Πολιτικές εξελίξεις στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό
Ένα εξάμηνο μετά τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτέμβρη και την επανεκλογή της κυβέρνησης Καραμανλή, μία σειρά από διαδικασίες και εξελίξεις έχουν μετατρέψει σε εφιάλτη της αρχή της δεύτερης κυβερνητικής θητείας της ΝΔ. Εκτιμούμε ότι από την αρχή της θητείας της η αποστολή της ήταν τόσο επικίνδυνη και επιθετική για τα ευρύτερα δικαιώματά της κοινωνικής πλειοψηφίας όσο και αναγκαία για τις ολοκληρωτικές διαρθρώσεις και τομές που επιθυμεί και αναγκάζεται ο καπιταλισμός να «περάσει» και στον ελληνικό χώρο μέσω της κυβέρνησης της ΝΔ, της αγαστής κύριας πολιτικής συμφωνίας της με το ΠΑΣΟΚ, υπό τις ενδείξεις της Ε.Ε., τις οδηγίες του ΣΕΒ και την μέγιστη αποδοτικότητα της κερδοφορίας του κεφαλαίου και των θεμελιωδών υποστηρικτών του. Αναδιαρθρώσεις στο ασφαλιστικό, στην εκπαίδευση, στο περιβάλλον, στα δημοκρατικά μας δικαιώματα και τις ελευθερίες μας.
Η αποστολή των κυβερνητικών επιτελείων όμως και του αστικού μπλοκ εξουσίας σε όλη αυτή τη διάρκεια των έξι μηνών ξέφυγε από την προδιαγεγραμμένη πορεία που είχαν χαράξει τα αστικά επιτελεία. Τα προβλήματα που εμφανίστηκαν αποδείχθηκαν και κοινωνικά και πολιτικά. Το μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα είναι η όλη σκανδαλολογία η οποία περιτριγυρίζει τις κυβερνητικές θητείες των τελευταίων ετών. Τόσο το σκάνδαλο του Ζαχόπουλου, το οποίο προσπαθεί να αποποιηθεί η κυβέρνηση ξεκινώντας ένα πόλεμο εκδοτικών-δημοσιογραφικών οίκων, όσο και το παγκόσμιο οικονομικό σκάνδαλο διαφθοράς της Siemens, αναδεικνύουν στον ύψιστο βαθμό την σαπίλα και την μπόχα του πολιτικού συστήματος σε μια εποχή που ο καπιταλισμός δεν μπορεί πλέον να προτάξει θετικό όραμα και να εμπνεύσει κανέναν. Μια προσεκτικότερη ερμηνεία των σκανδάλων αυτών δείχνει πως πλέον η κοινωνική αμφισβήτηση των αστικών κυβερνητικών επιτελείων είναι έντονη και μεγαλύτερη από ποτέ.
Έτσι και σύμφωνα με τις κοινωνικές διεργασίες οι οποίες έχουν διαμορφωθεί διαχρονικά φαίνεται πιο έκδηλα από ποτέ, τον τελευταίο καιρό, μία κοινωνική δυσαρέσκεια η οποία έχει εκφραστεί μέσα από τους τιτάνιους κοινωνικούς αγώνες της περιόδου, το μαχητικό φοιτητικό κίνημα των δύο τελευταίων ετών, την ηρωική απεργία των δασκάλων, τις απεργίες στους ΟΤΑ και την ΔΕΗ, το κίνημα των κτηνοτρόφων, την μεγάλη πτώση του αστικού μπλοκ εξουσίας στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτέμβρη, τις δύο μεγάλες απεργίες της 12ης Δεκέμβρη και της 13ης Φλεβάρη και την ακόμη μεγαλύτερη πτώση του αστικού μπλοκ εξουσίας στις αστικές δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών.
