ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΥΠΑΡΞΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ
Σε μια εποχή που το σύστημα εξακολουθεί από τη βάση του να στοχεύει στη δημιουργία ανθρώπων και συνειδήσεων χωρίς πολιτική υπόσταση, κρίνεται περισσότερο από ποτέ αναγκαία η άμεση αντίδραση και πάλη για την διεκδίκηση των όσων μας έχουν στερήσει, στα πλαίσια της πλήρους ατομικότητας με την οποία το ίδιο αυτό σύστημα μας τροφοδοτεί. Κυριότερο φορέα πολιτικοποίησης ανθρώπων και μαζών στη διάρκεια της ζωής τους, ώστε να αντιπαλευτούν όλα τα παραπάνω αποτελεί σίγουρα το Πανεπιστήμιο.
Το Πανεπιστήμιο, από τις απαρχές του, αποτελεί – ή θα έπρεπε να αποτελεί - έναν χώρο ελεύθερης διακίνησης ιδεών και διεύρυνσης του ορίζοντα του κάθε ατόμου – φοιτητή. Με αυτήν την έννοια, βασικός στόχος του θα πρέπει να είναι η δραστηριοποίηση των φοιτητών σε θέματα κοινωνικοπολιτικά που αφορούν τόσο τους ίδιους όσο και την κοινωνία σε συνολικό επίπεδο. Αυτό επιτυγχάνεται με διάφορους τρόπους, με πιο σημαντικό παράγοντα την ύπαρξη και τη δράση συλλογικοτήτων στα πλαίσια της Πανεπιστημιακής κοινότητας.
Γιατί παρατάξεις
Συλλογικός δρόμος: Η ανάγκη ύπαρξης και δράσης πολιτικών παρατάξεων σε ένα σύλλογο γίνεται αισθητή εξαιτίας του συλλογικού χαρακτήρα που αυτές έχουν. Ο ατομικός δρόμος που προωθείται μέσα από το σύστημα δε φέρνει ουσιαστικά αποτελέσματα, αλλά εξυπηρετεί συμφέροντα μεμονωμένων ατόμων σε βάρος των κοινών συμφερόντων των πολλών. Η έννοια της παράταξης στη βάση της συλλογικότητας δεν ισχύει πάντα, κάτι για το οποίο φροντίζουν οι καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, που προωθούν βάσει των κομματικών συμφερόντων τους τον ατομικό «μονόδρομο», την έννοια της «αξιοκρατίας» στα πλαίσια του ανταγωνισμού και τον «οικονομικό» χαρακτήρα της πολιτικής στην κοινωνική πραγματικότητα. Στον αντίποδα όλων των παραπάνω βρίσκονται οι πλειοψηφίες των αμφιθεάτρων, οι οποίες μέσω των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών των γενικών συνελεύσεων «μαύρισαν» τις λογικές αυτές και απέδειξαν ότι ο συλλογικός αγώνας για τις διεκδικήσεις του σήμερα είναι μονόδρομος.
Πολιτικοποίηση: Μέσα από αυτές τις συλλογικές διαδικασίες είναι που έρχεται η ουσιαστική πολιτικοποίηση των μαζών, με την παρέμβαση των πολιτικών παρατάξεων μέσα σε αυτές. Πολιτικοποίηση η οποία δεν αποτελεί προτεραιότητα για τις ΠΑΣΠ-ΔΑΠ, οι οποίες δεν ενδιαφέρονται για την κινητοποίηση των φοιτητών παρά μόνο κατά την εκλογική περίοδο, και αυτό το καταφέρνουν με την πραγματοποίηση πάρτυ και το κέρασμα, με τις «συμπράξεις» με καθηγητές για ευνοϊκότερη μεταχείριση στα πλαίσια της εκπαιδευτικής διαδικασίας κ.α. Από την άλλη βρίσκεται η παράταξη ΠΚΣ, που δρα με οργανωτικούς όρους αποσκοπώντας στην τελική ενίσχυση της ίδιας της παράταξης και υποβαθμίζοντας τη σημασία των κεκτημένων του φοιτητικού και άλλων κινημάτων. Η ουσιαστική πολιτικοποίηση έρχεται τελικά μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, όπου παρατίθενται και συζητούνται όλες οι θέσεις και απόψεις και με αμεσοδημοκρατική διαδικασία λαμβάνονται οι αποφάσεις που εκφράζουν την πλειοψηφία. Αυτό έχει αποδείξει η ίδια η ΕΑΑΚ μέσα από τη δράση της σε συλλόγους και μέσα από το πρόσφατο μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα.
Διαφορετικά φοιτητικά συμφέροντα: Στις σημερινές ,ήδη, διαμορφωμένες καταστάσεις του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος το οποίο βρίσκεται σε νέο στάδιο από ότι σε προηγούμενες περιόδους, υπάρχουν και διαμορφωμένες κατατάξεις σε τάξεις στην κοινωνική διαστρωμάτωση. Βάσει αυτών τα συμφέροντα και οι ανάγκες οι οποίες διαμορφώνονται για κάθε μία τάξη ή στρώμα είναι διαφορετικές, και οριοθετούνται ανάλογα με την τάξη και την κατάσταση του καθενός. Έτσι και στους φοιτητικούς συλλόγους τα συμφέροντα των φοιτητών δεν είναι για όλους τα ίδια. Και στις διάφορες φάσεις του φοιτητικού κινήματος επικρατούν τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας των φοιτητών στην κάθε περίοδο. Και αυτά τα φοιτητικά συμφέροντα δημιουργούν την ίδια την ανάγκη δημιουργίας και ύπαρξης των παρατάξεων στους φοιτητικούς συλλόγους οι οποίες και θα εκφράσουν τα συμφέροντα αυτά που θα αντιπροσωπεύουν μία μερίδα φοιτητών.
«ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΗΤΤΑ, ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΑΠΟΛΙΤΙΚ ΝΙΚΗ…»
ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑ Ε.Α.Α.Κ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου