Εργασιακά-Ανάγκη κλιμάκωσης

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ – ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΑΓΩΝΑ

Ο Νόμος πλαίσιο είναι η προμετωπίδα στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που συνδέεται άμεσα με την αναθεώρηση του άρθρου 16, την Αξιολόγηση, τα ΙΔΒΕ και τον ΔΟΑΤΑΠ συνθέτοντας την πλήρη εικόνα του επιχειρηματικού πανεπιστημίου και της πλήρης απαξίωσης των πτυχίων μας. Τα πτυχία μας που συνδέονται άμεσα με το εργασιακό μας μέλλον που από την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση μας θέλει απασχολήσιμους, ευέλικτους και γρανάζια μηχανών των επιχειρήσεων που δεν θα έχουμε τίποτε άλλο να κάνουν από το να δουλεύουμε(όχι από θέληση αλλά από υποχρέωση για την επιβίωση). Ποιες είναι οι αλλαγές που προωθούνται καθαρά στο εργασιακό κομμάτι της διαδρομής μας…

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ
Η φθαρμένη κυβέρνηση(από το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα, τα ομόλογα και τα ρουσφέτια που την ταλανίζουν εβδομάδα με την εβδομάδα) και ολόκληρο το αστικό μπλοκ εξουσίας ως απώτερο στόχο έχουν το ασφαλιστικό, το οποίο θα προωθηθεί την επόμενη 4ετία. Ένα ασφαλιστικό που αν λάβουμε σαν παράδειγμα την Γερμανία(θεσπίστηκε ως όριο τα 67 χρόνια εργασίας) και τις γενικότερες εξαγγελίες της Ε.Ε. (σύνταξη μετά τα 65 γι αυτούς που δεν έχουν κλείσει ακόμη τα 35) θα είναι μια από τις σκληρότερες επιθέσεις του κεφαλαίου στα εργασιακά μας δικαιώματα. Επίσης, οι μισθοί θα μείνουν για πολύ καιρό ακόμη σε επίπεδα κάτω από το όριο της φτώχειας, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας δεν θα είναι πλέον έκπληξη αλλά γεγονός και ο ελεύθερος χρόνος θα κατακερματιστεί ακόμη περισσότερο.
Κι όλα αυτά θα γίνουν(;) πραγματικότητα με τις οδηγίες της Ε.Ε. που συμπυκνώνονται στην περίφημη Πράσινη Βίβλο. Οι κατευθύνσεις της είναι να ανανεώσει την εργατική νομοθεσία(όπως είχε βγει και από την στρατηγική της Λισσαβόνας) και να την μεταλλάξει σύμφωνα με το κέρδος των επιχειρήσεων. Βασικός πυλώνας είναι η εργασιακή ευελιξία, ο συνδυασμός της ελαστικότητας με την ασφάλεια(«ελαστασφάλεια»), και η Δια Βίου Μάθηση που προωθεί έναν κύκλο πρόσληψης-ανεργίας-επανακατάρτισης-επαναπρόσληψης(το μοντέλο δηλαδή του απασχολήσιμου εργαζόμενου που προωθείται από το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο).
Πιο αναλυτικά για την Πράσινη Βίβλο: θα προωθηθεί το μοντέλο της «δυνατότητας συνδυασμού-μετατροπής μόνιμης απασχόλησης σε νέες μορφές απασχόλησης», όπως οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου (ο εργοδότης θα έχει τον εργαζόμενο για όσο καιρό αναφέρει η αρχική σύμβαση, χωρίς δυνατότητα αλλαγής της κατάστασης), η μερική απασχόληση και η εκ περιτροπής απασχόληση. Επίσης, θέτει ως όρο την μετατροπή των συμβάσεων έργου σε συμβάσεις εργασίας ορισμένου ή αόριστου χρόνου με καθιέρωση «ελάχιστων προϋποθέσεων και εγγυήσεων» για την εργατική πλευρά και η ευελιξία στην διεύρυνση του χρόνου εργασίας. Οι συλλογικές συμβάσεις θα πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψη τα δεδομένα της αγοράς εργασίας, με απώτερο σκοπό αυτές να είναι οι μικρότερες δυνατές. Επανεξετάζεται το επίπεδο ευελιξίας, ανέλιξης (εργασιακής περιπλάνησης για τους εργαζομένους) και προσαρμοστικότητας στα εκάστοτε δεδομένα της αγοράς (που μόνο αντικειμενική δεν είναι). Οι προηγούμενες συμβάσεις εργασίας αντικαθιστούνται από νέες οι οποίες από την μία τον ατομικό δρόμο(απαιτούν ειδικές οικονομικές καταστάσεις) και από την άλλη την κατρακύλα προς τον πυθμένα της ανεργίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Η αυστηρότητα είναι η λέξη που καθορίζει τις διάφορες διατάξεις για τα δικαιώματα των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων αφού οποιαδήποτε άλλη λύση για την Ε.Ε. θα υπονόμευε την παραγωγικότητα της αγοράς εργασίας και την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Υπάρχει μια σαφέστατη επιθυμία για την ολοκληρωτική και πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων που αποτυπώνεται στην φράση μέσα από την «βίβλο»: «οι εργαζόμενοι αισθάνονται καλύτερα προστατευμένοι από ένα σύστημα υποστήριξης σε περίπτωση ανεργίας παρά από τη νομοθεσία για την προστασία της απασχόλησης».
Ένα τελευταίο χαρακτηριστικό που θέλει να περάσει στα εργασιακά η Πράσινη Βίβλος είναι η έννοια της κινητικότητας, δηλαδή η δυνατότητα διακρατικής μεταφοράς εργαζομένων (στα πλαίσια αναβάθμισης της ελεύθερης διακίνησής τους) με κινητήριο μοχλό τις απαιτήσεις-ορέξεις των εργοδοτών-μεγαλοεπιχειρηματιών. Ο εργάτης-λάστιχο ,δηλαδή, θα παίζει τον ρόλο της μπάλας στο διεθνές γήπεδο του κεφαλαίου και των συνεργατών-υποστηρικτών του. Τέλος, υπάρχει και μια ειδική ρύθμιση που μετατρέπει την αδήλωτη εργασία σε νόμιμη, στα πλαίσια διευκολύνσεων της νομοθεσίας, πράγμα που αποδεικνύει την ανάγκη του συστήματος και του κεφαλαίου για την μέγιστη δυνατή εκμετάλλευση.
ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ;
Μορφώματα όπως η ΓΣΕΕ ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να εκφράσουν τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας και να συμβάλλουν σε αγώνες από τα κάτω και νικηφόρους. Μέσα σε 13 μήνες κινητοποιήσεων και φοιτητικών καταλήψεων έκανε ό, τι περνάει από το χέρι της για να μη γενικευτεί το μέτωπο της εκπαίδευσης, παζαρεύει τους όρους χειροτέρευσης της ζωής των εργαζομένων, επιχειρεί να ενσωματώσει οποιαδήποτε αγωνιστική τάση με επετειακές κινητοποιήσεις. Δε στάθηκε ποτέ στο πλευρό των φοιτητών. Αντίθετα, προχωράει την Ακαδημία εργασίας, παίρνει πρωτοβουλία για νέο διάλογο για την παιδεία και υποδέχεται με δυνάμεις καταστολής τους φοιτητικούς συλλόγους στο συνέδριό της. Απέναντι στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία είναι αναγκαία η ύπαρξη ενός ανεξάρτητου κέντρου αγώνα στη βάση των γενικών συνελεύσεων και οργάνων ανεξάρτητων από την αστική πολιτική που θα τροφοδοτεί το εργατικό κίνημα, θα εκφράζει το ρεαλισμό της διεκδίκησης και όχι της υποταγής. Θα παλεύει για την εργατική χειραφέτηση, τα εργατικά συμφέροντα, θα συνδέεται με την πραγματική βάση του εργατικού κινήματος.
ΟΞΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΒΕΒΑΙΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΡΑ!

ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ-ΠΛΑΙΣΙΟ
Η ψήφιση του νόμου πλαισίου δεν ανέκοψε την αποφασιστικότητα και τη μαζικότητα των φοιτητικών αγώνων. Μάλιστα, μετά και τη βάναυση επίθεση στην πανελλαδική κινητοποίηση 8/3, προστέθηκαν νέα στοιχεία που πυροδοτούν τις φοιτητικές καταλήψεις και διαδηλώσεις. Είμαστε, συνεπώς, ακόμη στο επίκεντρο της μάχης και οφείλουμε να δούμε με τη δέουσα βαρύτητα πώς θα κλιμακώσουμε τη δράση μας στις μορφές αλλά και στο περιεχόμενο της πάλης, κινηματικά αλλά και συνολικά πολιτικά, στις συνελεύσεις, τις διαδηλώσεις.
Βασικό χαρακτηριστικό του στόχου του κινήματος την επόμενη περίοδο είναι η πάλη για την κατάργηση-ανατροπή του νόμου πλαισίου (κατά τα πρότυπα του ν. 815 και της Σύμβασης Πρώτης Απασχόλησης στη Γαλλία). Πρέπει να είναι καθαρό ότι άλλος είναι ο στόχος για κατάργηση και άλλος ο στόχος για μη εφαρμογή στην πράξη. Ο πρώτος απευθύνεται στην κυβέρνηση ενώ ο δεύτερος κυρίως στα όργανα λήψης αποφάσεων των ΑΕΙ-ΤΕΙ. Όταν περιορίζεται ο αγώνας στον δεύτερο στόχο ο άξονας της σύγκρουσης μεταφέρεται εντός των ΑΕΙ και αυτό είναι που βολεύει την κυβέρνηση και τον συνασπισμό εξουσίας.
Η μάχη για την κατάργηση του νόμου πλαισίου εμπεριέχει και τη μη εφαρμογή πλευρών του στις σχολές (Άσυλο, εσωτερικοί κανονισμοί, τετράχρονα συμβόλαια με Υπουργείο, αξιολόγηση κ.λ.π.}. Η μη εφαρμογή τέτοιων διατάξεων σε μια Σχολή η σε ένα Ίδρυμα αφορά ολόκληρο το φ.κ. και η μάχη πρέπει να δίνεται από το σύνολο των δυνάμεων του. Επίσης, καίριο ζητούμενο το επόμενο διάστημα είναι ένα αποφασιστικό βήμα στην εξωστρέφεια του φ.κ. (σε αιτήματα και μορφές) και στην ουσιαστικότερη σύνδεσή του με το εργατικό κίνημα. Τέλος, ένα ακόμη κομβικό ζήτημα είναι η υπεράσπιση του φ.κ. από κάθε είδους μέθοδο και μηχανισμό που ενεργοποιούν η κυβέρνηση, το κράτος, το αστικό μπλοκ εξουσίας (καταστολή, συκοφαντία, νουθεσία-χειραγώγηση, προβοκάτσια) για να το αντιμετωπίσουν.

Είναι τώρα η πιο «εύστοχη» και η πιο αναγκαία στιγμή όξυνσης των καταλήψεων
Τώρα είναι η πιο κρίσιμη στιγμή που το αμείωτο ποτάμι των καταλήψεων, τα τεράστια μπλοκ αγώνα και η αστείρευτη δίψα για αγώνα αμφισβήτησης, ρήξης και ανατροπής θα πρέπει να οξυνθούν. Είναι η κρίσιμη στιγμή που και τα πιο αντικυβερνητικά ΜΜΕ νομίζουν ότι θα σταματήσουμε. Είναι η στιγμή που απέναντι στην επανάπαυση του κυβερνητικού μηχανισμού θα προτάξουμε και πάλι τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας και θα πετύχουμε τον πλήρη αιφνιδιασμό και την αλόγιστη πολιτική κρίση στο ευρύτερο μπλοκ εξουσίας. Αυτό το πολιτικά επικίνδυνο φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να συνεχίσει μέχρι τέλους και να εκπληρώσει τους στόχους του. Το κίνημα να προχωρήσει με έναν μαζικό πολιτικό εκβιασμό που θα απαιτεί εδώ και τώρα την κατάργηση του νέου νόμου, συνεχίζοντας με καταλήψεις διαρκείας, την μορφή πάλης που το έχει οδηγήσει σε νικηφόρα οδό, στην οδό της αμφισβήτησης, της ρήξης και της ανατροπής του νόμου μαζί και της κυβέρνησης των μεταρρυθμίσεων, της κυβέρνησης των γκλομπς, των δακρυγόνων, της κρατικής καταστολής και της ωμής βίας. Να συνεχίσουμε με έναν μαζικό πολιτικό εκβιασμό απέναντι σε αυτήν την(ήδη φθαρμένη) κυβέρνηση.

ΑΝΑΓΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΝΟΣ ΜΕΤΩΠΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ-ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Είναι τώρα που θα πρέπει να καταλάβει ο κάθε φοιτητής την αβεβαιότητα του εργασιακού του μέλλοντος, την ανάγκη για τον σχηματισμό ενός μετώπου παιδείας-εργασίας το οποίο θα μας οδηγήσει σε μια «ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ», με ένα παλλαϊκό μέτωπο στους δρόμους με προμετωπίδα του τους φοιτητές και βασικό αίτημα όλης της κοινωνίας να καταργηθεί ο νόμος. Να ενώσουμε στη βάση της κοινής πολιτικής τους κατεύθυνσης και της δυνατότητας κινηματικού συντονισμού τη δυναμική του φοιτητικού κινήματος με τη δράση των εργαζομένων με στόχο την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής. Να καλέσουμε κάθε σωματείο, κάθε εκπαιδευτική και εργατική ομοσπονδία σε στήριξη και συμμετοχή στον αγώνα μας, και να προκαλέσουμε παλλαϊκό ξεσηκωμό.
χωροΑταξία-ΕΑΑΚ