Η ΒΑΘΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Μία βαθύτερη πολιτική ανάλυση δεν δείχνει μόνο ότι μέσα στην κυβερνητική πτώση από τα σκάνδαλα, τη Ζαχοπουλιάδα και τις επιλογές της κυβέρνησης και την ανυπαρξία έστω και στα λόγια (αφού στρατηγικά συμφωνούν) πολιτικής αντιπολίτευσης από το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ο Τσίπρας με ένα νέο ρεύμα αμφισβήτησης έτοιμος να τα σαρώσει όλα. Κατ’ αρχήν η όλη κατάσταση που περιγράφεται και καταγράφεται στο πολιτικό σκηνικό αντιμετωπίζεται με μία επιδερμική αστική λογική «αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων». Αυτό που αποκρυσταλλώνεται όμως στην πραγματικότητα είναι μια βαθύτερη πολιτική κρίση του συστήματος, με κανέναν από τους δύο πυλώνες του αστικού μπλοκ εξουσίας να μην μπορεί να εξέλθει από αυτή την κρίση. Έτσι, ο καπιταλισμός και οι αποφυάδες του ξεπροβάλλουν μία νέα πνοή, μία νέα τακτική, ανάλογη άλλα όχι ίδια με το μαύρο 1989. Το ίδιο το σύστημα, λοιπόν, προτάσσει κι εξοπλίζει με ακόμη μεγαλύτερα και περισσότερα αστικά χαρακτηριστικά τον Συνασπισμό και το νέο του πρόεδρο σαν πραγματικό νέο ηγέτη, νέο σωτήρα της σημερινής κατάστασης, προτάσσει την εποχή του Τσίπρα. Είναι η σανίδα σωτηρίας για το σάπιο σύστημα του σημερινού καπιταλισμού και μια χρυσή ευκαιρία να ξεφύγει για λίγο από την κρίση. Η ουσία όμως δεν είναι το ποιος θα είναι διαχειριστής στο βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα. Ακόμη και πολύ «αριστεροί» ηγέτες εγκλωβίζονται στον καπιταλισμό κι ενώ είναι σε κυβερνήσεις (αριστερός κυβερνητισμόςàεγκλωβισμός για την αριστερά) προωθούν τις ίδιες βαθιές τομές και αναδιαρθρώσεις που ο ίδιος ο καπιταλισμός από την βάρβαρη φύση του χρειάζεται και αναγκάζεται να ικανοποιήσει.
ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Και από την πλευρά του ο ΣΥΝ δεν τους απογοητεύει. Μετά το 5ο συνέδριό του και κρινόμενος από την πολιτική του απόφαση εμφανίζει σημάδια μεγαλύτερης ανάδειξης του ρεφορμισμού (πλέον δεν αναφέρει καν τη λέξη ασφαλιστικό ούτε ΕΕ), σημάδια στροφής προς έναν αριστερό κυβερνητισμό ο οποίος θα γίνει σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, αφού μιλάει για μια ενωμένη και μεγάλη αριστερά που θα τα χωράει όλα και όλους. Τέτοια σενάρια όμως κεντροαριστερών κυβερνήσεων έχουν αποτύχει πολλές φορές με πιο πρόσφατο παράδειγμα την κυβέρνηση συνασπισμού του Πρόντι στην Ιταλία, η οποία και ύστερα από 7 μήνες κατέρρευσε. Η αριστερά του ρεφορμισμού, του κυβερνητισμού, της δημοκρατίας και των ελευθεριών μέσα στον καπιταλισμό εγκλωβίζουν την αριστερά και τις κοινωνικές διεργασίες. Απέναντι σε αυτό εμείς προτάσσουμε τον πόλο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, ο οποίος θα εκφράζει μια αριστερά ανατρεπτική, νικηφόρα και με προωθημένο πολιτικό περιεχόμενο και για αυτό και αγωνιζόμαστε για τη δημιουργία του πόλου αυτού της αντικαπιταλιστικής ριζοσπαστικής αριστεράς, σε κάθε χώρο αλλά και στην κοινωνία συνολικά.
Οι αγώνες του προηγούμενου διαστήματος ανέδειξαν τη δυνατότητα της επαναστατικής αριστεράς να καθορίζει τις εξελίξεις, να γίνεται πλειοψηφικό ρεύμα μέσα στους κοινωνικούς αγώνες. Το στοίχημα όμως είναι να διαμορφωθεί ένα αντικαπιταλιστικό ρεύμα στην κοινωνία που να αγωνίζεται για τη συνολική ανατροπή. Ένα ρεύμα που δεν μπορεί να ενσωματωθεί στην «αντιπολίτευση» του ΠΑΣΟΚ που παρά τις «φιλολαϊκές ρητορείες», συντάσσεται υπέρ κάθε πλευράς της πολιτικής του κεφαλαίου και των εκφραστών του, όπως άλλωστε και όταν ήταν κυβέρνηση. Ούτε όμως και από την αριστερά της ήττας, της συνδιαλλαγής, της διαχείρισης, της «απλής διαμαρτυρίας» για εξαργύρωση στην κοινοβουλευτική αρένα, της ενσωμάτωσης στην πράξη κομματιών της αστικής πολιτικής. Είναι πλέον τόσο αναγκαίο όσο και εφικτό να μιλήσουμε για την πολιτική αυτοτέλεια της ριζοσπαστικής αριστεράς, που δεν μπορεί να ειδωθεί ανεξάρτητα από την ενωτική της παρουσία τόσο στα κοινωνικά μέτωπα όσο και στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Μιας ριζοσπαστικής αριστεράς που θα τροφοδοτείται και θα τροφοδοτεί τα κινήματα, που δεν θα υποτάσσεται σε λογικές συνδιαχείρησης και συναλλαγής, θα έρχεται σε ρήξη με την υποστολή των κοινωνικών συγκρούσεων στο όνομα της συναίνεσης και της κοινωνικής ειρήνης. Που θα επιδιώκει να εκφράσει ένα κοινωνικό ρεύμα αντίστασης στην ελληνική κοινωνία, αποστασιοποιούμενη από τα οποιαδήποτε κεντροαριστερά σενάρια, θα παλεύει για τη συνολική ανατροπή.
· Ανεξάρτητη από την αστική πολιτική και ιδεολογία σε μορφές και περιεχόμενο, ανεξάρτητη από εργοδοτικούς και καθηγητικούς μηχανισμούς.
· Αντικαπιταλιστική, που θα έρχεται σε ρήξη με την επίσημη πολιτική και το κράτος από τη σκοπιά των συμφερόντων των πληττόμενων κομματιών φοιτητών και εργαζομένων.
· Νικηφόρα, που θα πετυχαίνει υλικές νίκες στους αγώνες και θα αλλάζει συνειδήσεις, στη μάχη για τη συνολική απάντηση στην πιο βάρβαρη επίθεση που δεχόμαστε, διαχωριζόμενη από τη λογική της «επίσημης» αριστεράς (ΚΚΕ-ΠΚΣ, ΣΥΝ-ΑΡΕΝ) που αρκείται σε μία «αριστερή διαμαρτυρία» και τελικά ενσωματώνει στην πράξη κομμάτια της αστικής πολιτικής.
Όλες οι ενδείξεις πλέον και ύστερα από την μείωση των βουλευτών της κυβέρνησης σε 151 δείχνουν ότι η κυβέρνηση αυτή ύστερα από 6 μήνες στην εξουσία, είναι αδύναμη. Αλλά αυτό την κάνει ως την πλέον επικίνδυνη. Κι αυτό γιατί δεν λογίζει πλέον το πολιτικό κόστος των αλλαγών τις οποίες προωθεί αλλά έχει ως μόνο στόχο της την εκτέλεση των επιθυμιών του καπιταλισμού και των τομών που προωθούνται από την αστική τάξη. Φοβούμενη και από την ανάπτυξη νέων μαζικών και νικηφόρων κινημάτων το κράτος δεν διστάζει και πάλι την αναγέννηση του παρακράτους και την συνεργασία του με αυτό με άμεσο στόχο τον εκφοβισμό των αγωνιστών και των συνειδήσεων που γεννήθηκαν στον δρόμο το τελευταίο διάστημα. Την απάντηση όμως θα την δώσει και πάλι το μαζικό κίνημα που θα δείξει ότι όταν αγωνίζεται για την εδραίωση των κοινωνικών του δικαιωμάτων βάσει των αναγκών του και των συμφερόντων του, δεν μπορεί να τρομοκρατηθεί από τέτοιου είδους συνεργασίες.
Το επόμενο χρονικό διάστημα είναι και το σημαντικότερο για τους κοινωνικούς αγώνες οι οποίοι και αναπτύσσονται. Το ασφαλιστικό ύστερα από μια αταλάντευτη διαδικασία στημένου διαλόγου και αλλαγών επί αλλαγών, χωρίς όμως να διαφοροποιούνται οι στρατηγικοί στόχοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ και κεφαλαίου, εισέρχεται στην τελική ευθεία. Στο πρώτο 15ήμερο του Μάρτη το τελικό νομοσχέδιο κατατίθεται στην Βουλή και θα είναι έτοιμο προς ψήφιση από τις μειοψηφίες του κοινοβουλίου. Είναι το επόμενο χρονικό διάστημα που θα κριθεί ουσιαστικά ο κόμβος της δεκαετίας για αστικό μπλοκ εξουσίας, το ασφαλιστικό. Οι λογικές που βάζει η ΓΣΕΕ για ανακωχή των αγώνων πρέπει άμεσα να υπερπηδηθούν και το εργατικό κίνημα να περάσει σε πολιτική κλιμάκωση του αγώνα τόσο σε πολιτικό περιεχόμενο όσο και σε μορφές πάλης. Η κήρυξη 48ωρης πανελλαδικής γενικής πολιτικής απεργίας είναι ένα αναγκαίο αίτημα και προϋπόθεση για τη συνέχιση του αγώνα και την τελική νικηφόρα του έκβαση.
ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΜΕΙΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ:
Δίνοντας τη μάχη που αντιστοιχεί στην θυελλώδη έξαρση του φοιτητικού κινήματος τα δύο τελευταία χρόνια, εμποδίζουμε κάθε προσπάθεια υλοποίησης των νομοσχεδίων της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης τόσο ανά ιδρύματα, όσο και ανά σχολές. Κατοχυρώνουμε καλύτερες θέσεις μάχης για το φοιτητικό μας σύλλογο μέσω της προάσπισης των πτυχίων με διευρυμένα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, ενάντια στην καθηγητική αυθαιρεσία και την εντατικοποίηση, ενάντια σε κάθε προσπάθεια περικοπής των δωρεάν φοιτητικών παροχών και εισαγωγής ιδωτικοοικονομικών και ανταποδοτικών όρων λειτουργίας του πανεπιστημίου.
Σε αυτή τη συγκυρία όπου το ΥΠΕΠΘ προσπαθεί να υλοποιήσει μια κυκλωτική κίνηση απέναντι στο φοιτητικό κίνημα, είναι κομβικής σημασίας η ανάδειξη με κεντρικό στίγμα, του αιτήματος για απόσυρση του νέου Ν. Πλαίσιο, για συνολική ανατροπή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Μοναχά που σε αυτή τη περίοδο, όπου αφενός η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση έχει ανοίξει στο σύνολο των βαθμίδων της εκπαίδευσης (βλ. βάση του 10, άρθρο 16, αξιολόγηση καθηγητών κ.ά.), αφετέρου όπου ανοίγεται το ζήτημα του ασφαλιστικού, αντιστοιχεί στο φοιτητικό κίνημα να μη δώσει τη μάχη μόνο του. Κόντρα σε μια κίνηση από πλευράς κυβέρνησης, να απομονώσει και να περιθωριοποιήσει τα κινήματα της προηγούμενης περιόδου, εμείς προκρίνουμε μια λογική συντονισμού των μαχόμενων κομματιών της εκπαίδευσης στη βάση της συνολικής τους εναντίωσης στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, μια λογική συντονισμού και με φορείς της εργασίας στη βάση της εναντίωσης στις αντιασφαλιστικές αλλαγές, έτσι ώστε να αναβαθμιστεί η δυναμική των αιτημάτων μας και να διαμορφωθούν οι όροι για τη συγκρότηση πλειοψηφικότερων και αποτελεσματικότερων κοινωνικών κινημάτων.
…ΜΕ ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ-ΕΡΓΑΣΙΑΣ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση έχει επιλέξει να ανοίξει μέτωπο σε παιδεία και εργασία η απάντηση δεν θα μπορούσε να είναι διασπασμένη. Τίθενται οι όροι εκείνοι που δημιουργούν το προνομιακό πεδίο σύνδεσης των εργαζομένων με τους φοιτητές και την νεολαία προτάσσοντας ως μοναδική λύση την από κοινού διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Η συνάντηση αυτή είναι αναγκαία κυρίαρχα σε πολιτικό, αλλά και σε χωροχρονικό επίπεδο. Πρέπει με ενιαίο τρόπο εμείς ως αυριανοί εργαζόμενοι με την νεολαία της εργασιακής περιπλάνησης και ανασφάλειας, μαζί με τα πληττόμενα κομμάτια της εργασίας να βγούμε στο προσκήνιο απαιτώντας όλα αυτά που μας κλέβουν. Οι αγώνες που δόθηκαν το προηγούμενο διάστημα από δασκάλους, καθηγητές, μαθητές και τα αιτήματά τους έθεσαν κοινούς και διευρυμένους στόχους με το φοιτητικό κίνημα, δεν κατάφεραν όμως να βρεθούν και χρονικά. Σήμερα, είναι αναγκαία η συνέχιση της προσπάθειας πολιτικής σύνδεσης σε ένα ανώτερο επίπεδο, με γνώμονα τις περσινές φοιτητικές και εργασιακές κινητοποιήσεις με στόχο να δημιουργηθεί και να διευρυνθεί το ρήγμα της κοινωνικής αμφισβήτησης, που θα οδηγήσει στην ρήξη και την ανατροπή των όρων, που θέλουν να διαμορφώσουν για να ζήσουμε αύριο, για εμάς χωρίς εμάς!
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΧΩΡ. ΜΗΧ. ΤΗΝ
ΤΡΙΤΗ 18 ΜΑΡΤΗ, 14.00, ΑΜΦ
ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑ Ε.Α.Α.Κ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου