλόγου σε ισόποσα μερίδια από τον σύλλογο και τους άλλους φοιτητικούς συλλόγους και τα σωματεία που θα συμμετέχουν στις εκδηλώσεις.
Συμμετοχή του Συλλόγου στη συναυλία που διοργανώνουν από κοινού μαθητές, φοιτητικοί σύλλογοι και άλλοι εκπαιδευτικοί φορείς την Δευτέρα 17 Νοεμβρίου,21.00, στο Θόλο.
Νέα Γενική Συνέλευση την Δευτέρα 17 Νοέμβρη με επαναληπτική την Πέμπτη, 20 Νοέμβρη, 13.30, ΑΜΦ
Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008
Πρόταση-πλαίσιο για Γενική Συνέλευση 5.11.08
ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΧΩΡ. ΜΗΧ. ΣΤΙΣ 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Ένα μήνα περίπου μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και ενώ ακόμα δεν έχουμε βιώσει τις συνέπειες σε όλο τους το εύρος, γεννιούνται ερωτήματα για το ποιος θα πληρώσει τελικά τα σπασμένα. Σπεύδουν λοιπόν οι κυβερνήσεις, που τόσο ένθερμα υποστήριζαν την ελεύθερη αγορά και τον άκρατο πλουτισμό των επιχειρήσεων, να την διαχωρίσουν από την «ασύδοτη αγορά», που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Βεβαίως ούτε λόγος για προστασία των εργαζομένων: στην προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή, ο πρωθυπουργός το μόνο μέτρο που είχε να προτείνει ήταν η χρηματοδότηση με 28 δις. προς τις τράπεζες για την ανάκαμψη της οικονομίας. Από την άλλη οι δηλώσεις του Κ. Μητσοτάκη είναι ενδεικτικές για το τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε: «Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι να καταλάβει ο ελληνικός λαός ότι ζούμε μια δύσκολη εποχή και δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι μας αρέσει». Φρόντισε επίσης να κάνει ακόμα πιο σαφές σε ποια κομμάτια της κοινωνίας απευθύνεται: «Δεν σημαίνει ότι τα κεκτημένα δικαιώματα είναι ιερά και απαραβίαστα».
Από τη μία οι κυβερνήσεις χρηματοδοτούν απλόχερα και με αδιαφανείς όρους τις επιχειρήσεις, από την άλλη ήδη στην Αμερική έχουν δημιουργηθεί ολόκληρες πόλεις από σκηνές για να φιλοξενήσουν άστεγους, ενώ και στη χώρα μας οι κατασχέσεις κατοικίας από τράπεζες έφτασαν πέρυσι τις 120 χιλιάδες. Την ίδια στιγμή επιχειρήσεις κλείνουν, ενώ οι μαζικές απολύσεις όλο και αυξάνονται. Είναι προφανές πως, αν η κρίση αυτή έρχεται να πλήξει κάποιους, αυτή είναι σίγουρα η εργατική τάξη. Αποδεικνύεται πως το κοινωνικό κράτος υπάρχει πλέον μόνο για να αγοράζει τα χρέη τραπεζών και επιχειρήσεων και όχι για να διασφαλίζει τα δικαιώματα της κοινωνίας και των εργαζομένων. Οι δηλώσεις και το κλίμα που δημιουργείται, έρχεται μόνο να συμπληρώσει την κυβερνητική επίθεση που δεχόμαστε: πιστή στις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη πολιτική που χαράσσεται σταθερά σύμφωνα με τις συνθήκες Λισσαβόνας και Μπολόνια γίνεται μία ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα των μελλοντικών εργαζομένων, αλλά και των υπαρχόντων. Μετά το νέο ασφαλιστικό, την μείωση των βαρέων και ανθυγιεινών σειρά έχουν τα νέα φορολογικά μέτρα που σε συνδυασμό με τον αφανισμό κάθε έννοιας κοινωνικών παροχών βάζουν τη θηλιά στο λαιμό σε χιλιάδες εργαζόμενους. Από την άλλη προσπαθεί να καταπνίξει οποιαδήποτε αντίδραση ποινικοποιώντας ακόμη και το δικαίωμα των εργαζομένων να απεργήσουν, το οποίο έχει κατακτηθεί με αιματηρούς αγώνες, επαναφέροντας στη μνήμη σκοτεινές εποχές εργασιακού μεσαίωνα. Αναδεικνύεται έτσι η αναγκαιότητα ύπαρξης ενός δυναμικού πανεργατικού κινήματος, μακριά από λογικές διαχείρισης και εκπροσώπησης από ξεπουλημένες γραφειοκρατικές ηγεσίες.
Αντίστοιχη είναι και η επίθεση στο χώρο της Εκπαίδευσης, όπου μετά την ψήφιση του Νέου Νόμου Πλαισίου, ερχόμαστε να αντιμετωπίσουμε ξανά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει η κυβέρνηση, στην κατεύθυνση του ΚΕΧΑΕ (Κεντρικός Ευρωπαϊκός Χώρος Ανώτατης Εκπαίδευσης), έρχεται να το επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το φοιτητικό κίνημα των προηγούμενων δύο χρόνων ανέτρεψε τα κυβερνητικά σχέδια για αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Μετά όμως το νομοσχέδιο για τα ΚΕΣ που πέρασε στη Βουλή το καλοκαίρι, η Ε.Ε. με την Οδηγία 36/05 πιέζει ουσιαστικά για την αναγνώριση αυτών των πτυχίων ως ισότιμα με αυτά των Α.Ε.Ι.
Με την Οδηγία 36/05 αναγνωρίζεται η επαγγελματική ισοτιμία των κολλεγίων και κέντρων ελευθέρων σπουδών που συνεργάζονται με πανεπιστήμια του εξωτερικού με τα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ. Προφανώς, ΕΕ και κυβέρνηση δεν άρχισαν ξαφνικά να κόπτονται για τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των κολλεγίων, τους οποίους εκμεταλλεύονται με τους χειρότερους όρους οι κάθε λογής επιχειρηματίες που ιδρύουν τα κολλέγια κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης και της εργασίας τους. Μέσω της Οδηγίας στοχεύουν στο σάρωμα της ελληνικής εκπαίδευσης από την συνθήκη της Μπολόνια και την ιδιωτική επιχειρηματική εκπαίδευση, στη διάσπαση των σπουδών σε επιμέρους βαθμίδες και κύκλους, στα πιστοποιητικά κατάρτισης στη θέση των πτυχίων και στο χτύπημα άρα των επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων όλης της σπουδάζουσας νεολαίας.
Δημιουργείται ένα πολυεπίπεδο σύστημα εκπαίδευσης όπου τα ελληνικά πτυχία (4ετή και 5ετή) ισοτιμούνται επαγγελματικά με τα κολλέγια, κατοχυρώνονται – ξεφτιλίζονται τα 4ετή σα bachelor, εισάγονται οι κύκλοι σπουδών, μεταφέρονται επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα στα μεταπτυχιακά που καθιερώνονται σαν ανώτερη βαθμίδα, με δίδακτρα. Η άτυπη εισαγωγή των κύκλων και ευρύτερα αυτού του πολυεπίπεδου συστήματος εκπαίδευσης δεν είναι μία απλή τυπική διαδικασία προσαρμογής της ελληνικής εκπαίδευσης στο σύστημα της Μπολόνια.
Το νομοσχέδιο για τα ΚΕΣ σε συνδυασμό με την Κοινοτική Οδηγία νομιμοποιεί την ήδη υπάρχουσα κατάσταση η οποία δημιουργεί “εμφυλίους” ανάμεσα στη νεολαία, και αποκρύπτει το σημαντικότερο γεγονός: ότι όλοι αυτοί οι νέοι βρίσκονται στην ίδια δεινή θέση και πρέπει από κοινού να διεκδικήσουν το δικαίωμα τους στην εκπαίδευση και στην εργασία. Η απάντηση απέναντι στο νομοσχέδιο για τα ΚΕΣ ΔΕΝ θα πρέπει να είναι “να μην αναγνωρίζονται τα πτυχία των ΚΕΣ παρά μόνο τα δικά μας των ΑΕΙ”, όπως κάποιοι υποστηρίζουν. Μια τέτοια άποψη, διαχωρίζει και μόνο τους νεολαίους, αντί να τους ενοποιεί απέναντι στο κεφάλαιο και στους εκφραστές του, ώστε να διεκδικήσουν μια άλλη πραγματικότητα.
Προτάσσοντας την υποχρέωση προς την ΕΕ και την ανυπαρξία άλλης επιλογής, η κυβέρνηση επιδιώκει να απαλλαχτεί της ευθύνης στο θέμα της αναγνώρισης των κολλεγίων και να την παρουσιάσει σαν αναπόφευκτη. Στην πραγματικότητα όμως, η αναγνώριση των κολλεγίων όχι μόνο συμβαδίζει πλήρως και υπαγορεύεται από την αντιεκπαιδευτική πολιτική της ΝΔ αλλά και προωθήθηκε έμπρακτα από την ίδια την κυβέρνηση. Καταρχάς είναι ο Κωστής Χατζηδάκης πρώην ευρωβουλευτής της ΝΔ και νυν υπουργός μεταφορών που εισήγαγε τη συγκεκριμένη τροπολογία. Επιπλέον σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο, κάθε κράτος – μέλος έχει την πλήρη αρμοδιότητα καθορισμού του περιεχομένου της διδασκαλίας, της οργάνωσης του εκπαιδευτικού συστήματος και του περιεχομένου και της οργάνωσης της επαγγελματικής εκπαίδευσης. Μόνο αν τα κολλέγια αναγνωριστούν ως εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως συμβαίνει με το νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση μέσα στο καλοκαίρι, τίθεται το θέμα της αναγνώρισης των επαγγελματικών δικαιωμάτων και της υπερίσχυσης του ευρωπαϊκού δικαίου έναντι του συντάγματος. Άρα η ίδια η κυβέρνηση έφτιαξε το έδαφος για την ανοιχτή παραβίαση του συντάγματος για την αναγνώριση και ίδρυση ιδιωτικών σχολών, πλήρως εναρμονισμένων με τις ανάγκες της αγοράς και των επιχειρήσεων.
Η απάντηση του φοιτητικού κινήματος
Απέναντι στην υποβάθμιση των σπουδών, τον κατακερματισμό των πτυχίων, τον εργασιακό Μεσαίωνα στον οποίο καλούμαστε να δουλέψουμε, το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ξαναβγεί στο δρόμο σηματοδοτώντας νέους αγώνες στο σήμερα για την ανατροπή των νόμων και συνολικά της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, προτάσσοντας ένα περιεχόμενο και μια αντίστοιχη πρακτική που θα χτυπά τον πυρήνα των αλλαγών και των πολιτικών. Η κινηματική δράση στο σήμερα με μαζικά, αντικυβερνητικά χαρακτηριστικά είναι η μόνη που μπορεί να φέρει αποτελέσματα στο σπουδαστικό και ευρύτερα στο λαϊκό κίνημα, για την αντεπίθεση σε εκπαίδευση – εργασία. Το φοιτητικό κίνημα είναι αναγκαίο να σταθεί απέναντι στον ήδη ψηφισμένο νόμο πλαίσιο – να προτάξει την ανατροπή του, μπλοκάροντας κάθε πτυχή του, αναδεικνύοντας το νέο πανεπιστήμιο – κάτεργο της αγοράς που θέλει να σηματοδοτήσει, το οποίο θα καλείται με τους όρους του κεφαλαίου να προσαρμοστεί στη νέα εκπαιδευτική πραγματικότητα. Με αγώνα ενάντια στην αναγνώριση των ΚΕΣ και της οδηγίας 36/05 και συνολικά των αλλαγών στην εκπαίδευση. Με συνελεύσεις που θα διαπραγματεύονται την κλιμάκωση των αγώνων και του περιεχομένου του, με μαζικές καταλήψεις που θα αποτελούν κέντρα επικοινωνίας της κινηματικής διεργασίας με την κοινωνία, με μαχητικές διαδηλώσεις που θα σηματοδοτούν γεγονότα για τους αγώνες. Έχοντας ως αρχή την νέα ενοποίηση του φοιτητικού κινήματος με τα διευρυνόμενα κοινωνικά κομμάτια νεολαίας και εργαζομένων.
Απέναντι στην εφαρμογή του νομοσχεδίου για τα ΚΕΣ (Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών) εμείς προτάσσουμε μια συνολική απάντηση του νεολαιίστικου κινήματος που θα απαντάει με πολιτικούς όρους, ζητώντας την κατάργηση όλων των νομοσχεδίων για την εκπαίδευση μέσω συνελεύσεων-διαδηλώσεων-καταλήψεων και αναδεικνύοντας την ανάγκη για ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλους. Μία εκπαίδευση που θα ξεκινάει από το ενιαίο 12χρονο σχολείο με τον μαθητή να έχει ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο (χωρίς ταξικούς και εξεταστικούς φραγμούς). Χωρίς διαχωρισμούς και αίροντας την πολυδιάσπαση σε ΑΕΙ-ΤΕΙ-ΚΕΣ-ΚΕΚ-ΙΕΚ, με ενιαία γνωστικά αντικείμενα και πτυχία με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα. Το πτυχίο, μοναδική προϋπόθεση για την εξασφάλιση της εργασίας.
Έχοντας ως στόχο την περαιτέρω ενιαία πολιτική και κινηματική έκφραση των εκπαιδευτικών κομματιών σε βηματισμό πανεκπαιδευτικού μετώπου ανατροπής της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Συνεύρεσης με το μαθητικό κίνημα που ριζοσπαστικά αγωνίζεται με μαζικές καταλήψεις από την αρχή του έτους, οι οποίες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα αυτή την περίοδο, κόντρα στη βάση του 10, ενάντια στην πραγματικότητα της ιδιωτικής εκπαίδευσης των ΚΕΣ – ΙΕΚ που το περιμένει. Συνεύρεσης με τους δασκάλους και τους καθηγητές των ηρωικών απεργιών που είχαν προμετωπίδα τις σύγχρονες ανάγκες συνολικά του κόσμου της εργασίας. Στο νικηφόρο δρόμο των κινημάτων διαρκείας στο πλευρό των αγωνιζόμενων τμημάτων της εργασίας, με μέτωπο παιδείας – εργασίας. Στο πλάι των απεργών και των ολοένα και αυξανόμενων απολυμένων εργαζομένων, πέρα από τον συμβιβασμό και την υποταγή, με αιτήματα και δράση που θα αντιστέκονται στη πολιτική που γεννά την κοινή επίθεση σε εργασία και εκπαίδευση. Με συντονισμένη δράση με τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις ομοσπονδίες και τις επιτροπές τους, ενάντια στους διασπαστικούς και χωρίς πνοή αγώνες της υποταγμένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Με διεκδικήσεις που θα απαντούν τόσο στα άμεσα αιτήματα αλλά και θα ανοίγουν και ευρύτερα θέματα αντικυβερνητικής πάλης, δημοκρατικών δικαιωμάτων κόντρα στην καταστολή και τη δυσφήμιση των αγώνων εργαζομένων και φοιτητών.
Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση έχει επιλέξει να ανοίξει μέτωπο σε παιδεία και εργασία η απάντηση δεν θα μπορούσε να είναι διασπασμένη. Τίθενται οι όροι εκείνοι που δημιουργούν το προνομιακό πεδίο σύνδεσης των εργαζομένων με τους φοιτητές και την νεολαία προτάσσοντας ως μοναδική λύση την από κοινού διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Η συνάντηση αυτή είναι αναγκαία σε πολιτικό και κινηματικό επίπεδο. Πρέπει με ενιαίο τρόπο εμείς ως αυριανοί εργαζόμενοι με την νεολαία της εργασιακής περιπλάνησης και ανασφάλειας, μαζί με τα πληττόμενα κομμάτια της εργασίας να βγούμε στο προσκήνιο απαιτώντας όλα αυτά που μας κλέβουν και μας ανήκουν.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
• Να αποσυρθεί τώρα ο νέος ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ της εντατικοποίησης και της πειθάρχησης και η κοινοτική οδηγία 36/05.
• Καμία αναθεώρηση του άρθρου 16 και του Συντάγματος συνολικά
• Άμεση κατάργηση των νόμων για ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ
• Καμία νομιμοποίηση των «Κολεγίων» Κατάργηση των Κ.Ε.Σ., των Ι.Ε.Κ και εν γένει της πολυδιάσπασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
• Ενιαία Δημόσια και δωρεάν Πανεπιστημιακή εκπαίδευση για όλους και σε όλες τις βαθμίδες. Όχι στους οικονομικούς – εξεταστικούς – ταξικούς φραγμούς για την πρόσβαση στην εκπαίδευση. Όχι στη βάση του ¨10¨ για εισαγωγή στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δωρεάν σπουδές για όλους, Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, συγκοινωνίες κλπ.
• Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο σπουδών, με ισχυρά επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά, με όλα τα δικαιώματα σε αυτό, χωρίς καμιά διαδικασία πιστοποιήσεων μετά απ’ αυτό. Ενιαία πτυχία, χωρίς κατατμήσεις, διασπάσεις και εξειδικεύσεις. Ενιαίες και αδιάσπαστες προπτυχιακές σπουδές σε κάθε σχολή. Όχι στους 2 κύκλους προπτυχιακών σπουδών του συστήματος της Μπολόνια.
• Όχι στην επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ.
• Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών.
• Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή, με αύξηση των αποδοχών – κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας.
• Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας στο χώρο της εκπαίδευσης - Καθηγητές και δάσκαλους μόνιμους, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης Κανένας πολίτης, Έλληνας ή μετανάστης, νέος ή ηλικιωμένος χωρίς ασφαλιστική κάλυψη ή σύνταξη. Άμεση αντιμετώπιση της ανασφάλιστης και μαύρης εργασίας.
• Πλήρης και αυτοδίκαια δημόσια και δωρεάν ασφαλιστική και υγειονομική κάλυψη για κάθε νέο πτυχιούχο και για κάθε άνεργο μέχρι να βρουν δουλειά. Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και μισθό για κάθε μορφή επιμόρφωσης, για την πρακτική των ΑΕΙ, ΤΕΙ και ΙΕΚ.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:
• Κατάληψη της σχολής την Πέμπτη 6 Νοεμβρίου
• Συμμετοχή στην πορεία την ίδια ημέρα, με προσυγκέντρωση στις 10.00 στην πλατεία Ελευθερίας.
• Ανοιχτό συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων αμέσως μετά το τέλος της πορείας στο Θόλο.
• Λειτουργία ενός ενιαίου και ανοιχτού Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων όπου οι ανοιχτές Συντονιστικές Επιτροπές φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων θα πρέπει να συντονίζονται στη βάση της λογικής της Γενικής Συνέλευσης. Το συντονιστικό να προτείνει, να συνδιαμορφώνει και να αποφασίζει στη βάση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων και των Συντονιστικών Επιτροπών.
• Δημιουργία ανοιχτής συντονιστικής επιτροπής κατάληψης. Η συντονιστική επιτροπή κατάληψης να έχει όλη την ευθύνη της κατάληψης και των εκδηλώσεων. Να μην έχει μόνο το ρόλο της εφαρμογής της απόφασης αλλά μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες να είναι χώρος πραγματικής πολιτικής ζύμωσης και αντιπαράθεσης. Να γίνει προσπάθεια για κινηματική και πολιτική ενοποίηση όλων των συνιστωσών του κινήματος (ανέργων,εργαζομένων,μαθητών,καθηγητών,δασκάλων,φοιτητών). Αποτέλεσμα αυτού μπορεί να είναι η κοινή δράση, ο περαιτέρω σχεδιασμός, ακόμα και μία πρόταση σε επόμενη Γ. Σ . και σε ένα Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων. Σε καμία περίπτωση δεν θα αντιτίθεται στην απόφαση της Γ .Σ . του Συλλόγου. Πρώτη συνάντηση,Α3,αμέσως μετά τη Γ. Σ.
• Συντονισμό με όλα τα πληττόμενα κομμάτια της εκπαίδευσης.
• Νέα Γενική Συνέλευση την Δευτέρα 10 Νοεμβρίου με επαναληπτική την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου, 13.30, ΑΜΦ
ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑ Ε.Α.Α.Κ.
Ένα μήνα περίπου μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και ενώ ακόμα δεν έχουμε βιώσει τις συνέπειες σε όλο τους το εύρος, γεννιούνται ερωτήματα για το ποιος θα πληρώσει τελικά τα σπασμένα. Σπεύδουν λοιπόν οι κυβερνήσεις, που τόσο ένθερμα υποστήριζαν την ελεύθερη αγορά και τον άκρατο πλουτισμό των επιχειρήσεων, να την διαχωρίσουν από την «ασύδοτη αγορά», που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Βεβαίως ούτε λόγος για προστασία των εργαζομένων: στην προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή, ο πρωθυπουργός το μόνο μέτρο που είχε να προτείνει ήταν η χρηματοδότηση με 28 δις. προς τις τράπεζες για την ανάκαμψη της οικονομίας. Από την άλλη οι δηλώσεις του Κ. Μητσοτάκη είναι ενδεικτικές για το τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε: «Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι να καταλάβει ο ελληνικός λαός ότι ζούμε μια δύσκολη εποχή και δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι μας αρέσει». Φρόντισε επίσης να κάνει ακόμα πιο σαφές σε ποια κομμάτια της κοινωνίας απευθύνεται: «Δεν σημαίνει ότι τα κεκτημένα δικαιώματα είναι ιερά και απαραβίαστα».
Από τη μία οι κυβερνήσεις χρηματοδοτούν απλόχερα και με αδιαφανείς όρους τις επιχειρήσεις, από την άλλη ήδη στην Αμερική έχουν δημιουργηθεί ολόκληρες πόλεις από σκηνές για να φιλοξενήσουν άστεγους, ενώ και στη χώρα μας οι κατασχέσεις κατοικίας από τράπεζες έφτασαν πέρυσι τις 120 χιλιάδες. Την ίδια στιγμή επιχειρήσεις κλείνουν, ενώ οι μαζικές απολύσεις όλο και αυξάνονται. Είναι προφανές πως, αν η κρίση αυτή έρχεται να πλήξει κάποιους, αυτή είναι σίγουρα η εργατική τάξη. Αποδεικνύεται πως το κοινωνικό κράτος υπάρχει πλέον μόνο για να αγοράζει τα χρέη τραπεζών και επιχειρήσεων και όχι για να διασφαλίζει τα δικαιώματα της κοινωνίας και των εργαζομένων. Οι δηλώσεις και το κλίμα που δημιουργείται, έρχεται μόνο να συμπληρώσει την κυβερνητική επίθεση που δεχόμαστε: πιστή στις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη πολιτική που χαράσσεται σταθερά σύμφωνα με τις συνθήκες Λισσαβόνας και Μπολόνια γίνεται μία ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα των μελλοντικών εργαζομένων, αλλά και των υπαρχόντων. Μετά το νέο ασφαλιστικό, την μείωση των βαρέων και ανθυγιεινών σειρά έχουν τα νέα φορολογικά μέτρα που σε συνδυασμό με τον αφανισμό κάθε έννοιας κοινωνικών παροχών βάζουν τη θηλιά στο λαιμό σε χιλιάδες εργαζόμενους. Από την άλλη προσπαθεί να καταπνίξει οποιαδήποτε αντίδραση ποινικοποιώντας ακόμη και το δικαίωμα των εργαζομένων να απεργήσουν, το οποίο έχει κατακτηθεί με αιματηρούς αγώνες, επαναφέροντας στη μνήμη σκοτεινές εποχές εργασιακού μεσαίωνα. Αναδεικνύεται έτσι η αναγκαιότητα ύπαρξης ενός δυναμικού πανεργατικού κινήματος, μακριά από λογικές διαχείρισης και εκπροσώπησης από ξεπουλημένες γραφειοκρατικές ηγεσίες.
Αντίστοιχη είναι και η επίθεση στο χώρο της Εκπαίδευσης, όπου μετά την ψήφιση του Νέου Νόμου Πλαισίου, ερχόμαστε να αντιμετωπίσουμε ξανά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει η κυβέρνηση, στην κατεύθυνση του ΚΕΧΑΕ (Κεντρικός Ευρωπαϊκός Χώρος Ανώτατης Εκπαίδευσης), έρχεται να το επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το φοιτητικό κίνημα των προηγούμενων δύο χρόνων ανέτρεψε τα κυβερνητικά σχέδια για αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Μετά όμως το νομοσχέδιο για τα ΚΕΣ που πέρασε στη Βουλή το καλοκαίρι, η Ε.Ε. με την Οδηγία 36/05 πιέζει ουσιαστικά για την αναγνώριση αυτών των πτυχίων ως ισότιμα με αυτά των Α.Ε.Ι.
Με την Οδηγία 36/05 αναγνωρίζεται η επαγγελματική ισοτιμία των κολλεγίων και κέντρων ελευθέρων σπουδών που συνεργάζονται με πανεπιστήμια του εξωτερικού με τα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ. Προφανώς, ΕΕ και κυβέρνηση δεν άρχισαν ξαφνικά να κόπτονται για τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των κολλεγίων, τους οποίους εκμεταλλεύονται με τους χειρότερους όρους οι κάθε λογής επιχειρηματίες που ιδρύουν τα κολλέγια κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης και της εργασίας τους. Μέσω της Οδηγίας στοχεύουν στο σάρωμα της ελληνικής εκπαίδευσης από την συνθήκη της Μπολόνια και την ιδιωτική επιχειρηματική εκπαίδευση, στη διάσπαση των σπουδών σε επιμέρους βαθμίδες και κύκλους, στα πιστοποιητικά κατάρτισης στη θέση των πτυχίων και στο χτύπημα άρα των επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων όλης της σπουδάζουσας νεολαίας.
Δημιουργείται ένα πολυεπίπεδο σύστημα εκπαίδευσης όπου τα ελληνικά πτυχία (4ετή και 5ετή) ισοτιμούνται επαγγελματικά με τα κολλέγια, κατοχυρώνονται – ξεφτιλίζονται τα 4ετή σα bachelor, εισάγονται οι κύκλοι σπουδών, μεταφέρονται επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα στα μεταπτυχιακά που καθιερώνονται σαν ανώτερη βαθμίδα, με δίδακτρα. Η άτυπη εισαγωγή των κύκλων και ευρύτερα αυτού του πολυεπίπεδου συστήματος εκπαίδευσης δεν είναι μία απλή τυπική διαδικασία προσαρμογής της ελληνικής εκπαίδευσης στο σύστημα της Μπολόνια.
Το νομοσχέδιο για τα ΚΕΣ σε συνδυασμό με την Κοινοτική Οδηγία νομιμοποιεί την ήδη υπάρχουσα κατάσταση η οποία δημιουργεί “εμφυλίους” ανάμεσα στη νεολαία, και αποκρύπτει το σημαντικότερο γεγονός: ότι όλοι αυτοί οι νέοι βρίσκονται στην ίδια δεινή θέση και πρέπει από κοινού να διεκδικήσουν το δικαίωμα τους στην εκπαίδευση και στην εργασία. Η απάντηση απέναντι στο νομοσχέδιο για τα ΚΕΣ ΔΕΝ θα πρέπει να είναι “να μην αναγνωρίζονται τα πτυχία των ΚΕΣ παρά μόνο τα δικά μας των ΑΕΙ”, όπως κάποιοι υποστηρίζουν. Μια τέτοια άποψη, διαχωρίζει και μόνο τους νεολαίους, αντί να τους ενοποιεί απέναντι στο κεφάλαιο και στους εκφραστές του, ώστε να διεκδικήσουν μια άλλη πραγματικότητα.
Προτάσσοντας την υποχρέωση προς την ΕΕ και την ανυπαρξία άλλης επιλογής, η κυβέρνηση επιδιώκει να απαλλαχτεί της ευθύνης στο θέμα της αναγνώρισης των κολλεγίων και να την παρουσιάσει σαν αναπόφευκτη. Στην πραγματικότητα όμως, η αναγνώριση των κολλεγίων όχι μόνο συμβαδίζει πλήρως και υπαγορεύεται από την αντιεκπαιδευτική πολιτική της ΝΔ αλλά και προωθήθηκε έμπρακτα από την ίδια την κυβέρνηση. Καταρχάς είναι ο Κωστής Χατζηδάκης πρώην ευρωβουλευτής της ΝΔ και νυν υπουργός μεταφορών που εισήγαγε τη συγκεκριμένη τροπολογία. Επιπλέον σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο, κάθε κράτος – μέλος έχει την πλήρη αρμοδιότητα καθορισμού του περιεχομένου της διδασκαλίας, της οργάνωσης του εκπαιδευτικού συστήματος και του περιεχομένου και της οργάνωσης της επαγγελματικής εκπαίδευσης. Μόνο αν τα κολλέγια αναγνωριστούν ως εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως συμβαίνει με το νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση μέσα στο καλοκαίρι, τίθεται το θέμα της αναγνώρισης των επαγγελματικών δικαιωμάτων και της υπερίσχυσης του ευρωπαϊκού δικαίου έναντι του συντάγματος. Άρα η ίδια η κυβέρνηση έφτιαξε το έδαφος για την ανοιχτή παραβίαση του συντάγματος για την αναγνώριση και ίδρυση ιδιωτικών σχολών, πλήρως εναρμονισμένων με τις ανάγκες της αγοράς και των επιχειρήσεων.
