Για τις πολιτικές παρατάξεις και την αναγκαιότητά τους στο Σύλλογο μας

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΥΠΑΡΞΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ

Σε μια εποχή που το σύστημα εξακολουθεί από τη βάση του να στοχεύει στη δημιουργία ανθρώπων και συνειδήσεων χωρίς πολιτική υπόσταση, κρίνεται περισσότερο από ποτέ αναγκαία η άμεση αντίδραση και πάλη για την διεκδίκηση των όσων μας έχουν στερήσει, στα πλαίσια της πλήρους ατομικότητας με την οποία το ίδιο αυτό σύστημα μας τροφοδοτεί. Κυριότερο φορέα πολιτικοποίησης ανθρώπων και μαζών στη διάρκεια της ζωής τους, ώστε να αντιπαλευτούν όλα τα παραπάνω αποτελεί σίγουρα το Πανεπιστήμιο.

Το Πανεπιστήμιο, από τις απαρχές του, αποτελεί – ή θα έπρεπε να αποτελεί - έναν χώρο ελεύθερης διακίνησης ιδεών και διεύρυνσης του ορίζοντα του κάθε ατόμου – φοιτητή. Με αυτήν την έννοια, βασικός στόχος του θα πρέπει να είναι η δραστηριοποίηση των φοιτητών σε θέματα κοινωνικοπολιτικά που αφορούν τόσο τους ίδιους όσο και την κοινωνία σε συνολικό επίπεδο. Αυτό επιτυγχάνεται με διάφορους τρόπους, με πιο σημαντικό παράγοντα την ύπαρξη και τη δράση συλλογικοτήτων στα πλαίσια της Πανεπιστημιακής κοινότητας.

Γιατί παρατάξεις

Συλλογικός δρόμος: Η ανάγκη ύπαρξης και δράσης πολιτικών παρατάξεων σε ένα σύλλογο γίνεται αισθητή εξαιτίας του συλλογικού χαρακτήρα που αυτές έχουν. Ο ατομικός δρόμος που προωθείται μέσα από το σύστημα δε φέρνει ουσιαστικά αποτελέσματα, αλλά εξυπηρετεί συμφέροντα μεμονωμένων ατόμων σε βάρος των κοινών συμφερόντων των πολλών. Η έννοια της παράταξης στη βάση της συλλογικότητας δεν ισχύει πάντα, κάτι για το οποίο φροντίζουν οι καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, που προωθούν βάσει των κομματικών συμφερόντων τους τον ατομικό «μονόδρομο», την έννοια της «αξιοκρατίας» στα πλαίσια του ανταγωνισμού και τον «οικονομικό» χαρακτήρα της πολιτικής στην κοινωνική πραγματικότητα. Στον αντίποδα όλων των παραπάνω βρίσκονται οι πλειοψηφίες των αμφιθεάτρων, οι οποίες μέσω των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών των γενικών συνελεύσεων «μαύρισαν» τις λογικές αυτές και απέδειξαν ότι ο συλλογικός αγώνας για τις διεκδικήσεις του σήμερα είναι μονόδρομος.

Πολιτικοποίηση: Μέσα από αυτές τις συλλογικές διαδικασίες είναι που έρχεται η ουσιαστική πολιτικοποίηση των μαζών, με την παρέμβαση των πολιτικών παρατάξεων μέσα σε αυτές. Πολιτικοποίηση η οποία δεν αποτελεί προτεραιότητα για τις ΠΑΣΠ-ΔΑΠ, οι οποίες δεν ενδιαφέρονται για την κινητοποίηση των φοιτητών παρά μόνο κατά την εκλογική περίοδο, και αυτό το καταφέρνουν με την πραγματοποίηση πάρτυ και το κέρασμα, με τις «συμπράξεις» με καθηγητές για ευνοϊκότερη μεταχείριση στα πλαίσια της εκπαιδευτικής διαδικασίας κ.α. Από την άλλη βρίσκεται η παράταξη ΠΚΣ, που δρα με οργανωτικούς όρους αποσκοπώντας στην τελική ενίσχυση της ίδιας της παράταξης και υποβαθμίζοντας τη σημασία των κεκτημένων του φοιτητικού και άλλων κινημάτων. Η ουσιαστική πολιτικοποίηση έρχεται τελικά μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, όπου παρατίθενται και συζητούνται όλες οι θέσεις και απόψεις και με αμεσοδημοκρατική διαδικασία λαμβάνονται οι αποφάσεις που εκφράζουν την πλειοψηφία. Αυτό έχει αποδείξει η ίδια η ΕΑΑΚ μέσα από τη δράση της σε συλλόγους και μέσα από το πρόσφατο μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα.

Διαφορετικά φοιτητικά συμφέροντα: Στις σημερινές ,ήδη, διαμορφωμένες καταστάσεις του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος το οποίο βρίσκεται σε νέο στάδιο από ότι σε προηγούμενες περιόδους, υπάρχουν και διαμορφωμένες κατατάξεις σε τάξεις στην κοινωνική διαστρωμάτωση. Βάσει αυτών τα συμφέροντα και οι ανάγκες οι οποίες διαμορφώνονται για κάθε μία τάξη ή στρώμα είναι διαφορετικές, και οριοθετούνται ανάλογα με την τάξη και την κατάσταση του καθενός. Έτσι και στους φοιτητικούς συλλόγους τα συμφέροντα των φοιτητών δεν είναι για όλους τα ίδια. Και στις διάφορες φάσεις του φοιτητικού κινήματος επικρατούν τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας των φοιτητών στην κάθε περίοδο. Και αυτά τα φοιτητικά συμφέροντα δημιουργούν την ίδια την ανάγκη δημιουργίας και ύπαρξης των παρατάξεων στους φοιτητικούς συλλόγους οι οποίες και θα εκφράσουν τα συμφέροντα αυτά που θα αντιπροσωπεύουν μία μερίδα φοιτητών.

«ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΗΤΤΑ, ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΑΠΟΛΙΤΙΚ ΝΙΚΗ…»

ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑ Ε.Α.Α.Κ

Για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις

Πολιτικές εξελίξεις στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό

Ένα εξάμηνο μετά τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτέμβρη και την επανεκλογή της κυβέρνησης Καραμανλή, μία σειρά από διαδικασίες και εξελίξεις έχουν μετατρέψει σε εφιάλτη της αρχή της δεύτερης κυβερνητικής θητείας της ΝΔ. Εκτιμούμε ότι από την αρχή της θητείας της η αποστολή της ήταν τόσο επικίνδυνη και επιθετική για τα ευρύτερα δικαιώματά της κοινωνικής πλειοψηφίας όσο και αναγκαία για τις ολοκληρωτικές διαρθρώσεις και τομές που επιθυμεί και αναγκάζεται ο καπιταλισμός να «περάσει» και στον ελληνικό χώρο μέσω της κυβέρνησης της ΝΔ, της αγαστής κύριας πολιτικής συμφωνίας της με το ΠΑΣΟΚ, υπό τις ενδείξεις της Ε.Ε., τις οδηγίες του ΣΕΒ και την μέγιστη αποδοτικότητα της κερδοφορίας του κεφαλαίου και των θεμελιωδών υποστηρικτών του. Αναδιαρθρώσεις στο ασφαλιστικό, στην εκπαίδευση, στο περιβάλλον, στα δημοκρατικά μας δικαιώματα και τις ελευθερίες μας.

Η αποστολή των κυβερνητικών επιτελείων όμως και του αστικού μπλοκ εξουσίας σε όλη αυτή τη διάρκεια των έξι μηνών ξέφυγε από την προδιαγεγραμμένη πορεία που είχαν χαράξει τα αστικά επιτελεία. Τα προβλήματα που εμφανίστηκαν αποδείχθηκαν και κοινωνικά και πολιτικά. Το μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα είναι η όλη σκανδαλολογία η οποία περιτριγυρίζει τις κυβερνητικές θητείες των τελευταίων ετών. Τόσο το σκάνδαλο του Ζαχόπουλου, το οποίο προσπαθεί να αποποιηθεί η κυβέρνηση ξεκινώντας ένα πόλεμο εκδοτικών-δημοσιογραφικών οίκων, όσο και το παγκόσμιο οικονομικό σκάνδαλο διαφθοράς της Siemens, αναδεικνύουν στον ύψιστο βαθμό την σαπίλα και την μπόχα του πολιτικού συστήματος σε μια εποχή που ο καπιταλισμός δεν μπορεί πλέον να προτάξει θετικό όραμα και να εμπνεύσει κανέναν. Μια προσεκτικότερη ερμηνεία των σκανδάλων αυτών δείχνει πως πλέον η κοινωνική αμφισβήτηση των αστικών κυβερνητικών επιτελείων είναι έντονη και μεγαλύτερη από ποτέ.

Έτσι και σύμφωνα με τις κοινωνικές διεργασίες οι οποίες έχουν διαμορφωθεί διαχρονικά φαίνεται πιο έκδηλα από ποτέ, τον τελευταίο καιρό, μία κοινωνική δυσαρέσκεια η οποία έχει εκφραστεί μέσα από τους τιτάνιους κοινωνικούς αγώνες της περιόδου, το μαχητικό φοιτητικό κίνημα των δύο τελευταίων ετών, την ηρωική απεργία των δασκάλων, τις απεργίες στους ΟΤΑ και την ΔΕΗ, το κίνημα των κτηνοτρόφων, την μεγάλη πτώση του αστικού μπλοκ εξουσίας στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτέμβρη, τις δύο μεγάλες απεργίες της 12^ης Δεκέμβρη και της 13^ης Φλεβάρη και την ακόμη μεγαλύτερη πτώση του αστικού μπλοκ εξουσίας στις αστικές δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών.

Η ΒΑΘΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Μία βαθύτερη πολιτική ανάλυση δεν δείχνει μόνο ότι μέσα στην κυβερνητική πτώση από τα σκάνδαλα, τη Ζαχοπουλιάδα και τις επιλογές της κυβέρνησης και την ανυπαρξία έστω και στα λόγια (αφού στρατηγικά συμφωνούν) πολιτικής αντιπολίτευσης από το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ο Τσίπρας με ένα νέο ρεύμα αμφισβήτησης έτοιμος να τα σαρώσει όλα. Κατ’ αρχήν η όλη κατάσταση που περιγράφεται και καταγράφεται στο πολιτικό σκηνικό αντιμετωπίζεται με μία επιδερμική αστική λογική «αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων». Αυτό που αποκρυσταλλώνεται όμως στην πραγματικότητα είναι μια βαθύτερη πολιτική κρίση του συστήματος, με κανέναν από τους δύο πυλώνες του αστικού μπλοκ εξουσίας να μην μπορεί να εξέλθει από αυτή την κρίση. Έτσι, ο καπιταλισμός και οι αποφυάδες του ξεπροβάλλουν μία νέα πνοή, μία νέα τακτική, ανάλογη άλλα όχι ίδια με το μαύρο 1989. Το ίδιο το σύστημα, λοιπόν, προτάσσει κι εξοπλίζει με ακόμη μεγαλύτερα και περισσότερα αστικά χαρακτηριστικά τον Συνασπισμό και το νέο του πρόεδρο σαν πραγματικό νέο ηγέτη, νέο σωτήρα της σημερινής κατάστασης, προτάσσει την εποχή του Τσίπρα. Είναι η σανίδα σωτηρίας για το σάπιο σύστημα του σημερινού καπιταλισμού και μια χρυσή ευκαιρία να ξεφύγει για λίγο από την κρίση. Η ουσία όμως δεν είναι το ποιος θα είναι διαχειριστής στο βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα. Ακόμη και πολύ «αριστεροί» ηγέτες εγκλωβίζονται στον καπιταλισμό κι ενώ είναι σε κυβερνήσεις (αριστερός κυβερνητισμόςàεγκλωβισμός για την αριστερά) προωθούν τις ίδιες βαθιές τομές και αναδιαρθρώσεις που ο ίδιος ο καπιταλισμός από την βάρβαρη φύση του χρειάζεται και αναγκάζεται να ικανοποιήσει.

ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Και από την πλευρά του ο ΣΥΝ δεν τους απογοητεύει. Μετά το 5^ο συνέδριό του και κρινόμενος από την πολιτική του απόφαση εμφανίζει σημάδια μεγαλύτερης ανάδειξης του ρεφορμισμού (πλέον δεν αναφέρει καν τη λέξη ασφαλιστικό ούτε ΕΕ), σημάδια στροφής προς έναν αριστερό κυβερνητισμό ο οποίος θα γίνει σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, αφού μιλάει για μια ενωμένη και μεγάλη αριστερά που θα τα χωράει όλα και όλους. Τέτοια σενάρια όμως κεντροαριστερών κυβερνήσεων έχουν αποτύχει πολλές φορές με πιο πρόσφατο παράδειγμα την κυβέρνηση συνασπισμού του Πρόντι στην Ιταλία, η οποία και ύστερα από 7 μήνες κατέρρευσε. Η αριστερά του ρεφορμισμού, του κυβερνητισμού, της δημοκρατίας και των ελευθεριών μέσα στον καπιταλισμό εγκλωβίζουν την αριστερά και τις κοινωνικές διεργασίες. Απέναντι σε αυτό εμείς προτάσσουμε τον πόλο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, ο οποίος θα εκφράζει μια αριστερά ανατρεπτική, νικηφόρα και με προωθημένο πολιτικό περιεχόμενο και για αυτό και αγωνιζόμαστε για τη δημιουργία του πόλου αυτού της αντικαπιταλιστικής ριζοσπαστικής αριστεράς, σε κάθε χώρο αλλά και στην κοινωνία συνολικά.

Οι αγώνες του προηγούμενου διαστήματος ανέδειξαν τη δυνατότητα της επαναστατικής αριστεράς να καθορίζει τις εξελίξεις, να γίνεται πλειοψηφικό ρεύμα μέσα στους κοινωνικούς αγώνες. Το στοίχημα όμως είναι να διαμορφωθεί ένα αντικαπιταλιστικό ρεύμα στην κοινωνία που να αγωνίζεται για τη συνολική ανατροπή. Ένα ρεύμα που δεν μπορεί να ενσωματωθεί στην «αντιπολίτευση» του ΠΑΣΟΚ που παρά τις «φιλολαϊκές ρητορείες», συντάσσεται υπέρ κάθε πλευράς της πολιτικής του κεφαλαίου και των εκφραστών του, όπως άλλωστε και όταν ήταν κυβέρνηση. Ούτε όμως και από την αριστερά της ήττας, της συνδιαλλαγής, της διαχείρισης, της «απλής διαμαρτυρίας» για εξαργύρωση στην κοινοβουλευτική αρένα, της ενσωμάτωσης στην πράξη κομματιών της αστικής πολιτικής. Είναι πλέον τόσο αναγκαίο όσο και εφικτό να μιλήσουμε για την πολιτική αυτοτέλεια της ριζοσπαστικής αριστεράς, που δεν μπορεί να ειδωθεί ανεξάρτητα από την ενωτική της παρουσία τόσο στα κοινωνικά μέτωπα όσο και στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Μιας ριζοσπαστικής αριστεράς που θα τροφοδοτείται και θα τροφοδοτεί τα κινήματα, που δεν θα υποτάσσεται σε λογικές συνδιαχείρησης και συναλλαγής, θα έρχεται σε ρήξη με την υποστολή των κοινωνικών συγκρούσεων στο όνομα της συναίνεσης και της κοινωνικής ειρήνης. Που θα επιδιώκει να εκφράσει ένα κοινωνικό ρεύμα αντίστασης στην ελληνική κοινωνία, αποστασιοποιούμενη από τα οποιαδήποτε κεντροαριστερά σενάρια, θα παλεύει για τη συνολική ανατροπή.

· Ανεξάρτητη από την αστική πολιτική και ιδεολογία σε μορφές και περιεχόμενο, ανεξάρτητη από εργοδοτικούς και καθηγητικούς μηχανισμούς.

· Αντικαπιταλιστική, που θα έρχεται σε ρήξη με την επίσημη πολιτική και το κράτος από τη σκοπιά των συμφερόντων των πληττόμενων κομματιών φοιτητών και εργαζομένων.

· Νικηφόρα, που θα πετυχαίνει υλικές νίκες στους αγώνες και θα αλλάζει συνειδήσεις, στη μάχη για τη συνολική απάντηση στην πιο βάρβαρη επίθεση που δεχόμαστε, διαχωριζόμενη από τη λογική της «επίσημης» αριστεράς (ΚΚΕ-ΠΚΣ, ΣΥΝ-ΑΡΕΝ) που αρκείται σε μία «αριστερή διαμαρτυρία» και τελικά ενσωματώνει στην πράξη κομμάτια της αστικής πολιτικής.

Όλες οι ενδείξεις πλέον και ύστερα από την μείωση των βουλευτών της κυβέρνησης σε 151 δείχνουν ότι η κυβέρνηση αυτή ύστερα από 6 μήνες στην εξουσία, είναι αδύναμη. Αλλά αυτό την κάνει ως την πλέον επικίνδυνη. Κι αυτό γιατί δεν λογίζει πλέον το πολιτικό κόστος των αλλαγών τις οποίες προωθεί αλλά έχει ως μόνο στόχο της την εκτέλεση των επιθυμιών του καπιταλισμού και των τομών που προωθούνται από την αστική τάξη. Φοβούμενη και από την ανάπτυξη νέων μαζικών και νικηφόρων κινημάτων το κράτος δεν διστάζει και πάλι την αναγέννηση του παρακράτους και την συνεργασία του με αυτό με άμεσο στόχο τον εκφοβισμό των αγωνιστών και των συνειδήσεων που γεννήθηκαν στον δρόμο το τελευταίο διάστημα. Την απάντηση όμως θα την δώσει και πάλι το μαζικό κίνημα που θα δείξει ότι όταν αγωνίζεται για την εδραίωση των κοινωνικών του δικαιωμάτων βάσει των αναγκών του και των συμφερόντων του, δεν μπορεί να τρομοκρατηθεί από τέτοιου είδους συνεργασίες.

Το επόμενο χρονικό διάστημα είναι και το σημαντικότερο για τους κοινωνικούς αγώνες οι οποίοι και αναπτύσσονται. Το ασφαλιστικό ύστερα από μια αταλάντευτη διαδικασία στημένου διαλόγου και αλλαγών επί αλλαγών, χωρίς όμως να διαφοροποιούνται οι στρατηγικοί στόχοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ και κεφαλαίου, εισέρχεται στην τελική ευθεία. Στο πρώτο 15ήμερο του Μάρτη το τελικό νομοσχέδιο κατατίθεται στην Βουλή και θα είναι έτοιμο προς ψήφιση από τις μειοψηφίες του κοινοβουλίου. Είναι το επόμενο χρονικό διάστημα που θα κριθεί ουσιαστικά ο κόμβος της δεκαετίας για αστικό μπλοκ εξουσίας, το ασφαλιστικό. Οι λογικές που βάζει η ΓΣΕΕ για ανακωχή των αγώνων πρέπει άμεσα να υπερπηδηθούν και το εργατικό κίνημα να περάσει σε πολιτική κλιμάκωση του αγώνα τόσο σε πολιτικό περιεχόμενο όσο και σε μορφές πάλης. Η κήρυξη 48ωρης πανελλαδικής γενικής πολιτικής απεργίας είναι ένα αναγκαίο αίτημα και προϋπόθεση για τη συνέχιση του αγώνα και την τελική νικηφόρα του έκβαση.

ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΜΕΙΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ:

Δίνοντας τη μάχη που αντιστοιχεί στην θυελλώδη έξαρση του φοιτητικού κινήματος τα δύο τελευταία χρόνια, εμποδίζουμε κάθε προσπάθεια υλοποίησης των νομοσχεδίων της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης τόσο ανά ιδρύματα, όσο και ανά σχολές. Κατοχυρώνουμε καλύτερες θέσεις μάχης για το φοιτητικό μας σύλλογο μέσω της προάσπισης των πτυχίων με διευρυμένα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, ενάντια στην καθηγητική αυθαιρεσία και την εντατικοποίηση, ενάντια σε κάθε προσπάθεια περικοπής των δωρεάν φοιτητικών παροχών και εισαγωγής ιδωτικοοικονομικών και ανταποδοτικών όρων λειτουργίας του πανεπιστημίου.

Σε αυτή τη συγκυρία όπου το ΥΠΕΠΘ προσπαθεί να υλοποιήσει μια κυκλωτική κίνηση απέναντι στο φοιτητικό κίνημα, είναι κομβικής σημασίας η ανάδειξη με κεντρικό στίγμα, του αιτήματος για απόσυρση του νέου Ν. Πλαίσιο, για συνολική ανατροπή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Μοναχά που σε αυτή τη περίοδο, όπου αφενός η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση έχει ανοίξει στο σύνολο των βαθμίδων της εκπαίδευσης (βλ. βάση του 10, άρθρο 16, αξιολόγηση καθηγητών κ.ά.), αφετέρου όπου ανοίγεται το ζήτημα του ασφαλιστικού, αντιστοιχεί στο φοιτητικό κίνημα να μη δώσει τη μάχη μόνο του. Κόντρα σε μια κίνηση από πλευράς κυβέρνησης, να απομονώσει και να περιθωριοποιήσει τα κινήματα της προηγούμενης περιόδου, εμείς προκρίνουμε μια λογική συντονισμού των μαχόμενων κομματιών της εκπαίδευσης στη βάση της συνολικής τους εναντίωσης στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, μια λογική συντονισμού και με φορείς της εργασίας στη βάση της εναντίωσης στις αντιασφαλιστικές αλλαγές, έτσι ώστε να αναβαθμιστεί η δυναμική των αιτημάτων μας και να διαμορφωθούν οι όροι για τη συγκρότηση πλειοψηφικότερων και αποτελεσματικότερων κοινωνικών κινημάτων.

…ΜΕ ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ-ΕΡΓΑΣΙΑΣ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση έχει επιλέξει να ανοίξει μέτωπο σε παιδεία και εργασία η απάντηση δεν θα μπορούσε να είναι διασπασμένη. Τίθενται οι όροι εκείνοι που δημιουργούν το προνομιακό πεδίο σύνδεσης των εργαζομένων με τους φοιτητές και την νεολαία προτάσσοντας ως μοναδική λύση την από κοινού διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Η συνάντηση αυτή είναι αναγκαία κυρίαρχα σε πολιτικό, αλλά και σε χωροχρονικό επίπεδο. Πρέπει με ενιαίο τρόπο εμείς ως αυριανοί εργαζόμενοι με την νεολαία της εργασιακής περιπλάνησης και ανασφάλειας, μαζί με τα πληττόμενα κομμάτια της εργασίας να βγούμε στο προσκήνιο απαιτώντας όλα αυτά που μας κλέβουν. Οι αγώνες που δόθηκαν το προηγούμενο διάστημα από δασκάλους, καθηγητές, μαθητές και τα αιτήματά τους έθεσαν κοινούς και διευρυμένους στόχους με το φοιτητικό κίνημα, δεν κατάφεραν όμως να βρεθούν και χρονικά. Σήμερα, είναι αναγκαία η συνέχιση της προσπάθειας πολιτικής σύνδεσης σε ένα ανώτερο επίπεδο, με γνώμονα τις περσινές φοιτητικές και εργασιακές κινητοποιήσεις με στόχο να δημιουργηθεί και να διευρυνθεί το ρήγμα της κοινωνικής αμφισβήτησης, που θα οδηγήσει στην ρήξη και την ανατροπή των όρων, που θέλουν να διαμορφώσουν για να ζήσουμε αύριο, για εμάς χωρίς εμάς!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΧΩΡ. ΜΗΧ. ΤΗΝ

ΤΡΙΤΗ 18 ΜΑΡΤΗ, 14.00, ΑΜΦ

ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑ Ε.Α.Α.Κ

Αποτελέσματα Γ.Σ. του Φ.Σ. των Χωρ. Μηχ. στις 26.2.08

Στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου σημειώθηκαν τα παρακάτω αποτελέσματα:

χωροΑταξία - ΕΑΑΚ 24
πκσ 8

Πρόταση πλαίσιο για τη Γ.Σ. στις 26.2.08

ΠΡΟΤΑΣΗ – ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΤΗ Γ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΧΩΡ. ΜΗΧ. ΓΙΑ ΤΙΣ 26.2.08

Μετά από τις μεγαλειώδεις εξάρσεις των δύο τελευταίων ετών, το φοιτητικό κίνημα διανύει μία περίοδο ουσιαστικής εφαρμογής του νέου νόμου πλαισίου στις σχολές, όχι με έναν ενιαίο τρόπο αλλά αποσπασματικά, με την εφαρμογή διαφορετικών διατάξεων αυτού ανά πανεπιστήμιο, παρά τις δηλώσεις του υπουργού παιδείας Στυλιανίδη στις αρχές τις χρονιάς για συνέχιση του διαλόγου με την πανεπιστημιακή κοινότητα. Κι ενώ οι εφαρμογές των διατάξεων διαδέχονται η μία την άλλη, ορίζεται η τελική ημερομηνία για τη διεξαγωγή της συνόδου των πρυτάνεων στην Κομοτηνή, 29.2-1.3, ημερομηνία που αναμένεται να συζητηθούν και να επικυρωθούν οι αλλαγές αυτές και από τις «διοικήσεις» των Πανεπιστημίων. Σε αυτό το εφιαλτικό πεδίο συναίνεσης σήμερα Τρίτη 26 Φλεβάρη ψηφίζεται στη Βουλή το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά και την έρευνα σε μια προσπάθεια νέας επιδρομής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.

Την ίδια στιγμή ερχόμαστε να αντιμετωπίσουμε εφαρμογές παλαιότερων αντίστοιχα αυστηρών ρυθμίσεων, και να αλλάξουμε αυτά τα οποία βιώνουμε εδώ και χρόνια σαν φοιτητές στη συγκεκριμένη σχολή. Αυτά είναι κατά βάση κάποιες από τις ρυθμίσεις της συνθήκης της Μπολόνια, μιας συνθήκης που με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης έρχεται να δημιουργήσει έναν απόφοιτο-μηχανάκι, έναν εργαζόμενο ευέλικτο, χαμηλόμισθο και πολλές φορές ανασφάλιστο. Τα προβλήματα όπως επικεντρώνονται στο Τμήμα μας είναι τα εξής:

Κύκλοι σπουδών: οι κύκλοι σπουδών αποτελούν μία από τις εφαρμογές της συνθήκης της Μπολόνια και στη σχολή μας εφαρμόζονται από την ίδρυσή της. Είναι τρεις:

§ Από το 2^ο στο 3^ο έτος, αν κάποιος χρωστάει πάνω από 5 μαθήματα, δε μπορεί να επιλέξει μαθήματα του 3^ου έτους

§ Από το 3^ο στο 4^ο έτος, αν κάποιος χρωστάει πάνω από 2 μαθήματα από τα 2 πρώτα έτη, δε μπορεί να επιλέξει μαθήματα του 4^ου έτους

§ Μπαίνοντας στο πέμπτο έτος, υπάρχει η δυνατότητα δήλωσης μέχρι και 5 μαθημάτων από όλα τα προηγούμενα έτη (ν+5). Αν τα χρωστούμενα μαθήματα είναι πάνω από 5 ο φοιτητής παραμένει αναγκαστικά στη σχολή για τουλάχιστον ένα χρόνο ακόμα.

Οι κύκλοι σπουδών αποτελούν το κύριο μέσον εντατικοποίησης των σπουδών στο τμήμα μας, αλλά και μέσο «τιμωρίας» του φοιτητή για καταστάσεις που προκύπτουν σε σχέση με τα μαθήματά του. Ουσιαστικά εξαναγκάζεται ο φοιτητής να παρατείνει τις σπουδές του, είτε αυτό αποτελεί δική του επιλογή είτε όχι.

ν+…: ο κανονισμός αυτός που όλοι ερχόμαστε να αντιμετωπίσουμε κατά τη δήλωση των μαθημάτων του επομένου εξαμήνου έχει να κάνει με το πόσα χρωστούμενα μαθήματα μπορεί ο φοιτητής να δηλώσει περνώντας στο επόμενο έτος. Για όλα τα έτη (2^ο, 3^ο, 4^ο) ισχύει το ν+3, εκτός από το 5^ο έτος, όπου ισχύει το ν+5. Ο περιορισμός αυτός είναι ανούσιος καθώς δεν έχει κριτήριο θέσπισης, ενώ, σε συνδυασμό με τους κύκλους σπουδών, κρατάει τις σπουδές οποιουδήποτε φοιτητή πίσω.

Εξοπλισμός σχεδίου: είναι γεγονός ότι από τη στιγμή που μπήκαμε σε αυτήν τη σχολή αναγκαστήκαμε να ξοδέψουμε ποσά χρημάτων για τα είδη σχεδίου, που είναι απαραίτητα μόνο στα δύο πρώτα έτη. Την υποχρέωση για την παροχή οποιουδήποτε είδους υλικοτεχνικού εξοπλισμού καλύπτει ή θα πρέπει να καλύπτει το ίδιο τα Πανεπιστήμιο, καλύπτοντας την ίδια στιγμή την υποχρέωση του κράτους για δημόσια και δωρεάν παιδεία. Ο εξοπλισμός θα πρέπει να παρέχεται στους φοιτητές από το ίδιο το Τμήμα, και να μην θεωρείται η αγορά του δεδομένη από τους εκάστοτε καθηγητές.

Μονάδες ΚΕΠΣ: η αναβάθμιση του εξοπλισμού του ΚΕΠΣ, τόσο σε υπολογιστές όσο και σε εκτυπωτές είναι σίγουρα ένα μεγάλο βήμα για την εξυπηρέτηση των φοιτητών. Παρόλα αυτά υπάρχει ακόμα το πρόβλημα των μονάδων που αντιστοιχούν σε κάθε χρήστη, και αυτό είναι ότι δεν αρκούν. Με εξαίρεση το πρώτο έτος, όπου οι απαιτήσεις σε μονάδες δεν είναι αυξημένες, στα επόμενα έτη με την εκτύπωση σημειώσεων κι εργασιών παρατηρείται ότι οι μονάδες τελειώνουν σε μικρό χρονικό διάστημα, έτσι ώστε αναγκαζόμαστε να εκτυπώνουμε πολλές από τις εργασίες μας σε βιβλιοπωλεία. Γι’ αυτόν το λόγο θα πρέπει οι παρεχόμενες μονάδες να αυξηθούν τόσο, ώστε να μην αντιμετωπίζονται τέτοιου είδους προβλήματα.

Πέρα από τα γνωστά ζητήματα που εδώ και χρόνια αφορούν το σύλλογο, θα πρέπει να γίνει λόγος και για περιστατικά που παρατηρήθηκαν ή παρατηρούνται από μέρους των φοιτητών, αλλά ο φόβος για τις οιεσδήποτε επιπτώσεις κρατάει πίσω τη συζήτηση γι’ αυτά και την εύρεση αντίστοιχων λύσεων. Η συζήτηση που αφορά το καθηγητικό κατεστημένο είναι σημαντική και δε θα πρέπει να αποφεύγεται στα πλαίσια της τρομοκρατίας που πολλές φορές επιβάλλεται. Συγκεκριμένα, κάποια από τα φαινόμενα που έχουν παρατηρηθεί είναι: η μη προσέλευση καθηγητών σε διαλέξεις και διορθώσεις εργασιών (που οι ίδιοι βαθμολογούν), το μαζικό «κόψιμο» φοιτητών σε εξεταστική, η μη προσέλευση καθηγητών για επεξηγήσεις την ώρα της εξέτασης. Επιπλέον, μέσα εντατικοποίησης των σπουδών όπως είναι οι υποχρεωτικές πρόοδοι και η αρνητική βαθμολόγηση δεν προσφέρουν τίποτα παρά στείρα γνώση, συμβάλλοντας κι εντείνοντας το συνολικό πρόβλημα της χαμηλής ποιότητας σπουδών.

Τα επαγγελματικά μας δικαιώματα αποτελούν επίσης ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα με τα οποία έρχεται να ασχοληθεί ο σύλλογος. Δυστυχώς η επιτροπή που συστάθηκε το φθινόπωρο για τη συνεχή ενημέρωση του συλλόγου για τα δικαιώματα δεν έχει λειτουργήσει σχεδόν καθόλου, ενώ οι αντίστοιχες επιτροπές που εδώ και χρόνια συστήνονται από μέρους των μελών ΔΕΠ δεν έχουν δώσει λύση σε τίποτα. Γι’ αυτό και είναι απαραίτητο να υπάρξει πλήρης ενημέρωση του συλλόγου από την φετινή 3μελή επιτροπή των καθηγητών, που είναι σε θέση να γνωρίζουν πολλά περισσότερα από τους ίδιους τους φοιτητές.

“ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΡΑΓΜΟΣ – ΚΑΜΙΑ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗ – ΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ…”

Απαιτούμε:

• Να καταργηθεί εδώ και τώρα ο αντιδραστικός κυβερνητικός νόμος πλαίσιο – όχι στη διαγραφή των φοιτητών, την κατάργηση του ασύλου, το χτύπημα του φοιτητικού συνδικαλισμού, τους manager και τα επιχειρησιακά προγράμματα, την κάρτα συγγραμμάτων, την λειτουργία των σχολών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια

• Σπάσιμο των κύκλων σπουδών για όλα τα έτη
• Δυνατότητα δήλωσης απεριόριστου αριθμού χρωστούμενων μαθημάτων για κάθε εξάμηνο
• Παροχή εξοπλισμού σχεδίου από το Τμήμα
• Παρουσία όλων των απόντων καθηγητών στο Τμήμα ΑΜΕΣΑ!!!
• Αύξηση των μονάδων χρηστών του ΚΕΠΣ σε 1200

Διεκδικούμε:

§ Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν για όλους. Κανένας διαχωρισμός σε ΑΕΙ-ΤΕΙ και σε μηχανικό-υπομηχανικό. Ενιαία πτυχία χωρίς ειδικεύσεις και κατατμήσεις που θα κατοχυρώνουν εργασιακά δικαιώματα. Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά χωρίς καμιά διαδικασία πιστοποιήσεων μετά απ’ αυτό. Ισχυρά επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα. Όλα τα δικαιώματα στο πτυχίο. Ενιαίες και αδιάσπαστες προπτυχιακές σπουδές σε κάθε σχολή. Όχι στους 2 κύκλους προπτυχιακών σπουδών του συστήματος της Μπολόνια.

• Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή, με αύξηση των αποδοχών – κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας.
• Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών.
• Όχι στην επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ.
• Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας στο χώρο της εκπαίδευσης - Καθηγητές και δάσκαλους μόνιμους, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
• Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Κάτω η κρατική καταστολή.
• Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους και σε όλες τις βαθμίδες. Όχι στους οικονομικούς – εξεταστικούς – ταξικούς φραγμούς για την πρόσβαση στην εκπαίδευση. Όχι στη βάση του ¨10¨ για εισαγωγή στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δωρεάν σπουδές για όλους, Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, συγκοινωνίες κλπ.
• Όλη η εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις

Προτείνουμε:

• Παράσταση διαμαρτυρίας στη Γενική Συνέλευση τμήματος στις 5 Μάρτη, στην Αίθουσα Συνεδριάσεων στον 2^ο όροφο.
• Άμεση διεξαγωγή συζήτησης του Φ.Σ. με την τριμελή επιτροπή για τα επαγγελματικά δικαιώματα, για ουσιαστική ενημέρωση σχετικά με την υπάρχουσα κατάσταση
• Άμεση διεξαγωγή συζήτησης με τους καθηγητές για την ποιότητα των παρεχόμενων σπουδών στο τμήμα, και για την αναβάθμιση αυτής
• Συμμετοχή του συλλόγου στην πορεία που θα διεξαχθεί στην Κομοτηνή για την επικείμενη σύνοδο των πρυτάνεων, Παρασκευή 29 Φλεβάρη, 12.00, Πρυτανεία Δ.Π.Θ. Αμφισβητούμε και σπάμε τις κόκκινες ζώνες.
• Νέα Γενική Συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου την Πέμπτη 6 Μαρτίου, 14.00, ΑΜΦ με επαναληπτική την Τρίτη 11 Μαρτίου, 14.00, ΑΜΦ

ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑ Ε.Α.Α.Κ