Η απάντηση του φοιτητικού κινήματος
Απέναντι στην υποβάθμιση των σπουδών, τον κατακερματισμό των πτυχίων, τον εργασιακό Μεσαίωνα στον οποίο καλούμαστε να δουλέψουμε, το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ξαναβγεί στο δρόμο σηματοδοτώντας νέους αγώνες στο σήμερα για την ανατροπή των νόμων και συνολικά της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, προτάσσοντας ένα περιεχόμενο και μια αντίστοιχη πρακτική που θα χτυπά τον πυρήνα των αλλαγών και των πολιτικών. Η κινηματική δράση στο σήμερα με μαζικά, αντικυβερνητικά χαρακτηριστικά είναι η μόνη που μπορεί να φέρει αποτελέσματα στο σπουδαστικό και ευρύτερα στο λαϊκό κίνημα, για την αντεπίθεση σε εκπαίδευση – εργασία. Το φοιτητικό κίνημα είναι αναγκαίο να σταθεί απέναντι στον ήδη ψηφισμένο νόμο πλαίσιο – να προτάξει την ανατροπή του, μπλοκάροντας κάθε πτυχή του, αναδεικνύοντας το νέο πανεπιστήμιο – κάτεργο της αγοράς που θέλει να σηματοδοτήσει, το οποίο θα καλείται με τους όρους του κεφαλαίου να προσαρμοστεί στη νέα εκπαιδευτική πραγματικότητα. Με αγώνα ενάντια στην αναγνώριση των ΚΕΣ και της οδηγίας 36/05 και συνολικά των αλλαγών στην εκπαίδευση. Με συνελεύσεις που θα διαπραγματεύονται την κλιμάκωση των αγώνων και του περιεχομένου του, με μαζικές καταλήψεις που θα αποτελούν κέντρα επικοινωνίας της κινηματικής διεργασίας με την κοινωνία, με μαχητικές διαδηλώσεις που θα σηματοδοτούν γεγονότα για τους αγώνες. Έχοντας ως αρχή την νέα ενοποίηση του φοιτητικού κινήματος με τα διευρυνόμενα κοινωνικά κομμάτια νεολαίας και εργαζομένων.
Απέναντι στην εφαρμογή του νομοσχεδίου για τα ΚΕΣ (Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών) εμείς προτάσσουμε μια συνολική απάντηση του νεολαιίστικου κινήματος που θα απαντάει με πολιτικούς όρους, ζητώντας την κατάργηση όλων των νομοσχεδίων για την εκπαίδευση μέσω συνελεύσεων-διαδηλώσεων-καταλήψεων και αναδεικνύοντας την ανάγκη για ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλους. Μία εκπαίδευση που θα ξεκινάει από το ενιαίο 12χρονο σχολείο με τον μαθητή να έχει ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο (χωρίς ταξικούς και εξεταστικούς φραγμούς). Χωρίς διαχωρισμούς και αίροντας την πολυδιάσπαση σε ΑΕΙ-ΤΕΙ-ΚΕΣ-ΚΕΚ-ΙΕΚ, με ενιαία γνωστικά αντικείμενα και πτυχία με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα. Το πτυχίο, μοναδική προϋπόθεση για την εξασφάλιση της εργασίας.
Έχοντας ως στόχο την περαιτέρω ενιαία πολιτική και κινηματική έκφραση των εκπαιδευτικών κομματιών σε βηματισμό πανεκπαιδευτικού μετώπου ανατροπής της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Συνεύρεσης με το μαθητικό κίνημα που ριζοσπαστικά αγωνίζεται με μαζικές καταλήψεις από την αρχή του έτους, οι οποίες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα αυτή την περίοδο, κόντρα στη βάση του 10, ενάντια στην πραγματικότητα της ιδιωτικής εκπαίδευσης των ΚΕΣ – ΙΕΚ που το περιμένει. Συνεύρεσης με τους δασκάλους και τους καθηγητές των ηρωικών απεργιών που είχαν προμετωπίδα τις σύγχρονες ανάγκες συνολικά του κόσμου της εργασίας. Στο νικηφόρο δρόμο των κινημάτων διαρκείας στο πλευρό των αγωνιζόμενων τμημάτων της εργασίας, με μέτωπο παιδείας – εργασίας. Στο πλάι των απεργών και των ολοένα και αυξανόμενων απολυμένων εργαζομένων, πέρα από τον συμβιβασμό και την υποταγή, με αιτήματα και δράση που θα αντιστέκονται στη πολιτική που γεννά την κοινή επίθεση σε εργασία και εκπαίδευση. Με συντονισμένη δράση με τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις ομοσπονδίες και τις επιτροπές τους, ενάντια στους διασπαστικούς και χωρίς πνοή αγώνες της υποταγμένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Με διεκδικήσεις που θα απαντούν τόσο στα άμεσα αιτήματα αλλά και θα ανοίγουν και ευρύτερα θέματα αντικυβερνητικής πάλης, δημοκρατικών δικαιωμάτων κόντρα στην καταστολή και τη δυσφήμιση των αγώνων εργαζομένων και φοιτητών.
Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση έχει επιλέξει να ανοίξει μέτωπο σε παιδεία και εργασία η απάντηση δεν θα μπορούσε να είναι διασπασμένη. Τίθενται οι όροι εκείνοι που δημιουργούν το προνομιακό πεδίο σύνδεσης των εργαζομένων με τους φοιτητές και την νεολαία προτάσσοντας ως μοναδική λύση την από κοινού διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Η συνάντηση αυτή είναι αναγκαία σε πολιτικό και κινηματικό επίπεδο. Πρέπει με ενιαίο τρόπο εμείς ως αυριανοί εργαζόμενοι με την νεολαία της εργασιακής περιπλάνησης και ανασφάλειας, μαζί με τα πληττόμενα κομμάτια της εργασίας να βγούμε στο προσκήνιο απαιτώντας όλα αυτά που μας κλέβουν και μας ανήκουν.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
• Να αποσυρθεί τώρα ο νέος ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ της εντατικοποίησης και της πειθάρχησης και η κοινοτική οδηγία 36/05.
• Καμία αναθεώρηση του άρθρου 16 και του Συντάγματος συνολικά
• Άμεση κατάργηση των νόμων για ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ
• Καμία νομιμοποίηση των «Κολεγίων» Κατάργηση των Κ.Ε.Σ., των Ι.Ε.Κ και εν γένει της πολυδιάσπασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
• Ενιαία Δημόσια και δωρεάν Πανεπιστημιακή εκπαίδευση για όλους και σε όλες τις βαθμίδες. Όχι στους οικονομικούς – εξεταστικούς – ταξικούς φραγμούς για την πρόσβαση στην εκπαίδευση. Όχι στη βάση του ¨10¨ για εισαγωγή στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δωρεάν σπουδές για όλους, Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, συγκοινωνίες κλπ.
• Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο σπουδών, με ισχυρά επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά, με όλα τα δικαιώματα σε αυτό, χωρίς καμιά διαδικασία πιστοποιήσεων μετά απ’ αυτό. Ενιαία πτυχία, χωρίς κατατμήσεις, διασπάσεις και εξειδικεύσεις. Ενιαίες και αδιάσπαστες προπτυχιακές σπουδές σε κάθε σχολή. Όχι στους 2 κύκλους προπτυχιακών σπουδών του συστήματος της Μπολόνια.
• Όχι στην επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ.
• Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών.
• Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή, με αύξηση των αποδοχών – κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας.
• Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας στο χώρο της εκπαίδευσης - Καθηγητές και δάσκαλους μόνιμους, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης Κανένας πολίτης, Έλληνας ή μετανάστης, νέος ή ηλικιωμένος χωρίς ασφαλιστική κάλυψη ή σύνταξη. Άμεση αντιμετώπιση της ανασφάλιστης και μαύρης εργασίας.
• Πλήρης και αυτοδίκαια δημόσια και δωρεάν ασφαλιστική και υγειονομική κάλυψη για κάθε νέο πτυχιούχο και για κάθε άνεργο μέχρι να βρουν δουλειά. Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και μισθό για κάθε μορφή επιμόρφωσης, για την πρακτική των ΑΕΙ, ΤΕΙ και ΙΕΚ.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:
• Κατάληψη της σχολής την Πέμπτη 6 Νοεμβρίου
• Συμμετοχή στην πορεία την ίδια ημέρα, με προσυγκέντρωση στις 10.00 στην πλατεία Ελευθερίας.
• Ανοιχτό συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων αμέσως μετά το τέλος της πορείας στο Θόλο.
• Λειτουργία ενός ενιαίου και ανοιχτού Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων όπου οι ανοιχτές Συντονιστικές Επιτροπές φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων θα πρέπει να συντονίζονται στη βάση της λογικής της Γενικής Συνέλευσης. Το συντονιστικό να προτείνει, να συνδιαμορφώνει και να αποφασίζει στη βάση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων και των Συντονιστικών Επιτροπών.
• Δημιουργία ανοιχτής συντονιστικής επιτροπής κατάληψης. Η συντονιστική επιτροπή κατάληψης να έχει όλη την ευθύνη της κατάληψης και των εκδηλώσεων. Να μην έχει μόνο το ρόλο της εφαρμογής της απόφασης αλλά μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες να είναι χώρος πραγματικής πολιτικής ζύμωσης και αντιπαράθεσης. Να γίνει προσπάθεια για κινηματική και πολιτική ενοποίηση όλων των συνιστωσών του κινήματος (ανέργων,εργαζομένων,μαθητών,καθηγητών,δασκάλων,φοιτητών). Αποτέλεσμα αυτού μπορεί να είναι η κοινή δράση, ο περαιτέρω σχεδιασμός, ακόμα και μία πρόταση σε επόμενη Γ. Σ . και σε ένα Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων. Σε καμία περίπτωση δεν θα αντιτίθεται στην απόφαση της Γ .Σ . του Συλλόγου. Πρώτη συνάντηση,Α3,αμέσως μετά τη Γ. Σ.
• Συντονισμό με όλα τα πληττόμενα κομμάτια της εκπαίδευσης.
• Νέα Γενική Συνέλευση την Δευτέρα 10 Νοεμβρίου με επαναληπτική την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου, 13.30, ΑΜΦ
ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑ Ε.Α.Α.Κ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)